Σε… πάρκινγκ έχει μετατραπεί το σπίτι του Νίκου Καζαντζάκη στο Ηράκλειο της Κρήτης, όπως καταγγέλλει με ανάρτησή του σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης ο γνωστός συγγραφέας, Άρης Σφακιανάκης.
Μάλιστα, ο κ. Σφακιανάκης φωτογράφησε το σημείο και το ανήρτησε στο διαδίκτυο με δεκάδες πολίτες να σχολιάζουν το συγκεκριμένο γεγονός.
Δεν υπάρχει έλληνας συγγραφέας που να αγαπήθηκε τόσο πολύ σ’ όλον τον κόσμο και να πολεμήθηκε τόσο άγρια στη χώρα του, όπως ο Νίκος Καζαντζάκης. Εξήντα χρόνια μετά τον θάνατό του εξακολουθεί να είναι πασίγνωστος, να διαβάζεται και να θαυμάζεται, από την Κίνα ως την Αμερική. Εννιά φορές προτάθηκε για το βραβείο νόμπελ, όμως οι σκοταδιστικοί κύκλοι της Αθήνας, πρωτοστατούντος του Σπύρου Μελά, έκαναν ό,τι μπορούσαν ώστε να στερηθεί τη μεγάλη τιμή. Η εκκλησία της Ελλάδος τον αφόρισε αλλά ο αφορισμός δεν επικυρώθηκε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Αθηναγόρα. Το Βατικανό συμπεριέλαβε το μυθιστόρημά του. Ο τελευταίος πειρασμός στον Κατάλογο απαγορευμένων βιβλίων (Index librorum prohibitorum), «τιμή» που κανένας άλλος έλληνας συγγραφέας δεν αξιώθηκε.
Το σπίτι ήταν στη σημερινή οδό Νίκου Καζαντζάκη. Τότε ήταν ένα σοκάκι στη συνοικία που οι Κρητικοί ονόμαζαν «του Αγίου Ιωάννη Μακελά», αφού εκεί κοντά βρισκόταν ένα σφαγείο, κάποιοι λένε στα χρόνια της βενετσιάνικης ακόμη κυριαρχίας. Στα λατινικά το σφαγείο λέγεται macelum. Οι Τούρκοι ονόμαζαν διαφορετικά τη συνοικία: του Ρετζίπ Αγά ή και Σιβρί Τσεσμέ.
Το σπίτι καταστράφηκε από βομβαρδισμό στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής.
Πρέπει να ήταν καλοκαίρι του 1955 ή του 1956 όταν έγινε η τελετή εντοιχισμού αναμνηστικής πλάκας. Ο τότε δήμαρχος Γιώργος Γεωργιάδης και άλλοι φίλοι, συγγενείς του στοχαστή και παράγοντες της πόλης συμμετείχαν στη σεμνή τελετή. Ο δήμαρχος ανεβασμένος πάνω σε μια πρόχειρη «εξέδρα», φτιαγμένη από πέτρες του κατεστραμμένου σπιτιού, μίλησε για τον μεγάλο συμπολίτη, εκείνον που έκανε περήφανο τον γενέθλιο τόπο. Όπως φαίνεται, ο χώρος είχε αυλή με δένδρα και λουλούδια, ακόμη και την περίοδο αυτή, πολλά χρόνια δηλαδή μετά τον βομβαρδισμό.
Αργότερα το σπίτι ανακατασκευάστηκε και η αυλή έγινε πλέον εσωτερικός χώρος. Η αναμνηστική πλάκα, ξεθωριασμένη πλέον, παρέμεινε για πολλά χρόνια να θυμίζει κάτι από το ένδοξο παρελθόν του χώρου.
Το 2003, το δημοτικό συμβούλιο Ηρακλείου Κρήτης, με αφορμή ένα άρθρο του φιλολόγου Μανόλη Αστυρακάκη σε τοπική εφημερίδα, που ανέφερε την εγκατάλειψη του χώρου, έκανε δεκτή την πρόταση του αντιδημάρχου Μανόλη Βασιλάκη για την αγορά του οικοπέδου και του οικήματος, προκειμένου να αξιοποιηθεί.
Πηγή: protothema.gr – cretapost.gr
