Του Παναγιώτη Μήλα
Τελικά η αύρα ενός τόπου οπωσδήποτε επηρεάζει εκείνους που δρουν σε αυτόν. Η παράδοση και η ιστορία εκείνων που πρωταγωνίστησαν εκεί τα προηγούμενα χρόνια, δίνουν ώθηση σε όσους ακολουθούν τα βήματα των πρώτων.
Όταν μάλιστα αυτοί που έχουν πάρει τη σκυτάλη είναι καλλιτέχνες, τότε το αποτέλεσμα είναι βέβαιο πως θα είναι εξαιρετικό.
Αυτό ένιωσα όταν διάβασα την είδηση ότι θα πραγματοποιηθεί στη Νάξο η εκδήλωση «Μια βραδιά κάτω από την ελιά».
Και μόνο η επιλογή του τόπου που θα φιλοξενήσει αυτή την καλλιτεχνική δράση είναι εγγύηση ότι όσοι την παρακολουθήσουν θα ζήσουν μια ασυνήθιστη εμπειρία.
Η «βραδιά κάτω από την ελιά» θα πραγματοποιηθεί στο μεσαιωνικό κτήμα της οικογένειας Πολυκρέτη, με την ονομασία «Κάμπονες», σε ένα χώρο χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα…
Την έμπνευση γι’ αυτή η βραδιά είχαν οι ιδιοκτήτες του κτήματος, η Μαρία Πολυκρέτη και ο Γιάννης Μαργαρίτης,Έπαρχος της Νάξου, Αμοργού και Μικρών Κυκλάδων.
Μόνο αν έχεις τόλμη και φαντασία μπορείς να προχωρήσεις στη διοργάνωση μιας τέτοιας εκδήλωσης. Όμως για να είσαι σίγουρος ότι θα πετύχεις 100% πρέπει – τουλάχιστον στο ξεκίνημα – να έχεις το ίδιο τολμηρούς συνεργάτες.
Αυτό ακριβώς έκαναν οι διοργανωτές της βραδιάς. Αναζήτησαν ανθρώπους με πάθος και με όραμα. Ανθρώπους κορυφαίους στον τομέα τους. Ανθρώπους με ψυχή, μαθημένους να προσφέρουν παντού και πάντα τον καλύτερο εαυτό τους.
Κάλεσαν λοιπόν:
-Την ερμηνεύτρια με την αισθαντική φωνή, Ανδριάννα Μπάμπαλη. Την ερμηνεύτρια που σε ταξιδεύει…
-Τον τσελίστα Άρη Ζέρβα, που ως «Λευκή καταιγίδα» ξέρει να σε παρασύρει σε δρόμους ονειρικούς…
-Την δημιουργό καλλιτεχνικού περιβάλλοντος με τις φωτογραφίες της, τη Χριστίνα Καλλιγιάννη του Athens Photo World…
-Και τον δημοσιογράφο που έχει διανύσει χιλιόμετρα επιτυχιών, τον Νίκο Θρασυβούλου, ο οποίος θα παρουσιάσει τη βραδιά.
Βέβαια κλήθηκε κι ένας άνθρωπος που μεγάλωσε σ’ αυτά τα χώματα όπου βρίσκεται το Μεσαιωνικό Κτήμα «Κάμπονες». Ένας άνθρωπος του μεγάλωσε κάτω από τον ίδιο ουρανό: Ο συνθέτης Στάθης Δρογώσης ο οποίος έκανε τα πρώτα του όνειρα στο διπλανό χωριό, το Κουρνοχώρι…
Με αυτή την ομάδα που δημιούργησαν η Μαρία Πολυκρέτη και ο Γιάννης Μαργαρίτης, είναι σίγουρη η νίκη για «Μια βραδιά κάτω από την ελιά».
Δεν έχασα λοιπόν την ευκαιρία να ζητήσω μια σύντομη επικοινωνία με την Ανδριάνα Μπάμπαλη και τον Στάθη Δρογώση και ιδού το αποτέλεσμα της συνομιλίας μας…
Στάθη και Ανδριάνα τι ρόλο παίζει στην καθημερινή μας ζωή η Παράδοση;
*Την κουβαλάμε παντού αλλά δεν τη βλέπουμε. Σαν μια ταμπέλα πάνω στο κεφάλι μας. Τη βλέπουν οι άλλοι, αλλά όχι εμείς.
