Για πρώτη φορά, η σύζυγος του αείμνηστου Μανώλη Γλέζου «έσπασε» τη σιωπή της και μίλησε δημόσια για την απόφαση της Υπουργού Παιδείας να εγκρίνει τελικά την προσθήκη της προσωνυμίας «Μανώλης Γλέζος» στο Γενικό Λύκειο Νάξου.
Η πιστή σύντροφος και συνοδοιπόρος του μεγάλου Ναξιώτη αγωνιστή της Δημοκρατίας, Τζώρτζια, δεν προέβαινε σε καμία δήλωση, ακόμη κι όταν ζούσε ο σύζυγός της, όμως δεν μπορούσε να μην πάρει θέση για την συγκεκριμένη απόφαση, μιας και το να προστεθεί η συμβολική προσωνυμία στο ΓΕ.Λ. του νησιού που «γέννησε» τον Γλέζο, πήρε (αναίτια) μεγάλες διαστάσεις.
«Και πάλι τα παιδιά έδειξαν τον δρόμο». Με τη φράση αυτή ξεκινά η δήλωση της, στην οποία, μεταξύ άλλων, εκφράζει ανοιχτά την πικρία της για «τους 14 ανιστόρητους, μικροπρεπείς και ασήμαντους δημοτικούς συμβούλους, που επειδή κατά τύχη βρέθηκαν σε μια καρέκλα, εκλεγμένοι από ένα μέρος των Αξωτών, νόμισαν κιόλας ότι εκπροσωπούν όλη τη Νάξο».
Η πλήρης δήλωση της συζύγου του Μανώλη Γλέζου έχει ως εξής:
Και πάλι τα παιδιά έδειξαν το δρόμο.
Η κινητοποίηση και το κάλεσμα των 585 Ναξίων Πολιτών των Γραμμάτων, της Επιστήμης και του Πολιτισμού, οι ερωτήσεις στη βουλή 5 κοινοβουλευτικών κομμάτων (Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, ΚΚΕ, ΜΕΡΑ25), που ανταποκρίθηκαν στην αυτονόητη συμβολική προσωνυμία σε Μανώλης Γλέζος του ΓΕΛ Νάξου, αποτέλεσε το αίσιο τέλος μιας ιστορίας που δεν υπήρχε λόγος να απασχολήσει ούτε την τοπική κοινωνία, ούτε να αποτελέσει ντροπή για ένα νησί και τους κατοίκους του.
Το Υπουργείο Παιδείας θα ήταν ανακόλουθο με τον τίτλο του, αν δεν υπέγραφε το σχετικό διάταγμα. Αν ό Μανώλης ήταν στη ζωή θα έπρεπε να τον συμβουλεύεται, γιατί δεν νομίζω ότι κανένας από το Υπουργείο έχει ποτέ επισκεφτεί 518 σχολεία ανά την Επικράτεια και την Ευρώπη.
Αυτό που με στεναχωρεί αφάνταστα είναι που ο Δήμαρχος Νάξου και Μικρών Κυκλάδων, με τέτοιο ανθρώπινο επιστημονικό δυναμικό που υπάρχει στο νησί, αντί να προσπαθήσει να το αγκαλιάσει και να κάνει τη Νάξο ένα πρότυπο παράδειγμα προς μίμηση, αγκάλιασε αυτούς που ασχολούνται με το αν ο Μανώλης είναι κομμουνιστής ή όχι.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ (γιατί δεν ξεχνώ) αυτούς τους 14 ανιστόρητους, μικροπρεπείς και ασήμαντους δημοτικούς συμβούλους, που επειδή κατά τύχη βρέθηκαν σε μια καρέκλα, εκλεγμένοι από ένα μέρος των Αξωτών, νόμισαν κιόλας ότι εκπροσωπούν όλη τη Νάξο.
