Ας πούμε σήμερα μαζί με την καλημέρα μας στα νησιά και τους ανθρώπους του Νοτίου Αιγαίου δυο λόγια για τη Μύκονο. Τι είναι στ΄ αλήθεια η Μύκονος, πέραν από το αστραφτερό της τουριστικό προσωπείο και τον πακτωλό των εκατομμυρίων ευρώ που ρέει από το όμορφο Κυκλαδονήσι προς την Ελληνική οικονομία και όσον αφορά το κομμάτι των φόρων και του ΦΠΑ προς το Υπουργείο Οικονομικών;
Έχει η Μύκονος τις υποδομές και την κρατική υποστήριξη που είναι αναγκαία σε κάθε νησί και ίσως πολύ περισσότερο σε ένα νησί που είναι αιμοδότης και στυλοβάτης των κρατικών και φορολογικών εσόδων, του δημόσιου ταμείου και του εν γένει οικονομικού σχεδιασμού; Έχει η Μύκονος το αναγκαίο προσωπικό και Υπηρεσίες με τις απαιτούμενες ειδικότητες για να εξυπηρετήσει τους μόνιμους κατοίκους χειμώνα και καλοκαίρι; Ποιες και πόσες είναι οι υποδομές που πρόσφερε το κράτος στη Μύκονο; Υπάρχουν στο νησί γιατροί, πόσοι και ποιων ειδικοτήτων που μέσω του ΕΣΥ πρέπει να υποστηρίζουν τη δημόσια υγεία;
Πρέπει να δεχθούμε τελικά ότι σ’ αυτή τη χώρα όποιος μιλά για την Μύκονο, την Τήνο ή τη Ρόδο και γενικά για τα νησιά χάνει το δίκιο του; Ε όχι! Δεν το δέχομαι και δεν μπορεί κανένας να μας κάνει να σιωπήσουμε για τα δίκαια των νησιών, των νησιωτών και για την ανύπαρκτη νησιωτικότητα που είναι σχεδόν γράμμα κενό σ’ αυτή τη χώρα! Είναι ωραίο να δίνεις, όμως όταν δίνεις συνέχεια απαιτείς να πάρεις κάτι. Έστω το αυτονόητο και το ελάχιστο. Έστω ένα γιατρό, έστω μια νοσοκόμα, έστω ένα ασθενοφόρο…
Ο Περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου κ. Γιώργος Χατζημάρκος δεν έχει σταματήσει να μιλά για τις αδικίες εις βάρος των νησιών, για την μονόπλευρη και σκανδαλωδώς άνιση μεταχείριση και αντιμετώπιση των θεμάτων, προβλημάτων, αναγκαίων έργων και δράσεων ανάμεσα στα νησιά και την Ηπειρωτική χώρα. Αυτό δεν το υπογραμμίζω ως έπαινο, αφού είναι αληθινό και αποτελεί την καθημερινή πρακτική της Περιφέρειάς μας, αλλά για να καταδείξω το πείσμα και την αγωνία όσων ζουν στα νησιά, εργάζονται για τα νησιά και υπηρετούν τα νησιά και τα Εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας στο παρόν και το μέλλον, γιατί το μέλλον μας είναι το Ελληνικό Αιγαίο. Ο λαϊκισμός κατέστρεψε την αρχαία Αθηναϊκή δημοκρατία, κατέστρεψε και καταστρέφει το «μικρό» νεοελληνικό μας κράτος που δεν τολμά να ανοίξει και να σκεπάσει με τα φτερά του το Αιγαίο και τα νησιά μας για να «γιγαντωθεί» ευθύς.
Γιατί τα γράφω αυτά; Γιατί κάθε μέρα ο λαϊκισμός, η αντινησιωτική ρητορική που μετουσιώνεται με κάθε ευκαιρία σε διχαστικές αντινησιωτικές πρακτικές πρέπει να χτυπηθεί και να πολεμηθεί από κάθε έναν από εμάς. Με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο και με συνεχή διεκδίκηση των δικαίων και των δικαιωμάτων μας.
