Δεν θα μπορούσε να αποτελέσει ευχάριστη εξαίρεση το χθεσινό Δημοτικό Συμβούλιο. Ήταν σαν να απαρνιούνταν ο Πρόεδρος τον εαυτό του. Η συζήτηση μονοπωλήθηκε από αυτόν που έπρεπε περισσότερο να ακούει και να διευθύνει με ορχηστρική μαεστρία και συμβιβαστική διάθεση ένα έτσι κι αλλιώς παράφωνο και ακούρντιστο σώμα, παρά να μιλά με ανούσια δικηγορική λογοδιάρροια, να επικαλείται έωλα επιχειρήματα και να επιχειρεί με τη φωνή, την επιβολή, το εξουσιαστικό ύφος και τις άκρως συντηρητικές αντιλήψεις να καλύψει τη δημαρχική και δημοτικοσυμβουλική ανεπάρκεια.
Με τη φιλότιμη, ομολογώ, αυτή προσπάθειά του καταρρακώνει-υπό τα αμφίσημα ανθυπομειδιάματα του Δημάρχου (του)-, κάθε έννοια του θεσμικού του ρόλου και φανερώνει μια διάθεση υποκατάστασης της δημαρχικής εξουσίας, μείωσης των αντιπάλων και ωμής καθοδήγησης των εν συμβουλίω ομοϊδεατών του. Έτσι καταργεί κάθε πρόσχημα αποστασιοποίησης και αντικειμενικότητας, που επιβάλλει ex lege η θέση του. Φανταστείτε να λειτουργούς έτσι mutatis mutandis ο Πρόεδρος της Βουλής.
Χθες συνεπλάκη με τον Βασίλη Βρούτση, επικεφαλής της ελάσσονος αντιπολίτευσης, με το επιχείρημα ότι ο τελευταίος υποστήριξε στα… ράδια (μαυρομμάτικη αργκό) ότι ο Δήμος εφαρμόζει τον πρότυπο κανονισμό λειτουργίας Δημοτικού Συμβουλίου, που είχε υποβάλει στις 6 Απριλίου 2011 ο τότε υπουργός Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης Ιωάννης Ραγκούσης στους Δήμους, για να τους διευκολύνει στη σύνταξη του δικού τους κανονισμού.
Εξερράγη ο κυρ Φώτης. Αν και αμφισβήτησε ο Βρούτσης ότι είπε αυτά που του καταλογίζονταν αχρεωστήτως, ο Πρόεδρος επέμεινε σε μια άγονη συζήτηση, δηλαδή αν επικαλέστηκε ο πρώτος τον πρότυπο κανονισμό ή τον τελικό κανονισμό λειτουργίας του δικού μας δημοτικού συμβουλίου. Έχει τους λόγους του να παροδηγεί τη συζήτηση και να εμμένει σε ανύπαρκτα ή δευτερεύοντα θέματα. Γιατί οι ρυθμίσεις είναι οι ίδιες. Ο Μαυρομμάτης, έχοντας την εξουσία του δεσμείν και λύειν, ασύδοτος και ανεξέλεγκτος από μια άβουλη και αδαή πλειοψηφία και μια μειοψηφία που δεν συνεννοείται και δεν αξιοποιεί τις δυνατότητες αντιπολίτευσης και ελέγχου στο έπακρον, επέμενε, ωρυόταν, εξέφραζε με σκληρό, επιτακτικό και εξουσιαστικό λόγο την άποψή του.
Για την ακρίβεια, όμως, και επειδή το μείζον είναι η διεύθυνση των συμβουλίων και ο άκομψος και συγκρουσιακός, αλλά και αντίθετος με το γράμμα και πνεύμα του νόμου, τρόπος πολιτικής λειτουργίας του Προέδρου, τού χρειάζεται ένα μάθημα αυτοδιοικητικής δημοκρατικής λειτουργίας. Το θέμα είναι θεσμικό, αλλά και θέμα ουσιαστικής και συναινετικής λειτουργίας και αποτελεσματικότητας του Δήμου στην αντιμετώπιση των μικρών και μεγάλων, βραχυχρόνιων και μεσομακροπρόθεσμων προβλημάτων του νησιού και της νησιωτικής παρέας του.
Στο άρθρο 4 ο πρότυπος κανονισμός αναφέρει, μεταξύ άλλων:
«Μετά την έναρξη της συνεδρίασης, ο Πρόεδρος ανακοινώνει στο σώμα κάθε έγγραφο που απευθύνεται στο Συμβούλιο. Στη συνέχεια, ο Δήμαρχος, εφόσον παρίσταται στη συνεδρίαση, μπορεί να προβεί σε οποιαδήποτε ανακοίνωση, ενημέρωση ή πρόταση προς το Δημοτικό Συμβούλιο.
