«Έπος τε έργον τε» λέει ο Όμηρος. «Στη βράση κολλάει το σίδερο» λέει ο σύγχρονος παροιμιακός λόγος.
Την ανακοίνωση της προετοιμασίας έκδοσης βιβλίου για το αιωνόβιο Γυμνάσιο Νάξου χαιρετίζω με ανυπόκριτη χαρά. Τη χαρά αυτή σκιάζει η αναφορά του συντάκτη της ανακοίνωσης ότι το θέμα του βιβλίου θα είναι «περίπου το ίδιο» (sic) με αυτό της εκδήλωσης της 20ής Αυγούστου (το 20ής με τόνο παρακαλώ, για να μην ταυτιστώ με τον συντάκτη-πανεπιστημιακού, υποθέτω, επιπέδου- που γράφει 31ή Ιανουαρίου). Όμως, εξακολουθώ και ελπίζω, ότι κάτι καλύτερο θα προκύψει εκτός από τις σοφές εισηγήσεις και παρά τις αστοχίες, παραλείψεις, συγχύσεις της εκδήλωσης αυτής, τις οποίες καλοπροαίρετα δεν αποδίδω σε δόλο, αλλά σε ασύγγνωστη αμέλεια. Ελπίζω να είναι όχι άλλο ΕΝΑ βιβλίο, αλλά ένα ΑΛΛΟ βιβλίο. Ελπίζω…Δεν το δικαιούμαι;
Δεν ξέρω, αν προσέξατε την απολογητική επιστολή της λεγόμενης Οργανωτικής Επιτροπής, μετά την εκδήλωση. Εκεί που σε πέντε αράδες είχε δυο θεσπέσιους σολοικισμούς: μιλούσε για…αναμνηστήρια εκδήλωση και ονόμαζε το σχολείο καθίδρυμα. Ίσως για να χαροποιήσει τον σεβασμιώτατο Παροναξίας, που, όμως, θα υπομειδιούσε, γιατί ο άνθρωπος ξέρει γράμματα.
Εν τούτοις, αυτή είναι η Οργανωτική Επιτροπή της εκδήλωσης, αυτή θα είναι και η Επιτροπή Έκδοσης του βιβλίου. Πάει και τελείωσε. Αυτοί «βρίσκονται στην ευχάριστη θέση να σας ενημερώσουν ότι αποφάσισαν (και εξασφάλισαν) την έκδοση ενός αναμνηστικού, επετειακού τόμου», φαντάζομαι ύστερα από σκληρούς αγώνες και προσπάθειες. Ίσως το θαλερό Σχολικό Ταμείο να βοηθήσει με περίσσευμα καρδίας και γενναιοδωρίας! Είμαι βέβαιος ότι αυτο-αξιολογήθηκε η Επιτροπή. Εζυγίσθη, εμετρήθη και ευρέθη αυτάρκης και επαρκής. Έτσι δεν έκρινε σκόπιμη και ορθή τη διεύρυνσή της με τον νέο Γυμνασιάρχη του Σχολείου, με κάποιον παλαιό Γυμνασιάρχη ή/και καθηγητή που λησμόνησε (μαζί με πολλούς) να αναφέρει, με επιστήμονες υψηλού κύρους που αποφοίτησαν από αυτό το Γυμνάσιο. Τουλάχιστον, ας επιλέξει συγγραφείς που μπορούν να ανταποκριθούν στην ενδεικτική θεματική, που κατευθύνει, όμως, τον ερευνητικό προβληματισμό και είναι τόσο ελλιπής, μονόπλευρη, προβλέψιμη και πρόχειρη. Απουσιάζουν σοβαρές περιοχές και desiderata της σχετικής έρευνας για να είναι σχετικά ολοκληρωμένη.
