Ένα απίστευτο περιστατικό κατήγγειλε Γάλλος τουρίστας που επισκέφτηκε για διακοπές τη Νάξο.
Ο εν λόγω επισκέπτης του νησιού είχε κλείσει δωμάτιο στην τουριστική περιοχή Αμπράμ, 20 χιλιόμετρα απόσταση από τη Χώρα Νάξου.
Όταν βγήκε από το πλοίο αναζήτησε ταξί για να πάει στον προορισμό του… Ωστόσο ρώτησε τρεις ταξιτζήδες και κανένας δε δέχτηκε να τον μεταφέρει με την αιτιολογία ότι «είναι μακριά».
Στη συνέχεια κάποιο ταξί δέχτηκε να κάνει τη διαδρομή και ο Γάλλος τουρίστας φόρτωσε τη βαλίτσα του και ξεκίνησαν για το Αμπράμ και το δωμάτιο που είχε κλείσει εκεί.
Η ιστορία όμως δεν τελειώνει εδώ…
Ο ταξιτζής, στα μισά του δρόμου προφανώς το μετάνιωσε που πήρε τον τουρίστα και τον άφησε …(αν είναι δυνατόν!) στα μισά της διαδρομής, στις Εγγαρές, λέγοντάς του ότι το Αμπράμ «είναι μακριά» και τελικά δεν μπορεί να τον πάει!!! Φυσικά του ζήτησε να του πληρώσει και τη μέχρι εκεί διαδρομή.
Ο Γάλλος τουρίστας, ο οποίος δεν είχε αρνηθεί την οποιαδήποτε πληρωμή (δεν τη γνώριζε καν), αγανακτισμένος και γεμάτος απορία για αυτές τις συμπεριφορές των ταξί, ξεκίνησε να πάει στο Αμπράμ …με τα πόδια, ντάλα μεσημέρι στις 15:30!
Όπως έχει καταγγελθεί και στο παρελθόν, δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει τα ταξί να επιλέγουν διαδρομές και να καταδικάζουν στην απομόνωση περιοχές της Νάξου, λες και δεν θα πληρωθούν το δρομολόγιο τους.
Άραγε τα ταξί μπορούν να συμπεριφέρονται με αυτό τον τρόπο;
Μπορούν να αποκλείουν περιοχές;
Έχουν το δικαίωμα να αφήνουν έναν αλλοδαπό τουρίστα (ή οποιονδήποτε) στα μισά της διαδρομής σε έναν άγνωστο τόπο; Πώς θα φτάσει στον προορισμό του και ποια είναι η εικόνα που θα σχηματίσει για το νησί;
Με ποια κριτήρια επιλέγουν τους ανθρώπους που θα μεταφέρουν;
Με ποια κριτήρια επιλέγουν τις περιοχές που θα πάνε ή δε θα πάνε; Έχουν το δικαίωμα να το κάνουν αυτό;
Πώς ορίζεται το κόστος κάθε διαδρομής;
