Με ιδιαίτερη επιτυχία και την παρουσία πλήθους κόσμου πραγματοποιήθηκε στο Φιλώτι η παρουσίαση του βιβλίου «Εισιτήριο για Νάξο» της Ιωάννας Κυρίτση-Τζιώτη.
Μικροί και μεγάλοι κατέκλυσαν το Πνευματικό Κέντρο του Συλλόγου Φιλωτιτών και ταξίδεψαν με τη συγγραφέα και το βιβλίο της ενώ κατά την εκδήλωση τα παιδιά συμμετείχαν σε διαδραστικές δραστηριότητες.
Τη συγγραφέα παρουσίασε η φιλόλογος Χάιδω Μουστάκη ενώ για το βιβλίο μίλησαν η φιλόλογος και ποιήτρια Μαρία Προμπονά, η δασκάλα Μαρία Σκάρκου – Γρατσία και η δασκάλα και ποιήτρια Μαριάνθη Ημέλλου.
Την εκδήλωση διοργάνωσε ο Σύλλογος Γυναικών Φιλωτίου Νάξου σε συνεργασία με το ΝΟΠΠΑΠΠΠΑ.
Περιγραφή του βιβλίου από τη συγγραφέα
“Υπάρχουν τόποι που αν τύχει να τους περπατήσεις παιδί, καλοκαίρι, με γυμνές πατούσες, εισπράττεις τη μαγική τους ενέργεια και την κρατάς για πάντα μέσα σου. Εκείνη την μοναδική αύρα που η αίσθησή της, μετουσιώνεται σε μνήμη ανεξίτηλη. Τέτοιος τόπος είναι για εμένα η Νάξος ολόκληρη και ειδικά το Φιλώτι, ιδιαίτερη πατρίδα των γονιών μου. Παρότι δε γεννήθηκα σ’ αυτό, έμαθα να το αγαπώ έτσι αυτόματα, απλά, όπως μαθαίνεις να κάνεις τα πρώτα σου βήματα, να ψελλίζεις τις πρώτες σου λέξεις. Είχα στο νου να γράψω για τη Νάξο κι ήμουν σίγουρη πως αρχίζοντας θα με οδηγούσε πιότερο η πυξίδα της καρδιάς παρά του μυαλού.
Οι τρεις αυτές ιστορίες εμπνευσμένες από τους ανθρώπους, τη φύση, τους ήχους, τον αέρα του Αιγαίου, τον Ζα, δεν ξέρω ειλικρινά από ποιας ηλικίας αναγνώστες θα διαβαστούν και ίσως αγαπηθούν. Εύχομαι οι περισσότεροι αναγνώστες τους να είναι παιδιά, αφού αυτά μπορούν πιο αυθόρμητα από τους μεγάλους, να τις χαρούν βιώνοντας τη δράση των ηρώων, χωρίς υποχρεωτικά να ψάχνουν για κρυμμένα νοήματα, συμβολισμούς”.
Δέκα ερωτήσεις για τη συγγραφέα Ιωάννα Κυρίτση-Τζιώτη και το βιβλίο της “Εισιτήριο για Νάξο“ (από το idifono.gr)
Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς.
Το σίγουρο είναι πως γεννήθηκα σε μια γειτονιά της Αθήνας στην Κυψέλη κι ότι από τότε πέρασαν πολλά, πολλά χρόνια. Για τον τόπο που ζω δεν μπορώ να μιλήσω με σιγουριά, αφού συνεχώς βιβλιοταξιδεύω σε χώρες μη χαρτογραφημένες. Στη βαλίτσα μου κουβαλώ πάντα το μαξιλάρι μου, που είναι γεμάτο με φαντασιοπούπουλα, τα μαγικά ακουστικά μου που σαν τα φορώ ακούω όσα σκέπτονται τα παιδιά, οι γάτες όταν νιαουρίζουν, τα πουλιά σαν τραγουδούν, μια τεράστια γόμα για να σβήνω τα περιττά λόγια που ξέρω ότι δεν αρέσουν στους μικρούς μου φίλους και απαραίτητα ένα μπουκάλι ελπιδόνερο. Χωρίς εισιτήριο ανεβαίνω στο φεγγάρι, στα σύννεφα, βουτώ σε ωκεανούς με γοργόνες, καρχαρίες, φώκιες που τραγουδάνε, τρυπώνω σε ποντικότρυπες, βλέπω τη γη ανάποδα, κρεμασμένη από τον ιστό μιας αράχνης. Κι όταν πλησιάζουν τα Χριστούγεννα τότε μετακομίζω στο σπίτι του Αϊ- Βασίλη, όπου τον βοηθάω να απλώσει την μπουγάδα του. Πάντως όπου και να βρεθώ σκέφτομαι τα παιδιά. Είμαι σίγουρη πως αυτά δεν παραξενεύονται καθόλου όταν τους λέω πως συνάντησα έναν Δράκο Καλοκάρδιο, μια μέλισσα που φυλακίστηκε μέσα σε ένα νούφαρο κι όλα όσα τρελά μου συμβαίνουν. Με πιστεύουν γιατί κι εκείνα όπως κι εγώ, έχουμε ένα μαγικό κλειδί κρυμμένο στο τσεπάκι μας. Αυτό το κλειδί της φαντασίας που κάνει όλα τα απίθανα πραγματικά και όλα τα όνειρα πραγματικότητα.