Μα θα επιμείνει κάποιος, όποιος μιλά για την Μύκονο και τις πανάκριβες σαμπάνιες που ανοίγονται στα κέντρα διασκεδάσεως, χάνει το δίκιο του, τον λοιδορούν και του επιτίθονται λέγοντας «κοίτα και αυτόν, μιλάει για τη Μύκονο και δεν λέει τίποτα για τα μνημόνια και τον κόσμο που πεινάει…». Game over. Δεκτόν, για όσους δέχονται την ισοπέδωση και το λαϊκισμό. Αρνητικό για όλους εμάς που δεν δεχόμαστε την ισοπέδωση, την ανθρωποφαγία, και τον κοινωνικό αυτοματισμό εις βάρος των νησιών που πολλές φορές γίνεται διαρκής και μόνιμη κεντρική και κρατική επιλογή. Για όλα θα μιλήσουμε. Ας ξεκινήσουμε πρώτα από το κείμενο της ντροπής που συντεταγμένο στην αγγλική γλώσσα ανέτρεψε τη νησιωτική πολιτική των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ για τα νησιά «as part of efforts to promote fairness, the reform will eliminate discounts including on islands, and streamline exemptions» και αποτέλεσε επιλογή και θέση της Κυβέρνησης, σε ένα από τα «τελευταία» και συνεχιζόμενα μνημόνια…
Η «επανόρθωση της αδικίας» στη χώρα μας τελικά ίσως μεταφράζεται στο ότι «τα νησιά πληρώνουν τα σπασμένα» γιατί εύκολα στοχοποιούνται και εύκολα γίνονται Μύκονος, Σαντορίνη ή Ρόδος, λαμβάνοντας μυθικές και εξωπραγματικές διαστάσεις αλλά χωρίς να έχουν τα σχολεία που χρειάζονται, το προσωπικό που απαιτείται, τα αναγκαία έργα, λιμάνια, αεροδρόμια, εξοπλισμένα νοσοκομεία, ειδικευμένους γιατρούς, νοσοκόμους, ασθενοφόρα και μηχανήματα. Αυτά δεν υπάρχουν ούτε στη Μύκονο, ούτε δυστυχώς αλλού. Υπάρχουν όμως απαγορευτικά απόπλου σκαφών λόγω κακοκαιρίας και πλήθος από ελλείψεις πάσης φύσεως και παντός είδους.
Έχει αποκλειστεί άραγε, όποιος γράφει και μιλάει εις βάρος των νησιών, χειμώνα περιμένοντας μέρες να φανεί καράβι στο λιμάνι; Έχει βρεθεί σε απόγνωση λόγω προβλημάτων υγείας και αδυναμίας άμεσης μετακίνησης; Έχει μετρήσει τα χρήματά του και έχει δει πως δεν φτάνουν για να ταξιδέψει και να διαμείνει κάμποσες μέρες στα αστικά κέντρα για λόγους υγείας, εργασίας, εκδίκασης υποθέσεών του και για διάφορους άλλους λόγους που η ζωή και οι ανάγκες των ανθρώπων επιφυλάσσουν;
Διάβασα σήμερα στην ιστοσελίδα ειδικού τύπου militaire.gr που ασχολείται με τα αμυντικά θέματα τον πρωτοσέλιδο τίτλο «Η δοκιμαζόμενη Μύκονος ζητά στρατιωτικούς ιατρούς για το καλοκαίρι! Θα της δώσουμε;» και κάτω από φωτογραφία θαμώνων κέντρου διασκεδάσεως μεταξύ άλλων αναφέρει τα παρακάτω: «Για την Μύκονο όμως τι μπορεί να πει οποιοσδήποτε; Έλεος; Ήμαρτον; Ντροπή; Το νησί που έχει τεράστια έσοδα από τον τουρισμό δεν μπορεί να εξασφαλίσει την ιατρική φροντίδα των τουριστών; Δεν αναφερόμαστε στον μόνο στο δήμο που θα ‘χει κι αυτός ανάλογα έσοδα αλλά και στους μεγαλοεπιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στο νησί και σ’ εκείνους που σπεύδουν να ξεκουραστούν στο νησί των ανέμων, από τις επιχειρηματικές σκοτούρες. Ίσως μια, δυο σαμπάνιες στα σούπερ κλαμπ του νησιού να εξασφαλίζουν την παρουσία παθολόγων ιατρών στο νησί, όχι μόνο τη θερινή σεζόν, αλλά για ολόκληρο το χρόνο!»
