Η Δημοτική Πινακοθήκη Κυκλάδων υποδέχεται την έκθεση του Γιάννη Μαρκόπουλου “Εφήμερες φλόγες”

Το “Ephemeral Flames” είναι μια έννοια ενός φλεγόμενου δάσους που απεικονίζεται μέσα από τις καλές τέχνες. Το κομμάτι αποτυπώνει την παροδική φύση της φωτιάς, την καταστροφική του δύναμη και την εύθραυστη ισορροπία των οικοσυστημάτων.

Από τον Αμαζόνιο μέχρι την Αρκτική, δάση σε όλο τον κόσμο καίγονται. Η συντριπτική πλειοψηφία των πυρκαγιών στον Αμαζόνιο και την Ινδονησία είναι ανθρωπογενής και εκ προθέσεως αποτέλεσμα της παράνομης αποψίλωσης των δασών και εκκαθάριση γεωργικών εκτάσεων. Το “Ephemeral Flames” προκαλεί μια σειρά συναισθημάτων στον θεατή.

Υπάρχει μια αίσθηση δέους για την ακατέργαστη δύναμη της φύσης, που μετριάζεται από αίσθημα θλίψης για την απώλεια ζωής και οικοτόπων. Ωστόσο, υπάρχει επίσης μια αχτίδα ελπίδας, που συμβολίζεται από το ανθεκτικό πράσινο που κρυφοκοιτάζει μέσα από την καταστροφή, υπαινίσσεται τις δυνατότητες του δάσους για αναγέννηση.

Συνολικά, το “Ephemeral Flames” είναι μια οδυνηρή υπενθύμιση του λεπτή ισορροπία της φύσης και την ανάγκη για διαχείριση και διατήρησης ενόψει των περιβαλλοντικών προκλήσεων. Η καύση των δασών είναι η αιτία για νέα αιολικά πάρκα. Οι ανθρωποειδείς ανεμόμυλοι είναι το σύμβολο των δασών που καίγονται.

Μέρος δεύτερο: PERMAFROST
η απειλή της προϊστορικής λάσπης

Η υπερθέρμανση του πλανήτη μέσω της τήξης του υπεδάφους των εδαφών της Αρκτικής, γνωστή ως λιώσιμο του Μόνιμου Πάγου. Το λιώσιμο του υπεδάφους των εδαφών της Αρκτικής αποτελεί παράγοντα αυξανόμενης ανησυχίας για τους επιστήμονες. 19 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα βόρειας και αλπικής γης είναι μια μεγάλη αποθήκη άνθρακα που η ανθρωπότητα δεν μπορεί να χάσει στον αγώνα της ενάντια στην υπερθέρμανση του πλανήτη.

Ο παλαιότερος εκτεθειμένος μόνιμος παγετός στην Ευρασία, που εκτείνεται τα τελευταία 650.000 χρόνια, αυτό το αρχείο θα μπορούσε να αποκαλύψει πώς ο μόνιμος πάγος και η επιφανειακή βλάστηση ανταποκρίθηκαν σε παλαιότερα θερμά κλίματα. Μας δίνει ένα παράθυρο σε εποχές που ο μόνιμος παγετός ήταν σταθερός και σε στιγμές που διαβρωνόταν. Η υπερθέρμανση του πλανήτη προκαλεί πληγές σε ολόκληρη τη Σιβηρία. Οι εκρήξεις κλειστού αερίου μεθανίου σε μόνιμο πάγο απόψυξης έχουν κατακλύσει περιοχές της Αρτικής με τρύπες πλάτους δεκάδων μέτρων. Οι πολυκατοικίες καταχωρούνται και καταρρέουν σε ασταθές έδαφος, προκαλώντας ζημιές περίπου 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως στην οικονομία της Αρκτικής.

Ο μόνιμος παγετός περιέχει επίσης αναλαμπές αρχαίων οικοσυστημάτων και πολιτισμών της Αρκτικής. Δειγματοληψία παγιδευμένων φυτικών υπολειμμάτων, Θραύσμα γλυπτών, αντικειμένων και αρχαίων έργων τέχνης. Μερικές φορές, τα υπολείμματα αυτών των χαμένων πλασμάτων πέφτουν έξω από το κεφάλι σε εξαιρετική κατάσταση. Οι επιστήμονες ελπίζουν να βρουν ένα ζωντανό κύτταρο των Θραυσμάτων Γλυπτικής ώστε να επιχειρήσουν να κλωνοποιήσουν τα Έργα Τέχνης 50.000 ετών.

Έννοια τρίτου μέρους: Εξόρυξη βαθιάς θάλασσας

Τα πολυμεταλλικά οζίδια καλύπτουν μεγάλες περιοχές του Ειρηνικού και του Ινδικού Ωκεανού και έχουν υψηλές συγκεντρώσεις πολύτιμων μετάλλων, όπως ο χαλκός, το νικέλιο και το κοβάλτιο.

Η εκμετάλλευση αυτών και άλλων μεταλλικών πόρων βαθέων υδάτων συζητείται ως εναλλακτική λύση στην εξόρυξη της ξηράς για τη μείωση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων στα ευάλωτα χερσαία οικοσυστήματα, ενώ παράλληλα αντιμετωπίζονται οι μεταβαλλόμενες πολιτικές εξαρτήσεις. Ωστόσο, το οικοσύστημα βαθέων υδάτων και οι επιπτώσεις των ανθρωπογενών.

Οι διαταραχές σε αυτά τα οικοσυστήματα και τους κατοίκους τους είναι ελάχιστα κατανοητές.

Περιορίζοντας έτσι τις εκτιμήσεις επιπτώσεων και ανάκτησης καθώς και τη θέσπιση κανόνων διαχείρισης για την αποφυγή «σοβαρής βλάβης» στο οικοσύστημα.

Πηγή:  culturenow.gr – Επιμέλεια: Γιώργος Αλτουβάς