Βρισκόμαστε στον Μάρτιο, δηλαδή μια ανάσα πριν την έναρξη της τουριστικής περιόδου, όπως τουλάχιστον την εννοούμε στην Ελλάδα (Μάιος – Οκτώβριος).
Οι προβλέψεις είναι ότι θα υπάρχει μια περαιτέρω μείωση του εσωτερικού τουρισμού, κυρίως σε ό,τι αφορά τη διαθέσιμη δαπάνη για διακοπές, ενώ τα μηνύματα από το εξωτερικό είναι διφορούμενα.
Βεβαίως οι προορισμοί οι οποίοι συμβάλλονται με τους διεθνείς tour operators έχουν λιγότερα προβλήματα να λύσουν, αλλά για να έχει ένας προορισμός πραγματικό ενδιαφέρον για τους μεγάλους tour operators θα πρέπει να έχει πρόσβαση σε διεθνές αεροδρόμιο.
Οι διεθνείς τάσεις είναι πρώτον η διεύρυνση του μεριδίου αγοράς των tour operators και η συνεχής αυξανόμενη προτίμηση προγραμμάτων all inclusive.
Βεβαίως τα τελευταία στην Ελλάδα τα έχουμε δαιμονοποιήσει, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα διεθνώς και οι Ελληνικές αντιρρήσεις ελάχιστα ενδιαφέρουν την παγκόσμια τουριστική αγορά.
Σε ό,τι μας αφορά, στα νησιά των Κυκλάδων η πραγματικότητα είναι ότι ορισμένα νησιά με διεθνές αεροδρόμιο και ενδεχομένως υψηλή αναγνωρισιμότητα έχουν τη δυνατότητα να διαμορφώνουν τις παρεχόμενες τουριστικές υπηρεσίες με τους δικούς της όρους.
Όμως η αριθμητική πλειοψηφία των νησιών δεν έχουν εύκολη πρόσβαση σε διεθνές αεροδρόμιο, ώστε να επωφεληθούν από τις μαζικές εισροές τουρισμού, αλλά ούτε και τις τουριστικές υποδομές που θα τους επέτρεπαν την προσφορά του βασικού και περισσότερο ζητούμενου τουριστικού προϊόντος, που δεν είναι άλλο από το all inclusive.
Όμως εδώ υπάρχει μια ευκαιρία. Η αδυναμία να μετασχηματισθεί σε πλεονέκτημα.
Θα μπορούσαν να αναλάβουν πρωτοβουλία οι τοπικοί επιχειρηματίες και να προσφέρουν στην αγορά ένα εναλλακτικό προϊόν το οποίο θα είναι ανταγωνιστικό του all inclusive αλλά ενδεχομένως πιο ελκυστικό.
Πιο συγκεκριμένα θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένας κατάλογος πακέτων ανά νησί ο οποίος θα προσφέρει συνδυαστικά και κατ’ επιλογή μεταφορά, διαμονή, διατροφή, θάλασσα, μεταφορικό μέσο, νυκτερινή διασκέδαση κλπ.
Η αρχή μιας τέτοιας προϊοντικής πρότασης ξεκινάει πάντα από τα καταλύματα.
Η συνεργασία δύο ή τριών ξενοδοχειακών καταλυμάτων διευρύνεται με τη συνεργασία καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος, ενοικίαση μεταφορικών μέσων, beach bars, κλπ.
Πρακτικά κάποιος επιλέγει τον προορισμό δηλαδή το νησί, κατόπιν το κατάλυμα το οποίο μπορεί να συνδυάσει με επιλογή γεύματος και δείπνου από συγκεκριμένα συνεργαζόμενα καταστήματα, διασκέδαση από συγκεκριμένα bars, μεταφορικό μέσο ανάλογα με τις προτιμήσεις του, ξαπλώστρες σε συγκεκριμένη παραλία κλπ.
Όλα αυτά σε μια τιμή πακέτο, το οποίο διαμορφώνεται ανάλογα με τις επιθυμίες του επισκέπτη, ο οποίος ουσιαστικά έχει στη διάθεσή του ένα αναβαθμισμένο tailor made all inclusive προϊόν.
Τέτοιου είδους προϊόντα υπάρχουν και διατίθενται με μεγάλη επιτυχία.
Στους δε χειμερινούς προορισμούς των Άλπεων είναι κοινή πρακτική.
Για τον επισκέπτη έχει το πλεονέκτημα του προϋπολογιζόμενου κόστους σαν το all inclusive, αλλά πλεονεκτεί διότι δεν τον εγκλωβίζει σε ένα χώρο και του παρέχει μια αίσθηση μεγαλύτερης ελευθερίας και ευελιξίας στις επιλογές του.
Για τον προορισμό το πλεονέκτημα είναι ότι με αυτού του είδους τα προϊόντα παρέχεται η δυνατότητα προσέλκυσης τουριστικών ροών που είναι αποκλειστικά χρήστες προγραμμάτων all inclusive, αυξάνεται η αναγνωρισιμότητα του προορισμού και βελτιώνονται οι τουριστικές ροές.
Για τους επιχειρηματίες το πλεονέκτημα είναι ότι αξιοποιούνται καλύτερα μονάδες οι οποίες για τη διεθνή αγορά δεν θεωρούνται επαρκείς, διεκδικούν μερίδιο αγοράς από εκεί που μέχρι τώρα απείχαν, γίνεται καλύτερος προγραμματισμός συνδυαστικών πωλήσεων και αναπτύσσεται η κουλτούρα συνεργασιών.
Προφανώς τέτοιου είδους προϊόντα χρειάζονται επικοινωνία, αλλά το διαδίκτυο είναι μια αποτελεσματική λύση σχεδόν μηδενικού κόστους.
Προσωπική μου άποψη ένα ακόμη πλεονέκτημα αυτού του είδους των πρωτοβουλιών είναι ότι δεν εμπλέκεται το κράτος και η τοπική αυτοδιοίκηση, παρά μόνον επιχειρηματίες και επαγγελματίες του ιδιωτικού τομέα.
Γιώργος Βακόνδιος
