Το μεγάλο θέμα αναγέννησης της ροδίτικης και γενικά της ελληνικής αμπελουργίας, τη διαμόρφωση ενός πλαισίου υποστήριξης των αμπελουργών ώστε να επιτυγχάνουν καλύτερες τιμές πώλησης των σταφυλιών οινοποίησης και την εξειδίκευση πολιτικών που αφορούν το ελληνικό κρασί, έθεσε ο περιφερειακός σύμβουλος Νοτίου Αιγαίου κ. Νίκος Ιακ. Γερονικόλας, στη διαβούλευση για τη διαμόρφωση της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής. Η διαβούλευση έγινε τη Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2021, στην αίθουσα του Περιφερειακού Συμβουλίου Νοτίου Αιγαίου, υπό την προεδρία του υφυπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ. Γιώργου Στύλιου και τη συμμετοχή όλων των τοπικών υπηρεσιακών παραγόντων.
Ο υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης κατέγραψε τις λεπτομέρειες της εισήγησής, καθώς και τη σειρά των προτάσεών για τους τρόπους με τους οποίους οι εγκαταλελειμμένοι αμπελώνες θα αποκτήσουν ξανά ζωή και οι αμπελουργοί θα μπορούν να εξασφαλίζουν ένα σεβαστό εισόδημα για μια αξιοπρεπή διαβίωση.
Αναλυτικά, η τοποθέτηση του Περιφερειακού Συμβούλου Νοτίου Αιγαίου κ. Νίκου Ιακ. Γερονικόλα έχει ως ακολούθως:
Αγαπητοί συνομιλητές,
στο πλαίσιο της διαβούλευσης για τη νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική έρχομαι για να σας καταθέσω πρόταση που αφορά ένα σημαντικό κλάδο του πρωτογενούς τομέα και για τη Ρόδο ένα σημαντικό ποσοστό της κοινωνίας των αγροτών.
Στο επίκεντρο της πρότασής μου βρίσκονται οι αμπελουργοί, αλλά και η τοπική παραγωγή οίνου.
Ειδικότερα, στο νησί της Ρόδου, όπως και σε άλλες αμπελουργικές περιοχές στην Ελλάδα ισχύει το εξής παράδοξο:
Η παραγωγή των ντόπιων αμπελουργών δεν αρκεί για να καλύψει τη ζήτηση σε σταφύλι οινοποίησης. Το πρόβλημα της ελλιπούς παραγωγής ξεκίνησε πριν από περίπου 20 χρόνια όταν πολλοί παραγωγοί επιδοτήθηκαν για να εκριζώσουν οριστικά τα αμπέλια τους. Όμως, τα χρόνια κύλησαν, η ζήτηση σε τυποποιημένο και χύμα κρασί αυξήθηκε και ειδικά στη Ρόδο λόγω του τουριστικού προϊόντος η ζήτησή του στη διάρκεια της τουριστικής περιόδου έχει εκτιναχθεί στα ύψη.
Κι όμως, παρά την αυξημένη ζήτηση σε οινικά σταφύλια, οι αμπελουργοί, κυρίως οι νέοι δεν εμφανίζονται διατεθειμένοι να αρπάξουν την ευκαιρία και να ασχοληθούν με την πρωτογενή παραγωγή.
Αιτία, είναι οι χαμηλές τιμές με τις οποίες οι τοπικές οινοπαραγωγές εταιρείες αγοράζουν τα σταφύλια. Είναι ενδεικτικό ότι στη Ρόδο, οι μέσες τιμές ανά κιλό σταφυλιού προς οινοποίηση κυμαίνονται μεταξύ 0,28 έως 0,38 ευρώ το κιλό. Αυτό σημαίνει ότι για 10 τόνους σταφύλι, ο παραγωγός θα εισπράξει στην καλύτερη περίπτωση 3.800 ευρώ.
Άρα εδώ έχουμε ένα διπλό πρόβλημα: Ελλιπή παραγωγή και χαμηλές αμοιβές των αμπελουργών.
Η ρίζα του προβλήματος είναι πολυδιάστατη. Ο διεθνής ανταγωνισμός στον οίνο, η ακριβή ενέργεια για την παραγωγή, ο ανταγωνισμός στη λιανική αγορά κρασιού κυρίως μεταξύ των super market, ο προσανατολισμός της πλειονότητας των αμπελουργών για ποσότητα στην παραγωγή κι όχι ποιότητα, η ανάγκη για φθηνές πρώτες ύλες από την τουριστική βιομηχανία αποτελούν μόνο μερικές από τις αιτίες του προβλήματος.
Όμως εμάς, ως συνομιλητές για τη διαμόρφωση μιας κοινής αγροτικής πολιτικής, μας ενδιαφέρουν οι αμπελουργοί, οι έλληνες οινοπαραγωγοί και η ελληνική ύπαιθρος.
Υπό το πρίσμα αυτού του ενδιαφέροντος καταθέτω τις ακόλουθες προτάσεις προς συζήτηση:
1. Στήριξη των μικρών οινοποιίων, καθώς αυτά μπορούν να δώσουν στον παραγωγό καλύτερες τιμές για το σταφύλι που αγοράζουν.
2. Συζήτηση με τις μεγάλες ελληνικές βιομηχανίες κρασιού (όπως η ΚΑΪΡ) για την αναζήτηση λύσεων στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
3. Διαμόρφωση πλαισίου ολοκληρωμένης εκπαίδευσης όσων ασχολούνται με την παραγωγή κρασιού, έτσι ώστε να μπορέσουν να αναπτύξουν εργαλεία (πώλησης, προβολής, μάρκετινγκ) που θα τους οδηγήσουν σε ενίσχυση της φήμης – ζήτησης των ετικετών τους και σε υψηλότερα έσοδα.
4. Παροχή κινήτρων (οικονομικών, φορολογικών και πρακτικών) στους νέους αγρότες που θα επιδιώξουν να ασχοληθούν με την αμπελουργία.
5. Διαρκή κατάρτιση όσων ασχολούνται με τα σταφύλια οινοποίησης, ώστε να επιτυγχάνουν όλο και ποιοτικότερες παραγωγές (υψηλούς βαθμούς Baume), οι οποίες με τη σειρά τους θα οδηγήσουν σε ακόμα καλύτερες τιμές πώλησης.
6. Αναζήτηση της φέρουσας ικανότητας παραγωγής σταφυλιών ανά περιοχή, έτσι ώστε αν απαιτηθεί να ληφθούν αποφάσεις (είναι σε ελληνικό, είτε σε ευρωπαϊκό επίπεδο) αύξησης των στρεμμάτων καλλιέργειας.
Αγαπητοί συνομιλητές, οι προτάσεις αυτές είναι οι προτάσεις μου όπως διαμορφώθηκαν μέσα από διάλογο τόσο με τους αμπελουργούς, όσο και με τους επαγγελματίες της αγοράς κρασιού.
Ελπίζω με γνώμονα αυτές να ξεκινήσει ένας πραγματικά γόνιμος διάλογος για τον τόσο σημαντικό κλάδο του τόπου μας και γενικότερα της χώρας μας.
