Για μαρασμό της αγοράς εργασίας κατηγόρησε την κυβέρνηση ο Γιάννης Βρούτσης, ο οποίος, επικαλούμενος τα στοιχεία του συστήματος «ΕΡΓΑΝΗ» για τον μήνα Οκτώβριο, έκανε γνωστό ότι έγιναν περίπου 56.000 απολύσεις.
«Εδώ και δέκα μήνες η κυβέρνηση, χωρίς σχέδιο, αυτοπαγιδευμένη στις ιδεοληψίες της, το μόνο που έχει καταφέρει είναι να εντείνει την αβεβαιότητα, να “φρενάρει” την αποκλιμάκωση της ανεργίας, που είχε επιτευχθεί και τελικά, να κατευθύνει τη μισθωτή απασχόληση σε έναν κατήφορο δίχως τέλος, με ολέθριες κοινωνικές επιπτώσεις» ανέφερε ο βουλευτής Κυκλάδων της ΝΔ σε ανακοίνωση που εξέδωσε, η οποία έχει ως εξής:
«Τα στοιχεία του συστήματος “ΕΡΓΑΝΗ” μηνός Οκτωβρίου, αποκαλύπτουν το μέγεθος της ζημιάς που έχει γίνει στην αγορά εργασίας.
Δυστυχώς, οι αντιφατικές και ουτοπικές δηλώσεις και οι χωρίς προσανατολισμό πολιτικές της κυβέρνησης εντείνουν ακόμη περισσότερο τη σύγχυση και την αβεβαιότητα, με τραγικά αποτελέσματα στην ήδη παγωμένη αγορά εργασίας.
Όπως επιβεβαιώνεται και από τα στοιχεία του συστήματος “ΕΡΓΑΝΗ” του Υπουργείου Εργασίας, τον μήνα Οκτώβριο 2015 έγιναν 183.923 προσλήψεις έναντι 240.396 απολύσεων, με το ισοζύγιο των ροών απασχόλησης να κλείνει για μια ακόμη φορά αρνητικά στις 56.473 χαμένες θέσεις απασχόλησης (σχήμα).
Πρόκειται για μια από τις χειρότερες επιδόσεις των τελευταίων ετών.
- Υπενθυμίζεται, ότι οι πρόσφατες διαρροές από την κυβέρνηση για την πρόθεσή της να αυξήσει εκ νέου τις ασφαλιστικές εισφορές αποτελούν μια από τις αιτίες του μεγάλου κύματος απολύσεων.
- Αντίθετα, η κυβέρνηση της Ν.Δ. είχε καταφέρει επιτυχώς, με σειρά ισορροπημένων μεταρρυθμιστικών πολιτικών στην αγορά εργασίας, όπως η γενναία μείωση για πρώτη φορά – κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες – των ασφαλιστικών εισφορών σε συνδυασμό με το αυστηρό πρόστιμο των 10.500 € για κάθε αδήλωτο εργαζόμενο, να κάνει ελκυστική τη νομιμότητα στην αγορά εργασίας, μειώνοντας την ανεργία και αυξάνοντας τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων.
Εδώ και δέκα μήνες η κυβέρνηση, χωρίς σχέδιο, αυτοπαγιδευμένη στις ιδεοληψίες της, το μόνο που έχει καταφέρει είναι να εντείνει την αβεβαιότητα, να “φρενάρει” την αποκλιμάκωση της ανεργίας, που είχε επιτευχθεί και τελικά, να κατευθύνει τη μισθωτή απασχόληση σε έναν κατήφορο δίχως τέλος, με ολέθριες κοινωνικές επιπτώσεις».
