Τα νησιά μας είναι μικρά κομμάτια γης σκόρπια στο απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου. Πάνω σε αυτά τα κομμάτια γης, όπως η φύση τα όρισε, άλλα μικρά, άλλα μεγαλύτερα, άλλα ορεινά, άλλα πεδινά , άλλα στο έλεος του βοριά, άλλα απάνεμα. Κοινά χαρακτηριστικά έχουν το ιώδιο του Αιγαίου και τους ανθρώπους, που τα καλλιεργούν εκατοντάδες χρόνια τώρα. Ανθρώπους σαν του παππούδες μας, που πάνω στην πέτρα, στο «μάτι του βοριά» καλλιεργούσαν, προκειμένου να ταΐσουν τις οικογένειές τους.
Γιατί βλέπετε οι μεταφορές ήταν από τότε πρόβλημα και αν δεν παρήγαγες σιτάρι ή κριθάρι δεν θα είχες ψωμί στο τραπέζι, τόσο απλά και τόσο απόλυτα. Έτσι κι εμείς παίρνοντας λίγο από την επιμονή τους, λίγο από τον κόπο τους και πολύ από το παράδειγμα τους, αποφασίσαμε να συνεχίσουμε να επιμένουμε πως οι τόποι αυτοί είναι ευλογημένοι, αλλά και να μη μείνουμε στα ωραία σημαιοστολισμένα αλλά ξύλινα λόγια, που πολλοί εκστομίζουν και να ακολουθήσουμε τα ’χνάρια τους, να καλλιεργήσουμε όπως εκείνοι τα ίδια χώματα.
Τώρα όμως οι συνθήκες έχουν αλλάξει, πιο συγκεκριμένα, η καλλιέργεια έχει επιπλέον των άλλων προβλημάτων να αντιμετωπίσει την λειψυδρία, που παρατηρείται λόγω της κλιματικής αλλαγής και το υπέρογκο κόστος παραγωγής, που στα νησιά μας επαυξάνεται με το κόστος μεταφοράς των αγροτικών εφοδίων. Όπως αντιλαμβανόμαστε όλοι είναι αδύνατον υπό αυτές τις συνθήκες να παράγουμε ανταγωνιστικό προϊόν, γεγονός, που σταδιακά θα μας οδηγήσει στην εγκατάλειψη της καλλιέργειας.
Ωστόσο δεν άλλαξε ο κλήρος, δεν άλλαξαν οι ιδιαίτερες συνθήκες κάτω από τις οποίες καλλιεργούμε.
Για παράδειγμα, κάθε κλήρος εκτός του ότι είναι μικρός περιλαμβάνει ποικίλες καλλιέργειες, δηλαδή ένας που παράγει πατάτες έχει και λίγα λεμόνια και λίγα λαχανικά. Σε ένα Κυκλαδίτικο προϊόν από την πατάτα μέχρι το κρασί και το λάδι περικλείονται όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που το καθιστούν μοναδικό. Είναι ανάγκη να επενδύσουμε στην ποιότητα και στην μεταποίηση, που θα δώσει υπεραξία στα προϊόντα μας. Για αυτό, προϊόντα ΠΟΠ ή γεωγραφικής ένδειξης είναι αυτά που θα κάνουν τη διαφορά και θα κρατήσουν ζωντανό τον πρωτογενή τομέα ακόμα και στα νησιά των Κυκλάδων.
Παράλειψη θα αποτελούσε η μη αναφορά στο νομοθέτημα της οικοτεχνικής παραγωγής, που πράγματι κινούνταν στη σωστή κατεύθυνση. Παρόλα αυτά παρατηρείται σταθερή μείωση των παραγωγών στα νησιά μας, γεγονός που προκαλεί εντύπωση σε όσους λαμβάνουν αποφάσεις εξ αποστάσεως και χωρίς να γνωρίζουν το τι σημαίνει καλλιέργεια στον τόπο μας.
Κάποιοι κάνουν κάτι λάθος ή απλά δεν τους αφορά; Τους φαίνεται άραγε αδιανόητο ότι στα νησιά μας με την τόσο μεγάλη τουριστική ανάπτυξη να μην υπάρχει ούτε καν διατήρηση αλλά αντίθετα μείωση των παραγωγών τροφίμων;
Η καθεστωτική κυβέρνηση της Δεξιάς δεν ενδιαφέρεται για τίποτα άλλο πέρα από την με κάθε τρόπο διατήρηση της στην εξουσία. Ευνοώντας ουσιαστικά τους μεγάλους ομίλους και για αυτό παρατηρείται η παρακμάζουσα κατάσταση των μικρών παραγωγών που πάνε προς εξαφάνιση. Ο στρατηγικός της σχεδιασμός είναι ολοφάνερο πως δεν λαμβάνει υπόψιν του τις ιδιαίτερες συνθήκες κάτω από τις οποίες καλούμαστε να παράγουμε ΑΕΠ. Αυτός ο κατακερματισμός, σε συνδυασμό με την αποτυχία των συνεταιριστικών σχημάτων, οδηγεί στην αδιανόητη συνθήκη η Ελλάδα να εισάγει λεμόνια από την Αίγυπτο, τη στιγμή που σαπίζουν τα δικά μας στα χωράφια.
Ο πόλεμος, που ξέσπασε στην Ουκρανία, ξύπνησε σε όλους μας τις εικόνες των παππούδων μας, που έπρεπε να παράγουν την τροφή για να ταΐσουν τα παιδιά τους. Η εικόνα αυτή μας χαλύβδωσε απέναντι στις αντιξοότητες (εκτίναξη τιμών ακόμα και στα είδη πρώτης ανάγκης),μας ενέπνευσε να συνεχίσουμε κόντρα στο ρεύμα της μονοκαλλιέργειας του τουρισμού και στ’ αχνάρια τους να συνεχίσουμε να σκάβουμε την πέτρα των νησιών μας, έχοντας οι περισσότεροι ολοκληρώσει σπουδές μας, αποφασίζουμε να γυρίσουμε στα πάτρια εδάφη με μόνο γνώμονα την αγάπη για ανάπτυξη του τόπο μας και τους ανθρώπους τoυ, πιστεύοντας ακράδαντα στην Αντίσταση-Αλληλεγγύη-Αλλαγή.
Αντώνης Σέργης Νέος Αγρότης – οινοποιός
Πτυχιούχος Παντείου Νομικό τμήμα Δημόσιας Διοίκησης
Μέλος της Οργάνωσης Μελών Σύριζα ΠΣ Νάξου