Μάλιστα… Επιχειρηματίες θα εξασφαλίσουν παθολόγους ιατρούς (ιδιώτες;) και λύσαμε το πρόβλημα… Δικαίωμα του συντάκτη ο δημόσιος λόγος, δικαίωμά μας η δημόσια απάντηση: δεν είναι έτσι τα πράγματα πατριώτη μου… Δεν αφήνει ένα κράτος που θέλει να λέγεται σύγχρονο, οργανωμένο και Ευρωπαϊκό τη δημόσια υγεία και τις ανάγκες των μονίμων κατοίκων των νησιών σε όσους… ανοίγουν σαμπάνιες. Δικαίωμα όποιου πιστεύει τα παραπάνω και ρωτά «αν θα δώσουμε γιατρούς…» να τα κάνει πρωτοσέλιδα, υποχρέωσή μας όμως να δίνουμε απαντήσεις!
Τα παραπάνω γράφηκαν στον ηλεκτρονικό τύπο και στη συγκεκριμένη ιστοσελίδα με την οποία δεν έχω καμία αντιπαράθεση, το αντίθετο μάλιστα ισχύει αφού την παρακολουθώ, με αφορμή «Έγγραφο -επείγον- του Υπουργείου Υγείας που ζητά από το ΥΠΕΘΑ να στείλει στρατιωτικούς ιατρούς στα εξής νησιά: Μήλος, Αμοργός, Τήνος και Μύκονος. Το έγγραφο που υπογράφει ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Ξανθός ζητά στρατιωτικούς ιατρούς, προφανώς για την τουριστική περίοδο. Αυτό προκύπτει από δεύτερο έγγραφο που προέρχεται από τη Διοίκηση 2ης Υγειονομικής Περιφέρειας Πειραιώς και Αιγαίου προς το Υπουργείο Υγείας με το οποίο ζητούνται παθολόγοι για τα συγκεκριμένα νησιά από την 1η Μαΐου μέχρι και τις 31 Οκτωβρίου 2017». Τα έγγραφα που αναφέρονται παρατίθενται στην ιστοσελίδα που συνεχίζει «Ακόμη κι αν για τα δύο νησιά τη Μήλο και την Αμοργό θα μπορούσε ίσως κάποιος να το συζητήσει για τα άλλα δύο τι να πει κάποιος; Για την Τήνο απλά θ’ αναφέρουμε κι ας γίνουμε δυσάρεστοι ότι η Εκκλησία αν υπάρχει τόσο μεγάλη ανάγκη για ιατρούς θα πρέπει να βοηθήσει. Έχει νομίζουμε και τον τρόπο και τα μέσα να εξασφαλίσει την απαραίτητη ιατρική παρουσία στο νησί της Μεγαλόχαρης. Το ερώτημα τώρα είναι αν το ΥΠΕΘΑ θα απαντήσει θετικά στο αίτημα της… δοκιμαζόμενης Μυκόνου για στρατιωτική ιατρική βοήθεια…».
Τα συμπεράσματα δικά σας.
Κατά την άποψή μου καλώς προκύπτει το θέμα αυτό γιατί μας δίνει την ευκαιρία να ρωτήσουμε για να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα, όχι μόνο για τους θερινούς μήνες αλλά για όλο τον χρόνο, όχι μόνο για ένα νησί, αλλά για όλα τα νησιά μας. Υπάρχουν ή σχεδιάζονται υποδομές, υπάρχουν εκπαιδευτικοί, υπάρχουν γιατροί, υπάρχει σχέδιο, υπάρχει πρόγραμμα, υπάρχει νησιωτικότητα ή όποιος ζητά το δίκιο των νησιών ομιλεί με «φωνή βοόντος εν τη ερήμω;»
Ο Αντιπεριφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου
Ιωάννης Φλεβάρης
