Στην οικονομικά ασύμφορη λύση της μεταφοράς νερού στα άνυδρα νησιά οδηγείται, ακόμα μια χρονιά, η Πολιτεία.
Ελλείψει λειτουργικών μονάδων αφαλάτωσης, υπεγράφη δίμηνη σύμβαση με τη μοναδική εταιρεία μεταφοράς νερού, ύψους 631.000 ευρώ, η οποία είναι δεδομένο ότι θα επεκταθεί σε όλους τους καλοκαιρινούς μήνες. Προηγήθηκε τον χειμώνα η μεταφορά νερού από το Πολεμικό Ναυτικό σε δύο νησιά, με κόστος εξίσου υψηλό.
Η σύμβαση, που υπέγραψε η γενική γραμματεία Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής, προβλέπει τη μεταφορά νερού από τις αρχές Απριλίου έως τις αρχές Μαΐου σε 10 άνυδρα νησιά: την Πάτμο (12.500 κυβικά μέτρα), την Κίμωλο (8.100 κυβικά) τους Λειψούς και την Αμοργό (από 6.500 κυβικά), το Καστελόριζο (5.000 κυβικά), τη Λέρο (4.000 κυβικά), την Ηρακλειά (3.000 κυβικά), το Αγαθονήσι (1.700 κυβικά), τη Δονούσα (1.100 κυβικά) και τη Σύμη (Πανορμίτης – 1.000 κυβικά). Η τιμή του νερού είναι βέβαια πενταπλάσια από αυτή της Αθήνας και ορίστηκε στα 10,40 ευρώ/κυβικό. Το νερό θα προέρχεται από τις εγκαταστάσεις της ΕΥΔΑΠ στο Λαύριο (για τις Κυκλάδες) και την Κάλαθο Ρόδου (για τα Δωδεκάνησα).
Η υπογραφή σύμβασης με ιδιώτη έρχεται σε συνέχεια της μεταφοράς νερού, κατά τη διάρκεια του χειμώνα, σε δύο νησιά από το Πολεμικό Ναυτικό. Οι μεγαλύτερες ποσότητες εστάλησαν στο Καστελόριζο, όπου η μοναδική, πεπαλαιωμένη μονάδα αφαλάτωσης έχει χαλάσει, χωρίς να αντικατασταθεί. Αξίζει να σημειωθεί ότι το Πολεμικό Ναυτικό «χρέωσε» στη γενική γραμματεία Αιγαίου περίπου το ίδιο ποσό (10 ευρώ/κυβικό): για τη μεταφορά νερού στο ακριτικό νησί κατεβλήθησαν 43.000 ευρώ και 24.000 ευρώ επιπλέον για μεταφορά νερού στην Κίμωλο.
Αδιέξοδο
Οι εξελίξεις αυτές επιβεβαιώνουν το αδιέξοδο στο οποίο εξακολουθεί να βρίσκεται η υπόθεση της υδροδότησης των άνυδρων νησιών, ελλείψει ενός συνολικού, συνεκτικού σχεδίου για την εγκατάσταση, συντήρηση και λειτουργία μονάδων αφαλάτωσης. Χαρακτηριστικό είναι, όπως κατέδειξε έρευνα της «Κ» στις 8/3/2015, ότι σε 7 από τα νησιά αυτά (Πάτμος, Πανορμίτης Σύμης, Λειψοί, Λέρος, Δονούσα, Αμοργός, Κίμωλος) οι αφαλατώσεις έχουν αγοραστεί, αλλά δεν έχουν εγκατασταθεί. Η αδυναμία της Πολιτείας και των δήμων να κινηθούν έγκαιρα κοστίζει ακριβά στο Δημόσιο (ζήτημα που, βέβαια, δεν απασχολεί τους δήμους, καθώς τα χρήματα προέρχονται από τον κρατικό προϋπολογισμό και το νερό υποτιμολογείται). Καταβάλλοντας περίπου 10 ευρώ/κυβικό, η μεταφορά νερού κόστισε το 2014 περίπου 5,5 εκατ. ευρώ, όταν τα απαιτούμενα έργα, που θα καλύψουν όλες τις ανάγκες σε επίπεδο υποδομών, εκτιμώνται στα 3,1 εκατ. ευρώ. Υπολογίζεται ότι το κόστος παραγωγής πόσιμου νερού σε μια μονάδα αφαλάτωσης, την οποία θα διαχειρίζεται ένας ιδιώτης, είναι 1,5 ευρώ/κυβικό (συν 0,40 ευρώ/κυβικό ηλεκτροδότηση), ποσό πέντε φορές χαμηλότερο.
Πηγή: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
