Οι εκλογές της 21ης Μαϊου πλησιάζουν και ήδη τα επιτελεία των κομμάτων ελέγχουν τα κωλύματα των υποψηφίων βουλευτών προκειμένου να μην υπάρξει κανένα εμπόδιο. Κάνοντας μία αναδρομή και βλέποντας τι ίσχυε για να θέσει κανείς υποψηφιότητα για βουλευτής στην Αρχαία Ελλάδα, παρατηρεί ότι υπάρχουν μεγάλες ομοιότητες.
Για να γίνει κάποιος βουλευτής στην Αρχαία Ελλάδα έπρεπε να τηρεί κάποιες βασικές προϋποθέσεις. Για να βάλει κάποιος υποψηφιότητα ως βουλευτής εκείνη την εποχή έπρεπε να πληροί τους παρακάτω όρους:
1. Να είναι Αθηναίος πολίτης.
2. Nα κατέχει την Ελληνική θρησκεία και παιδεία
3. Nα ΜΗΝ είναι κίναιδος, και
4. Να καταγραφεί ΟΛΗ η περιουσία του, μέχρι και τα σανδάλια που φορούσε, καθώς και η οικογενειακή του περιουσία.
Σε περίπτωση που όλα αυτά, τα τηρούσε, τότε μπορούσε να γίνει βουλευτής.
Τι γινόταν όμως με τους νόμους
Οι νόμοι που εισήγοντο στην Εκκλησία του Δήμου για ψήφιση ήταν ονομαστικοί, δηλαδή έφεραν το όνομα του προτείνοντος. Εκείνος δε που πρότεινε κάποιον νόμο έπρεπε να είναι πολύ προσεκτικός. Όχι μόνον να έχει εξετάσει το εάν υπήρχε άλλος, προγενέστερος νόμος που ρύθμιζε το θέμα με τρόπο διαφορετικό (οπότε έπρεπε να τον αναφέρει), αλλά ήταν και υπεύθυνος για τα αποτελέσματα του προτεινόμενου.
Έτσι, εάν πρότεινε και περνούσε νόμο, ο οποίος αποδεικνυόταν οικονομικά ζημιογόνος για την Αθήνα, τότε έπρεπε να κατασχεθεί από την καταγεγραμμένη περιουσία του, όλο το ποσόν κατά το οποίο ζημιώθηκε οικονομικά η Αθήνα. Αν μάλιστα δεν έφθανε όλη η περιουσία του – μέχρι και τα σανδάλια του -, τότε το ανεξόφλητο υπόλοιπο, έπρεπε να το εξοφλήσει δουλεύοντας σε δημόσια έργα.
Αν ο νόμος, που εκείνος πρότεινε και ψηφίστηκε από τους συναδέλφους του, ζημίωνε ηθικά την Αθήνα, η ποινή ήταν αρκετά αυστηρή!
Πηγή: aftodioikisi.gr
