O Οδηγός Ελληνικής Γαστρονομίας (www.greekgastronomyguide.gr) είναι ένα site που σκοπό έχει να ενημερώσει τους επισκέπτες του για όλες τις αξίες και τα αγαθά του γαστρονομικού μας πολιτισμού.
Τόποι και τοπία, προϊόντα και άνθρωποι, ιστορία και παράδοση, δρώμενα και τελετουργίες, αγορές και επιχειρηματικότητα, γεύσεις, συνταγές και τοπικές κουζίνες, ξετυλίγονται μπροστά σας με τέτοιο τρόπο, ώστε ο κάθε τόπος να συγκροτείται ως γαστρονομικός προορισμός.
Η ιστοσελίδα περιέχει πρωτογενές υλικό, από τα ταξίδια του Γιώργου Πίττα σε όλη την Ελλάδα, με επιτόπια έρευνα, φωτογράφιση και προσωπική συνέντευξη σε κάθε περιοχή. Τόσο με τα κείμενα όσο και με τις φωτογραφίες του, προσπαθώντας να συλλάβει «την ψυχή και τα δαιμόνια κάθε τόπου», όπως λέει ο ίδιος στο Editorial, γνώρισε και κατέγραψε την Ελλάδα της Δημιουργίας...
Θα σταθούμε στο “Οδοιπορικό στη Νάξο” όπου ο Γιώργος Πίττας γράφει…
Το οδοιπορικό στη Νάξο περιλαμβανει μοναδικές γαστρονομικές εμπειρίες, αλλά και γλέντια με ναξιώτικη μουσική και χορό. ΗΝάξος, το μεγαλύτερο νησί των Κυκλάδων και ταυτόχρονα το πιο εύφορο, έχει μια λαμπρήιστορία, που την καταμαρτυρούν τα αναρίθμητα μνημεία απ’ όλες τις ιστορικές περιόδους και βρίσκονται διάσπαρτα παντού.
Η φύση της είναι πλούσια και ποικίλη, με πρωταγωνιστή τον εντυπωσιακό Ζα, το υψηλότερο βουνό των Κυκλάδων (1.004 μ.) όπου σύμφωνα με το μύθο μεγάλωσε ο Δίας. Κάμποι με εσπεριδοειδή (Εγγαρές), ελαιώνες στην Τραγέα, κηπευτικά στην Ποταμιά, αμπελώνες στα βορινά του νησιού, απέραντες βουνοπλαγιές που βόσκουν αιγοπρόβατα (100.000) και βοσκοτόπια με γελάδια (4.000).
Πολλοί περιηγητές θαύμασαν ταπροϊόντακαι τα τοπία της Νάξου, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση τον Νίκο Καζαντζάκη, ο οποίος, παρ’ όλο που η πατρίδα του η Κρήτη είναι τόσο καρπερή, εντυπωσιάστηκε από την ευφορία του μεγάλου Κυκλαδονησιού.
Για πολλά χρόνια, μεγάλη πλουτοπαραγωγική πηγή της Νάξου ήταν ταμεταλλεία της σμύριγδας, τα λατομεία του μαρμάρου και μαζί με την γεωργία, την αλιεία και την κτηνοτροφία διαμόρφωσαν μια κοινωνία αυτάρκη.
Στη Νάξο, υπάρχει μια μακρά παράδοση, που φτάνει πίσω στα χρόνια της ενετικής εποχής, παραγωγής τυριών με βάση το αγελαδινό γάλα. Οι Κυκλάδες είναι η μόνη περιοχή της Ελλάδας που από τον 16ο αιώνα είχε γαλακτοφόρες αγελάδες, και ως εκ τούτου πέτυχε από πολύ παλιά την τυροκόμηση του αγελαδινού γάλακτος, γεγονός που δικαιολόγησε στις μέρες μας, τηνκατ’ εξαίρεση ονομασία ελληνικής γραβιέρας ΠΟΠ από γάλα γελάδας. Τα τυριά της Νάξου είναι από τα πιο φημισμένα στην Ελλάδα και οι σπουδαιότεροι παραγωγοί τηςγραβιέρας Νάξου (ΠΟΠ) είναι ηΈνωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Νάξουπου παράγει την μεγαλύτερη ποσότητα τυριών, ηΤυροκομική Νάξου (Κουφόπουλος), το τυροκομείο του Πιτταρά, το τυροκομείο Μπαμπούνη, και πολλοί άλλοι μικροί τυροκόμοι που τυριά τους μπορείς να βρεις στοκατάστημα του Τζιμπλάκηστηναγορά της οδού Παπαβασιλείου.
Μαζί με τα τυροκομικά, ένα άλλο σπάνιο κτηνοτροφικό προϊόν είναι τοζαμπόνι, εξαιρετικής ποιότητας χοιρινό αλλαντικό που θυμίζει προσούτο και που παράγεται σε μικρές ποσότητες από κρεοπωλεία.
Το νησί είναι αυτάρκες σε λάδι που προέρχεται από τα 400.000 ελαιόδεντρα, 4.000 κυψέλες παράγουν σημαντικές ποσότητες θυμαρίσιου μελιού, ενώ προσφάτως γίνονται προσπάθειες αξιοποίησης των βοτάνων (θυμάρι, ρίγανη, λεβάντα, φασκόμηλο, λεβάντα) του νησιού, με σημαντικότερη αυτή από το εργαστήριOrganic Islands.
Η άλλη σημαντική καλλιέργεια στο νησί είναι των εσπεριδοειδών και κυρίως κίτρων από όπου μεγάλη παράδοση στην αξιοποίησή τους σε λικέρ έχει ηποτοποιία Βαλληνδρά. Ένα σπάνιο εσπεριδοειδές στη Νάξο, είναι ηπαπιλώνα, ένα φρούτο -διασταύρωση περγαμόντου με νεράντζι- που γίνεται γλυκό του κουταλιού. Αξιόλογη είναι πρωτοβουλία του κτήματος Χερουβείμ να καλλιεργήσει 4.000 πυρηνόκαρπα σε μια έκταση 120 στρεμμάτων, ενώ σταθερή αξία και ενδιαφέρον αξιοθέατο στη πόλη της Νάξου παραμένει οξυλόφουρνος του Βελώνη.
Τέλος, στη Νάξο και ειδικά στο Γλινάδο αλλά και τα υπόλοιπα Λιβαδοχώρια παράγονται γύρω στους 8.000 τόνουςντόπιας πατάταςπου θεωρείται από τις πιο νόστιμες της Ελλάδας…
Περισσότερα: ΕΔΩ