Μετά το Δήμαρχο, εκφράζουν τις απόψεις τους κατά προτεραιότητα έναντι των λοιπών δημοτικών συμβούλων οι επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων της μειοψηφίας, σύμφωνα με τη σειρά του αριθμού των εδρών που διαθέτει κάθε παράταξη στο Δημοτικό Συμβούλιο. Στη συνέχεια λαμβάνουν το λόγο οι λοιποί δημοτικοί σύμβουλοι… Αφού εξαντληθεί ο κατάλογος των ομιλητών, ο Πρόεδρος διατυπώνει την οριστική πρόταση προς ψήφιση του θέματος, όπως διαμορφώθηκε με τις τροπολογίες που πιθανόν έχουν επέλθει. Ο Γραμματέας καταγράφει την ψήφο των συμβούλων καθώς και όσους συμβούλους αποχωρούν από τη συνεδρίαση».
Το άρθρο 65 του ν. 3852/2010 (ο βασικός για την Τοπική Αυτοδιοίκηση νόμος, αν το κατανοεί ο κυρ Φώτης) ορίζει ότι το δημοτικό συμβούλιο «καταρτίζει με την απόλυτη πλειοψηφία του συνόλου των μελών του τον κανονισμό λειτουργίας του, με βάση τον πρότυπο κανονισμό του άρθρου 67 του παρόντος». Σε αυτό το άρθρο ορίζεται ότι «κατά προτεραιότητα και πάντα μετά τον δήμαρχο εκφράζουν τις απόψεις τους οι επικεφαλής των παρατάξεων, σύμφωνα με τη σειρά εκλογής», όπερ δεν τηρεί σχεδόν πάντα ο κυρ Φώτης.
Τα ίδια διαλαμβάνει στο άρθρο 5 και ο Κανονισμός λειτουργίας του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Νάξου και Μικρών Κυκλάδων (όπως εγκρίθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2012 από το Δημοτικό Συμβούλιο με τον ίδιο Πρόεδρο). Ο πολύς Μαυρομμάτης καταβάλει άπελπι και μάταια προσπάθεια να τον διαφορίσει από τη ραγκούσειο πρότυπο οργανισμό. Λόγω Ραγκούση προφανώς, αλλά και υποθέτοντας ότι δεν υπάρχει γνώση και αντίλογος σε όσα από καθέδρας μεγαφωνίζει σε κάθε συμβούλιο.
Γιατί, όμως, ο κυρ Φώτης παίρνει, πολλές φορές, από τον…εαυτό του πρώτος τον λόγο, επιλεκτικά διακόπτει και καλύπτει αδυναμίες της παράταξης που του έδωσε τον θώκο, δίνει γραμμή και φορεί πάντοτε το ένδυμα του ναρκισσιστή; Είναι προφανής η απάντηση. Συνδυάζεται με τον χαρακτήρα, το ύφος, τις φιλοδοξίες, την παρεξήγηση του ρόλου του και την ποιότητα και γνώση του δημοτικού πολιτικού προσωπικού. Την παροιμία για τον μονόφθαλμο την ξέρετε.
Ο πρόεδρος πρέπει να συναιρεί, όχι να διαιρεί, να εκφράζει, συμβολικά και ουσιαστικά, την ενότητα, να είναι πρόεδρος όλων των δημοτικών παρατάξεων, χωρίς αρχηγισμούς και ηγεμονισμούς. Δεν του ζητά κανείς να αποσκορακίσει τις πολιτικές και δημοτικές του θέσεις, στο πλαίσιο, όμως, του νόμου, των κανονισμών, του σεβασμού και της κατανόησης της άλλης άποψης, του ουσιαστικού διαλόγου, της προσπάθειας επίτευξης συναίνεσης στα μεγάλα που ενώνουν. Τι περιμένει, όμως, κανείς από έναν νομικό που, αντί να τηρεί το νόμο ως προς την αντικατάστασή του, αφήνει στο πόδι του τον Γραμματέα του Δημοτικού Συμβουλίου;
Πολλοί Δήμοι συνέχονται με φυσική παρουσία και ακροατήριο ή υβριδικά, υπό τους όρους της υγειονομικής ανασφάλειας. Τι φοβάται ο Μαυρομμάτης και η πλειοψηφική παρέα του; Τον «εχθρό λαό» που θα έλεγε ο Ιάκωβος Καμπανέλλης; Και γιατί δεν παραμένουν οι συνεδριάσεις στο youtube ή στο facebook του Δήμου για να ενημερώνονται όσο το δυνατόν περισσότεροι δημότες; Τι φοβούνται οι δερβίσηδες της πλειοψηφίας;
Επιχώριος
