Την ανάθεση της ευθύνης της μεταφοράς μαθητών στους Δήμους εισηγήθηκε η Περιφερειακή Αρχή στο Περιφερειακό Συμβούλιο και ψηφίστηκε από όλες τις υπόλοιπες παρατάξεις.
Από το 1985 η συγκεκριμένη αρμοδιότητα έχει αλλάξει πέντε φορές, υποτίθεται για να ξεπεραστούν τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι αρμόδιες τοπικές διοικήσεις, χωρίς βέβαια αποτέλεσμα, με τους μαθητές και τους γονείς να είναι τα μόνιμα «θύματα» αυτής της αδιέξοδης πολιτικής. Ειδικά τα παιδιά με αναπηρία στερούνται σε πολλές περιπτώσεις το δικαίωμα πρόσβασης στο σχολείο, είναι καταδικασμένα να καθηλώνονται στο σπίτι τους, να χειροτερεύει συνεχώς η θέση τους.
Η προσέγγιση του ζητήματος από την Περιφερειακή Αρχή, για να αιτιολογηθεί η ανάθεση σε κάθε δήμο της αρμοδιότητας για τη μετακίνηση των μαθητών από και προς το σχολείο τους, είναι η ίδια που ακολουθείται από κάθε κυβέρνηση και τοπική διοίκηση, με αποτέλεσμα να γίνονται μπαλάκι μαθητές και γονείς, εδώ και 40 χρόνια μεταξύ δήμων, πρώην Νομαρχιών και Περιφερειών.
Η βασική αιτία του αδιεξόδου -όποιοι και να είναι κάθε φορά οι αρμόδιοι φορείς- είναι η πολιτική που εμπορευματοποιεί τα πάντα. Οι αναθέσεις σε ιδιώτες και αυτής της αυτονόητης υποχρέωσης του κράτους να εξασφαλίζει σε όλα τα παιδιά την ασφαλή και απρόσκοπτη πρόσβαση στα σχολεία τους, οδηγεί στην επανάληψη των ίδιων δυσκολιών και αποκλεισμών των μαθητών από τα σχολεία, αφού ο ιδιωτικός τομέας έχει κριτήριο το κέρδος και με βάση αυτό αναλαμβάνει ή όχι το έργο.
Το μόνο ρεαλιστικό σήμερα που έχει αναδειχθεί ως αναγκαιότητα όλα αυτά τα χρόνια, για την οριστική και μόνιμη επίλυση του προβλήματος της μεταφοράς μαθητών είναι η πρόταση που κατέθεσε η Λαϊκή Συσπείρωση : Η δημιουργία ενός αποκλειστικά δημόσιου δικτύου μεταφοράς των μαθητών με μόνιμους και εξειδικευμένους οδηγούς ώστε έγκαιρα και ολοκληρωμένα να προγραμματίζονται και να πραγματοποιούνται όλα τα δρομολόγια που χρειάζονται για την μεταφορά των μαθητών. Αυτά τα μέσα θα μπορούσαν ν’ αξιοποιηθούν για όλες τις υπόλοιπες δράσεις όπως εκδρομές, επισκέψεις σε χώρους πολιτισμού και άθλησης και σε άλλες ανάγκες.
Το επιχείρημα του κόστους για το κράτος που επικαλέστηκε ο κ. Αντιπεριφερειάρχης Κυκλάδων δεν ευσταθεί από τη στιγμή που δαπανώνται εκατοντάδες εκατομμύρια κάθε χρόνο σε ιδιώτες, ποσά τα οποία θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για την αγορά δημόσιων μέσων μεταφοράς και τη μισθοδοσία μόνιμου προσωπικού. Επίσης στον ίδιο βαθμό δυσκολίας για ν’ ανταποκριθούν στις ανάγκες τους βρίσκονται οι αποδεκατισμένες από προσωπικό υπηρεσίες σε δήμους και περιφέρειες με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων μέχρι σήμερα και της τοπικής διοίκησης, που αποδέχεται αυτή την πολιτική. Επί πλέον είναι συστηματική η μεταφορά αρμοδιοτήτων σε δήμους και περιφέρειες από το κράτος, η οποία γίνεται χωρίς να εξασφαλίζεται η απαιτούμενη κρατική χρηματοδότηση.
Καλούμε γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικούς να κάνουν δική τους υπόθεση την διεκδίκηση για το αυτονόητο δικαίωμα της απρόσκοπτης, ασφαλούς και δωρεάν πρόσβασης όλων των παιδιών στο σχολείο τους με απόλυτη ευθύνη του κράτους.