Θα διερωτηθεί π.χ. κάποιος:
-γιατί προτείνεται η εξέταση της κοινωνικής, πολιτικής, οικονομικής και εκπαιδευτικής – πνευματικής ζωής στην Ελλάδα και τις Κυκλάδες ΤΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ περίοδο 1915-1940; Με ποια κριτήρια;
-γιατί προτείνεται η έρευνα της εκπαιδευτικής κατάστασης στη Νάξο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ κατά τις δύο πρώτες δεκαετίες του 20ού αι.; Ποια μεθοδολογικά και ερευνητικά στοιχεία και ζητούμενα οδηγούν σε αυτές τις αυθαίρετες χρονικές επιλογές, ειδικά σε αυτό το θέμα;
-η κοινωνική καταγωγή των μαθητών ενδιαφέρει μόνο και όχι των καθηγητών;
-γιατί η καταγραφή των Διευθυντών (των πραγματικών, έτσι;) του Γυμνασίου και η απόδοση τιμής σε ζώντες και τεθνεώτες δεν έγινε στην εκδήλωση του Αυγούστου, αφού το τεκμηριωτικό υλικό υπήρχε; Μόνο για λόγους προχειρότητας ή και σκοπιμότητας και προσωπικών στρατηγικών; Ελπίζω οι παραλειφθέντες να δικαιωθούν και να καταταγούν στο πάνθεον της σχολικής ιστορίας του νησιού μας.
-τι νόημα έχει «η προσφορά του ιστορικού Γυμνασίου Νάξου…στην Εκπαίδευση των ελλήνων μαθητών»; (Έτσι ακριβώς).
-οι «διακεκριμένες προσωπικότητες πρώην μαθητών/μαθητριών στο Γυμνάσιο Νάξου» ενδιαφέρουν ή οι μαθητές που διακρίθηκαν σε διάφορους τομείς στην Ελλάδα και το εξωτερικό;
-η μαθητική στατιστική και η ανθρωπογεωγραφία μαθητών και καθηγητών είναι χρήσιμα εργαλεία ανάλυσης και γνώσης;
Μεταξύ των πηγών που προτείνει ο συντάκτης είναι και τα αρχεία του Γυμνασίου και του Λυκείου Νάξου. Προφανώς εννοεί αρχεία εκτός των ΓΑΚ Νάξου (που το ονοματίζει πιο πάνω). Αυτά παρανόμως παραμένουν στα σχολεία. Έπρεπε να βρίσκονται στα ΓΑΚ.
Όσο για τον τρόπο παραπομπής, παραθέτει συγγράμματα, που πραγματεύονται άσχετα κατά κανόνα με τη Νάξο θέματα και ελάχιστους Νάξιους συγγραφείς, κάτι που θα μπορούσε να αποφύγει, εκτός εάν δεν άντεχε τη μη αυτο-παραπομπή! Πάντως είναι ενδιαφέρουσα η θεματολογία για το Άλλο, τη διαφορετικότητα, την ανοχή, τη λαϊκή και υψηλή κουλτούρα, την πολιτισμική εικονολογία, τις σεξουαλικές μειονότητες και τα ΜΜΕ κλπ, αλλά είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Και οι παραπομπές «δίνουν γραμμή». Δεν είναι αθώες, όπως τίποτα σ’ αυτή τη ζωή.
Πολύ χάρηκα την πρώτη Εγκύκλιο της Επιτροπής. Απειλούμαστε και με άλλες που με λαχτάρα θα τις αναμένω. Γιατί το καλό σάς το άφησα για το τέλος. Σκέπτομαι να δηλώσω συμμετοχή, ανακαλύπτοντας μάλιστα και ανέκδοτες φωτογραφίες στο αρχείο μου, τις οποίες θα στείλω «μία-μία, χωριστά, σε ξεχωριστό δηλαδή αρχείο» (sic), σύμφωνα με τις υποδείξεις του μερακλή συντάκτη, τις οποίες πιστά θα τηρήσω για να αποφύγω την καρατόμηση.
Τέλος, δηλώνω κατανόηση για τη σύγχυση εννοιών μεταξύ εκθετών/δεικτών («Όλοι οι δείκτες/εκθέτες»), γιατί, προφανώς, ο συντάκτης δεν υπηρετεί τις θετικές επιστήμες, όπως εγώ.
Επιχώριος
3 Comments