Η μεγαλοβδομαδιάτικη Ακολουθία των Ωρών συνοδεύεται από την ακοίμητη Ώρα των ποιητών μας.
Η Διαλεχτή Ζευγώλη-Γλέζου (1907-1996) δημοσίευσε το 1986 το παρακάτω ποίημα:
ΕΝΑ ΚΕΡΙ
Ένα κερί, μελισσοκέρι ανάβω,
Να φέξεις, να περάσεις τα σκοτάδια,
ώσπου να βγεις στα πράσινα λιβάδια.
Πως θα τα βρεις λουλουδισμένα ελπίζω.
Με τα λιγνά μου χέρια εγώ τα σκάβω
Και με τα μαύρα δάκρυά μου τα ποτίζω.
Και ο Νίκος Γκάτσος έγραψε τους εξής στίχους, μελοποιημένους το 2012 από τον Δημήτρη Παπαδημητρίου:
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΜΕΓΑΛΗ
Πάντα στον κόσμο θα ‘ρχεται
Παρασκευή Μεγάλη
και κάποιος θα σταυρώνεται
για να σωθούν οι άλλοι.
Έλα της θάλασσας θεριό
και του πελάγου μπόρα
το φοβερό σκουπιδαριό
να διώξεις απ’ τη χώρα.
Το 1974 ο Σταύρος Ξαρχάκος μελοποίησε μιαν άλλη Μεγάλη Παρασκευή του Νίκου Γκάτσου.
Ακούστε την για να δείτε τις συγκυριακές ομοιότητες (οι ομοιοκαταληξίες της ιστορίας, όπως έλεγε ο Μάρκ Τουέιν):
Εύχομαι ο παλιός εαυτός μας να εξεγερθεί «ως ο υπνών Κύριος» την ώρα που στη Νάξο όλα ευωδιάζουν παπαδιαμάντεια «άνοιξιν και απλότητα και χαράν».
«Ανάσταση στα έαρα! Επανάσταση στα έαρα!» ψάλλει γεγωνυία τη φωνή ο Ν. Καρούζος, ως λαμπριάτικος ψάλτης.
Θαλπνόν το Πάσχα των Ναξίων!
Η θαλία της ημέρας, όμως, να μη σβήσει από τη σκέψη και την έγνοια μας τις διαρκείς Μεγάλες Παρασκευές των απόκληρων, της παλιάς και νέας φτώχειας και του πολέμου.
Επιχώριος
