Ένα από τα μεγαλύτερα γεγονότα στην ελληνική ιστορία, την Επανάσταση του 1821 τιμούμε αύριο 200 χρόνια μετά την τέλεση της.
Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 είναι ένα γεγονός ιδιαίτερα σύνθετο, που κινητοποίησε πολλές και διαφορετικές δυνάμεις του Ελληνισμού.
Πυροδότησε τον εμπορικό κόσμο, κινητοποίησε τους απανταχού ομογενείς της διασποράς, τους πνευματικούς ανθρώπους σε όλη την Ευρώπη, όπου νωρίτερα είχαν ξεσπάσει επαναστάσεις, αλλά δεν πέτυχαν και κυρίως τους Έλληνες, που δεν άντεξαν και πήραν τα όπλα με στόχο την ελευθερία από τον τουρκικό ζυγό.
Δύο αιώνες μετά, είναι ώρα να αναστοχαστούμε τους αγώνες που έκαναν οι πρόγονοι μας, μεταξύ αυτών και Δωδεκανήσιοι, για να πετύχει η επανάσταση, να σπάσουν τα δεσμά και να γεννηθεί ένα κράτος ελεύθερο και ανεξάρτητο.
Οι αγωνιστές του 1821 γνώριζαν πως δεν είχαν τα ίδια μέσα και τις ίδιες δυνάμεις με τους Τούρκους, αλλά δεν λογάριασαν τίποτε. Δεν λογάριασαν απώλειες, μπροστά στην ελευθερία του έθνους και των επόμενων γενεών.
Η δύναμη της ελληνικής ψυχής που δεν αντέχει σκλαβιά, είναι το στοιχείο που πυροδότησε τη φλόγα και οδηγούσε τους αγωνιστές στις μάχες για την ελευθερία.
Τη σημασία και τις επιδράσεις της Ελληνικής Επανάστασης στην Ευρώπη, περιγράφει άριστα ο Παναγιώτης Καννελόπουλος το 1975 στα Δοκίμια υπογραμμίζοντας ότι:
«Μέχρι του 1821, η ιστορία της Ευρώπης, παρά τας γενναίας απόπειρας αι οποίαι είχον σημειωθεί εις την Ιταλίαν και αλλαχού, εφαίνετο υποκύπτουσα εις τα αναχρονιστικά συνθήματα. Εάν δεν απεφάσισαν οι Έλληνες να τολμήσουν ό,τι ετόλμησαν εις την Αγίαν Λαύραν και, παραλλήλως ή εν συνεχεία, καθ’ όλην την υπόδουλον χώραν, είναι ζήτημα εάν ο 19ος αιών θα εχαρακτηρίζετο σήμερον ως αιών των εθνοτήτων, δηλαδή της αποκαταστάσεως των εθνικών κρατών. Οι Έλληνες δεν απετίναξαν μόνον τον ζυγόν υπό τον οποίον οι ίδιοι ετέλουν, αλλά κατήργησαν εμμέσως την έννοιαν παντός ζυγού εις την Ευρώπην ολόκληρον, δημιουργήσαντες τας ηθικός και πολιτικός προϋποθέσεις διά την εκδήλωσιν των διαφόρων εθνικών εξεγέρσεων, αι οποίαι, είτε επιτυχούσαι, ως εν Ιταλία, είτε επανειλημμένως και τραγικώς κατασταλεί σαι, ως εν Πολωνία, έδωσαν εις τον 19ον αιώνα το χρώμα του και το μέγα ιστορικόν του νόημα».
Τη σημασία και κυρίως την αξία του αγώνα που ξεκίνησε με την Επανάσταση του 1821, δεν πρέπει κανείς να ξεχνά ούτε και να υποτιμά.
Ούτε και αυτοί που γνώρισαν τότε τι σημαίνει ελληνικό σπαθί και σήμερα αμφισβητούν την ελληνική κυριαρχία.
Κανείς δεν μπορεί να ξεχνά την πορεία της Ελλάδος, στην Ελευθερία και την Ανεξαρτησία.
Ο επίλογος στην ομιλία του στρατηγού Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στην Πνύκα στις 8 Οκτωβρίου του 1838, είναι το δίδαγμα στις επόμενες γενιές για ομόνοια, ενότητα, σύμπνοια για συνεχείς αγώνες για μια Ελλάδα δυνατή, ανεξάρτητη, καλύτερη και πάντα ελεύθερη.
«Ἐμᾶς μὴ μᾶς τηρᾶτε πλέον. Τὸ ἔργο μας καὶ ὁ καιρός μας ἐπέρασε. Καὶ αἱ ἡμέραι τῆς γενεᾶς, ἡ ὁποία σᾶς ἄνοιξε τὸ δρόμο, θέλουν μετ᾿ ὀλίγον περάσει. Τὴν ἡμέρα τῆς ζωῆς μας θέλει διαδεχθῇ ἡ νύκτα τοῦ θανάτου μας, καθὼς τὴν ἡμέραν τῶν Ἁγίων Ἀσωμάτων θέλει διαδεχθῇ ἡ νύκτα καὶ ἡ αὐριανὴ ἡμέρα. Εἰς ἐσᾶς μένει νὰ ἰσάσετε καὶ νὰ στολίσετε τὸν τόπο, ὁποὺ ἡμεῖς ἐλευθερώσαμε· καί, διὰ νὰ γίνῃ τοῦτο, πρέπει νὰ ἔχετε ὡς θεμέλια της πολιτείας τὴν ὁμόνοια, τὴν θρησκεία, τὴν καλλιέργεια τοῦ θρόνου καὶ τὴν φρόνιμον ἐλευθερία».
Η δύναμη της ελληνικής ψυχής είναι αυτή που θα κρατά για μια φορά ακόμη το λάβαρο του αγώνα για μια καλύτερη Ελλάδα…