Πώς επιδρά η Πολιτιστική μας Κληρονομιά στον χαρακτήρα μας;
*Οι Αξιώτες λέγεται ότι είναι πεισματάρηδες. Κι εγώ είμαι Αξιώτης. Και πεισματάρης [χαχα]. Πάντως και οι καλές και οι κακές συνήθειες της φυλής μας περνάνε από γενιά σε γενιά. Και για τις κακές πρέπει να σπάσει ο κύκλος.
Υπάρχουν δυσκολίες για μια συναυλία σε έναν τόπο χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα;
*Δεν υπάρχει καμιά δυσκολία τεχνική όταν υπάρχει ψυχή. Όταν ο κόσμος και ο καλλιτέχνης γίνονται ένα. Όταν σπάει η σύμβαση «σκηνή-κοινό».
Μια ερώτηση για τον Στάθη: Πόσο μεγάλη αγκαλιά έχει το Κουρνοχώρι;
*Θα απαντήσω με κάτι που θα φανεί μακάβριο. Αλλά είναι γλυκό. Τα καλοκαίρια πηγαίνω μοναχικούς περιπάτους στο νεκροταφείο μας στην Αγία Ειρήνη. Εκεί βλέπω τις φωτογραφίες των ηλικιωμένων ανθρώπων που ζούσαν στο χωριό μας όταν ήμουν παιδάκι. Τους αγαπώ όλους. Τα υπέροχα επίθετά τους. Και την ανθρωπιά τους. Το χωριό μου είναι μικρό. Αγροτικό και όχι τουριστικό. Εκεί σχεδόν πρωτοπερπάτησα και πέρασα αιώνια καλοκαίρια και μου λείπει ο παππούς μου και η γιαγιά μου πολύ! Και τα ζωάκια μας. Την πιο μεγάλη αγκαλιά έχει το Κουρνοχώρι.
«Μια βραδιά κάτω από την ελιά». Πως νιώθετε που βοηθάτε να μεγαλώσει αυτή η ελιά;
*Η Μαρία Πολυκρέτη και ο σύζυγός της ο Γιάννης Μαργαρίτης θέλουν να φτιάξουν έναν καινούργιο πολιτιστικό θεσμό στο νησί μας. Το περιβόλι των γονιών της Μαρίας είναι το ιδανικό μέρος. Η Εδέμ. Με αιωνόβιες ελιές και σπάνιας ομορφιάς μπαξέδες. Και με ξυλόφουρνους και ζωάκια. Με μουσική και αγάπη για τη Νάξο. Είναι μεγάλη μας τιμή που συμμετέχουμε!
Πιάνο, τσέλο, φωνή. Τι θα προσφέρει στους θεατές του Φεστιβάλ αυτό το πάντρεμα;
*Συγκίνηση και ενδοσκόπηση. Αλλά και διάθεση για τραγούδι και χορό. Κάτω από την ελιά θα μπλέξουμε την παράδοση με τα τραγούδια μας. Και τα παιδικά μας χρόνια.
Μια ερώτηση για τον Στάθη για το κλείσιμο της συνομιλίας μας: «Να βγούμε μπροστά» μάς είπες το 2015. Φέτος τι μάς προτείνεις;
*Να ξανααγαπήσουμε τα χωριά μας. Να προσπαθήσουμε να τα σεβαστούμε. Και να τα φροντίσουμε. Να γυρίσουμε στα παιδικά μας χρόνια. Και να θυμηθούμε τα όνειρά μας. Κάποτε πιστεύαμε στα όνειρα. Και σήμερα πρέπει.
Ανδριάνα και Στάθη, χίλιες ευχαριστίες γι’ αυτή τη σύντομη συζήτηση. Ευχές για επιτυχίες.
*Κι εμείς ευχαριστούμε το Catisart για τη φιλοξενία.
