*Του Νίκου Μανιού
Εκτιμώ ότι η κυρίαρχη απόφασή μας, που θα καθορίσει τόσο τον αγώνα μας όσο και την επιτυχία του στόχου μας, είναι αυτή του ανοίγματός μας στην κοινωνία
Καθώς μπήκαμε στον δεύτερο χρόνο της φονικής πανδημίας του κορωνοϊού, που αμείλικτα εξελίσσεται στα χρόνια της χολέρας του νεοφιλελευθερισμού, μας περιμένει πολλή δουλειά ακόμη για να προχωρήσουμε στο συνέδριό μας. Οι νέες συνθήκες που μας έχουν επιβληθεί μας στερούν τη δυνατότητα της ζωντανής επαφής και ανταλλαγής απόψεων κοιτώντας στα μάτια τους φίλους και συντρόφους μας, γεγονός που μεγαλώνει τις «αποστάσεις» και περιορίζει τη συντροφικότητά μας.
Είμαστε, λοιπόν, υποχρεωμένοι σ’ αυτές τις αντίξοες συνθήκες να εντείνουμε τις προσπάθειές μας για την πραγμάτωση των στόχων μας.
Όλοι οι στόχοι μας διαρθρώνονται στη στρατηγική μας επιλογή, που είναι η ανατροπή αυτής της καταστροφικής νεοφιλελεύθερης πολιτικής, η οποία συνεχώς επιδεικνύει τους στόχους και τις μεθόδους της που συνοψίζονται στην οικοδόμηση ενός ανελεύθερου – αυταρχικού κράτους περιστολής και καταστολής των ελευθεριών μας.
Η προσπάθεια επίτευξης του στόχου μας είναι φυσικό να γεννά έντονους προβληματισμούς, να εμφανίζονται διαφοροποιήσεις στη διαμόρφωση της δικής μας στρατηγικής και της τακτικής μας. Βέβαια, δεν ξεκινάμε από την αρχή. Ανεξάρτητα του ότι οι συνθήκες, κοινωνικές και πολιτικές, είναι διαφορετικές, ήδη έχουμε κατακτήσει πολλές σημαντικές κοινές θέσεις για την πορεία μας, πολλές από αυτές με ομόφωνες αποφάσεις.
Εκτιμώ ότι η κυρίαρχη απόφασή μας, που θα καθορίσει τόσο τον αγώνα μας όσο και την επιτυχία του στόχου μας, είναι αυτή του ανοίγματός μας στην κοινωνία, στις δημοκρατικές, προοδευτικές, λαϊκές δυνάμεις ισχυροποιώντας τη δυνατότητα συστράτευσης στον αγώνα για την ανατροπή του νεοφιλελευθερισμού.
Φυσικά αυτή η κίνηση πρέπει να γίνει δίνοντας μια σαφή προγραμματική προοπτική καθώς και την εμπειρία μας, θετική και αρνητική, από τη διακυβέρνησή μας και όχι μόνο. Ο αγώνας που μας περιμένει είναι μεγάλος και δύσκολος, με πολλές παγίδες.
Παγίδες που, άθελά μας κάποιες φορές, τις στήνουμε μόνοι μας. Θέλω να πιστεύω ότι όλοι/ες μας θα συμβάλουμε ώστε να αποφύγουμε τις κακοτροπιές της ανακήρυξης της δικής μας «προσωπικής» «αλήθειας» ως μοναδικής.
Θέλω να υπογραμμίσω μόνο το μέγεθος της δυσκολίας του βασικού μας πολιτικού στόχου, που είναι η ανατροπή αυτών των πολιτικών δυνάμεων.
Μετά από δεκάδες χρόνια συμμετοχής μου στον κινηματικό και πολιτικό χώρο της Αριστεράς, όπου το ιστορικό παρελθόν διαπλέκεται με το παρόν στην αέναη διαδικασία της διαλεκτικής σχέσης, ξεχωρίζω καθαρά την κατάσταση που κοινωνικά διαγράφεται, σχεδόν σκληρή και αδυσώπητη εδώ και 150 χρόνια. Οι συντηρητικές δυνάμεις μαζί με τις ακραίες εκφράσεις τους, σε όλες τις πολιτικές αντιπαραθέσεις με τις όποιες προοδευτικές – δημοκρατικές δυνάμεις συσπειρώνουν πάνω από το 30% του εκλογικού σώματος όταν χάνουν (!) και φτάνουν πάνω από 41% – 45% όταν κερδίζουν.
Αξιοσημείωτο παραμένει ότι, όταν χάνουν, μετά και παρά τις τραγικές καταστροφές που έχει επιφέρει η δική τους διακυβέρνηση, το ποσοστό παραμένει κοντά στο 40% – κορυφαίο παράδειγμα οι εκλογές από το 2012 μέχρι και το 2019.
Θα παραθέσω και θα σχολιάσω μόνο τέσσερα εκλογικά αποτελέσματα με βάση τα έγκριτα στατιστικά στοιχεία που μου έδωσε, και τον ευχαριστώ, ο σύντροφος Κώστας Πουλάκης:
Εκλογές 2012
Μάιος
Ν.Δ.: 18,85
AN.ΕΛΛ.: 10,65
Χ.Α.: 6,97
Σύνολο: 29,50
36,47
Ιούνιος
Ν.Δ.: 29,66
AN.ΕΛΛ.: 7,51
Χ.Α.: 6,92
Σύνολο: 37,17
44,09
Εκλογές 2015
Ιανουάριος
Ν.Δ.: 27,81
AN.ΕΛΛ.: 4,75
Χ.Α.: 6,28
Σύνολο: 32,56
38,84
Σεπτέμβριος
Ν.Δ.: 28,69
AN.ΕΛΛ.: 3,69
Ένωση Κεντρώων: 3,44
Χ.Α.: 6,99
Σύνολο: 35,82
42,81
Συνοπτικά θα μπορούσα να υποστηρίξω πως αυτά τα στατιστικά των εκλογών μάς δείχνουν το κοινωνικό εύρος που διαχρονικά «ακούει» και δεν είναι μακριά από τον συντηρητικό λόγο. Αν συνυπολογίσουμε τα κατεστημένα δίκτυα του πελατειακού κράτους, τη συμμαχία πολλών κοινωνικών και θρησκευτικών θεσμών προς αυτόν τον συντηρητικό πόλο, το ευρωπαϊκό και παγκόσμιο ρεύμα συντηρητικοποίησης μαζί με τη μιντιακή υπεροπλία αυτού του πόλου, καταδεικνύεται συμπερασματικά η ευκολία με την οποία συστήθηκε και διατηρείται το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο μέσα σε έναν κόσμο όπου τα fake news αποτελούν υπερόπλο για τη χειραγώγηση του λαού που πλήττεται σκληρά.
Η αναφορά μου αυτή στο παρελθόν είναι νομίζω φανερό ότι γίνεται για να υπογραμμίσω τις δυσκολίες που μας περιμένουν. Ας προχωρήσουμε τον δρόμο μας προς το συνέδριό μας, προς τις δημοκρατικές αστείρευτες δυνάμεις του λαού μας, να τις εμπνεύσουμε, να τις συνεγείρουμε, να συστρατευθούμε στον δύσκολο δρόμο του αγώνα.
*Ο Νίκος Μανιός είναι τέως βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ
