Μαβίνα Μαρκοπούλου, Μουσικολόγος
Καθημερινά, τα παιδιά στο σχολείο κινδυνεύουν από τη σχολική βία.
Από τις πρώτες τάξεις της Δημοτικής Εκπαίδευσης, η σχολική βία υφίσταται ανάμεσα σε συμμαθητές ενός σχολείου. Οι συμμαθητές μιας τάξης ενός σχολείου, συχνά, παίζουν, κάνοντας χρήση βίαιων τρόπων συμπεριφοράς.
Στα διαλείμματα χρειάζεται να προσέχουν, γιατί μαζεύονται όλα τα παιδιά του σχολείου. Τρέχουν, σκοντάφτουν, χτυπιούνται μεταξύ τους, σπρώχνουν τους διπλανούς τους, ενώ κάθονται ήσυχα. Γενικώς, τραυματίζονται. Αντί γι’ αυτή τη συμπεριφορά, είναι προτιμότερο να προσπαθούν να προσέχουν τους εαυτούς τους και τους διπλανούς τους.
Το σχολείο αποτελεί τη πρώτη μορφή κοινωνίας, που σε μερικά χρόνια θα δρουν ως ενήλικες στη κοινωνία. Η συμπεριφορά τους καθορίζεται από το άμεσο οικογενειακό περιβάλλον, τους γονείς τους. Δευτερευόντως, τα παιδιά, περνώντας πολλές ώρες στο σχολείο, γαλουχούνται και από τους εκπαιδευτικούς.
Οι κίνδυνοι που διαφαίνονται από το σχολείο είναι η βία, ο ρατσισμός, ο ανταγωνισμός και όχι η ευγενή άμιλλα, η φασαρία για την επίλυση ενός προβλήματος-αντί για πολιτισμένο διάλογο – ακούγοντας ο ένας τον άλλον και περιμένοντας να έρθει η δική μας σειρά για να μιλήσουμε…
Μικροί και μεγάλοι, ας μη διακόπτουμε κάποιον που αναφέρεται σε θέματα που αφορούν όλους μας, για να μπορούμε να συνυπάρξουμε, αρμονικά και σε υγειές περιβάλλον συνεργασίας.
Μία λύση από τη δική μας μεριά είναι να τ’ ακούμε δείχνοντάς τους προσοχή, χωρίς να τ’ αποπαίρνουμε. Έτσι, θ’ αρχίσουν να νιώθουν αυτοεκτίμηση και σε μεγαλύτερη ηλικία αυτοέλεγχο ή και αυτενέργεια. Το μάθημα της μουσικής βοηθάει τα παιδιά ν’ ακούνε προσεχτικά-συγκεντρωμένα. Η μουσική είναι μουσικοθεραπεία ως ψυχοθεραπεία, προς τη ψυχολογία των παιδιών και τις μαθησιακές δυσκολίες. Αρκεί να δίνονται υψηλού επιπέδου μουσικά ερεθίσματα στο μάθημα της μουσικής, με τις ανάλογες αρετές δασκάλων.
(Visited 23 times, 1 visits today)
