ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Αξάδερφε Δημήτρη.
Ένα τραούδι θα σ’ αρχέψω
και στην εφημερίδα θα το πέψω
και διάβασέ το κι αν σ’ αρέσει,
βάρτο κι ευτό στου «Νικολού» τη θέση.
Επέρασενε ένας χρόνος τώρα,
που εφύασι οι τύραννοι απ’ τη χώρα
κι αν είν’ ετσά η λευτεριά που λέσι,
άσε που μας την πέψανε πεσκέσι,
ήρωες γινήκαν οι προδότες
κι οι ήρωες γυρίζουνε τσι πόρτες
κι εκείνοι οπού τρώασι τσι λίρες,
κι αφήκαν ορφανά παιδιά και χήρες,
ξεκοκκαλίζουν τώρα τα κλεμμένα
και να μια τύφλα στσι φτωχοί κι εμένα.
Κι εκείνοι οπού τρώανε με τσ’ άλλοι,
με τσι Εγγλέζοι ξανατρώσι πάλι.
Και όσα ήκουα κι ενόμιζα κι εθάρρου,
εγίνησαν καπνός ενός τσιγάρου.
Γράψε μου λοιπόν, ποια είν’ ευτή η Ελευθερία,
μπας κι είν’ η πείνα κι η λυσοντερία;
Μπας κι ειν’ η μαυροφόρα που γυρίζει
τσι στράτες κι απ’ τη γδύμια τουρτουρίζει;
Γράψε μου κι αν ευτή να τη γνωρίσω,
να πάω να τη βρω να τση μιλήσω
και να τση πω: πώς φαίνεσαι καμένη
πως είσαι απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη.
Γιατί θωρώ τσι δυο σου τσι κουτάλες
κι είν’ όξω πεταμένες οι κοκκάλες.
Κι αν θες καμένη έλα μαζί μου,
να μοιραστούμε το ξερό ψωμί μου,
τα αίματα να πλύνω των πληγών σου
κι ύστερα φύε και δος των εμματιώ σου
κι άμε να ζήσεις σ’ άλλοι τόποι
μα ’πά δεν σε γνωρίζουν οι αθρώποι.
Νίκος Σφυρόερας
Η περίοδος από το 1945 μέχρι το 1967, ήταν πολιτικά και κοινωνικά για την Ελλάδα ταραχώδης. Με ανοιχτές τις πληγές από την κατοχή, η χώρα διολίσθησε σε έναν αχρείαστο εμφύλιο πόλεμο, με αποτέλεσμα οι πληγές της κατοχής, αντί να θεραπευθούν να αιμορραγούν. Η μισή Ελλάδα πολεμούσε εναντίον της άλλης μισής.
Τα κυκλαδονήσια δεν βίωσαν τον εμφύλιο πόλεμο στα εδάφη τους, αλλά οι συνέπειές του σε ζωές παλικαριών που επιστρατεύτηκαν ήταν πολύ μεγάλες.
Η κατάσταση στα νησιά ήταν δραματική, η ανασυγκρότηση της οικονομίας, η βελτίωση γενικά των συνθηκών της ζωής θα βραδύνει δραματικά και στο μεταξύ τα νησιά θα υποστούν πληθυσμιακή αιμορραγία, λόγω της μαζικής φυγής των νέων, κοριτσιών και αγοριών στην Αθήνα και το εξωτερικό για να επιβιώσουν. Στα νησιά έμειναν την περίοδο αυτή μόνο οι απόμαχοι της ζωής.
Οι νέες κοπέλες ξενιτεύτηκαν για να δουλέψουν στην Αθήνα κυρίως, υπηρέτριες, νταντάδες, δούλες στα πλουσιόσπιτα, οι νέοι για να δουλέψουν στα νταμάρια της Γκράβας, στα ασβεστοκάμινα του Γαλατσίου, αλλά και στα ορυχεία του Βελγίου και τις φάμπρικες της Γερμανίας.
Είναι η περίοδος αυτή που τα νησιά είναι τόποι εξορίας των κομμουνιστών, είναι τα νησιά της άγονης γραμμής, η ξεχασμένη Ελλάδα.
Στην περίοδο αυτή είναι αφιερωμένες αρκετές από τις εκπομπές του «Ιστορικού μας Ένθετου» αυτόν τον μήνα.
Νίκος Λεβογιάννης
Ακολουθήστε το naxostimes.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