Συστήστε μας το «Εισιτήριο για Νάξο».
Ένα εισιτήριο πλοίου είναι αυτό που ενώνει τους ήρωες των τριών ιστοριών του βιβλίου μου. Τελείως άγνωστοι μεταξύ τους, ταξιδεύουν με κοινό προορισμό τη Νάξο. Για διαφορετικό λόγο καθένας τους θα βρεθεί στο ορεινό χωριό της, το Φιλώτι. Μέσα στις ομορφιές του τοπίου που έμειναν αναλλοίωτες στις αλλαγές του χρόνου, θα ανακαλύψουν πράγματα που δε γνώριζαν για το νησί και τους ίδιους. Παρατηρώντας τον τόπο με μια άλλη ματιά θα τον αγαπήσουν από την αρχή και θα ζήσουν περιπέτειες με απρόσμενες εξελίξεις…
Ποιο ήταν το έναυσμα για να ξεκινήσετε να γράφετε το βιβλίο σας;
Αφορμή ήταν η Νάξος και ειδικά το ορεινό Φιλώτι, από όπου κατάγονταν οι γονείς μου. Αν και δεν γεννήθηκα εκεί και σαν παιδί, έκανα λίγες φορές διακοπές σε αυτό, διαπίστωσα πως είχα μάθει να το αγαπώ έτσι αυτόματα, απλά όπως μαθαίνεις να κάνεις τα πρώτα σου βήματα. Το κατάλαβα σαν το επισκέφτηκα κάποιον χειμώνα, μετά από πολλά χρόνια, καλεσμένη σαν συγγραφέας. Από τη πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στο νησί, ένιωσα σαν να μην είχε περάσει μια μέρα. Όλα μου ήταν οικεία. Οι μορφές των ανθρώπων, τα ονόματα, οι ιδιωματισμοί της γλώσσας, τα σπίτια, οι δρόμοι. Απόρησα για το πόσο έντονα είχαν καταγραφεί όλα μέσα μου κι έτσι εμπνεύστηκα αυτό το βιβλίο, που η γραφή του ομολογώ είναι διαφορετική από εκείνη των άλλων βιβλίων μου. Ίσως γιατί γράφοντάς το είχα πυξίδα περισσότερο την καρδιά.
Για ποιο λόγο να διαβάσουν οι αναγνώστες τo «Εισιτήριο για Νάξο»;
Πραγματικά δεν ξέρω να πω γιατί πρέπει, αφού πιστεύω πως στην επιλογή του βιβλίου δε χωράει πρέπει… Ίσως αν αρέσουν σε κάποιον τα θαλασσινά ταξίδια, τα Κυκλαδονήσια, ο αιγαιοπελαγίτικος αέρας, οι μυρωδιές των λουλουδιών, ο ίσκιος των στενοσόκακων, οι ήχοι από τα κουδούνια των ζώων στις πλαγιές του Ζα, η γνωριμία με απλούς ανθρώπους του Φιλωτιού και της Νάξου ολόκληρης.
Σε ποιους απευθύνεται το βιβλίο σας;
Σίγουρα σε αναγνώστες πάνω από δέκα χρονών και εύχομαι τα παιδιά που θα το διαβάσουν να περάσουν καλά μαζί του. Απευθύνεται όμως και σε όλους αυτούς που πηγαίνοντας στον τόπο τους ξαναγίνονται δεκάχρονα πιτσιρίκια. Σ’ αυτούς που ξαναζώντας την ατμόσφαιρα των παιδικών τους χρόνων, θα μπορέσουν εύκολα να ταυτιστούν με τους ενήλικες αλλά και τους ανήλικους ήρωές τους.
Γιατί επιλέξατε τον τίτλο «Εισιτήριο για Νάξο»;
Γιατί το εισιτήριο είναι ένα μαγικό χαρτάκι. Το παίρνεις στο χέρι και μάλλον δεν έχεις άλλη επιλογή. Πρέπει να πας στον τόπο που γράφει ο προορισμός του. Στη συγκεκριμένη περίπτωση με εισιτήριο για Νάξο….πας στη Νάξο. Πολύ θα ήθελα να μάθω τον λόγο που έκανε κάποιον να το διαβάσει.
Ποιος/Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας Έλληνες ή ξένοι συγγραφείς; Έχουν επηρεάσει το έργο σας;
Πολλοί κι από πού να αρχίσω. Όμηρος, Παπαδιαμάντης, Καβάφης, Καζαντζάκης, Σαμαράκης, Διδώ Σωτηρίου, Ντοστογιέφσκυ, Τσέχωφ, Χένρι Τζέιμς, Τζιάνι Ροντάρι, και δεκάδες άλλοι υπέροχοι που σίγουρα έχουν επηρεάσει και το έργο και τη ζωή μου.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο;
Αγαπημένα κι αξέχαστα, πολλά. Θα πω τα πιο τωρινά. «Κάτι παράξενο στο νου» του Ορχάν Παμούκ, «Οι αγριόκυκνοι της Κίνας» της Γιούνγκ Τσάνγκ, «Οι μπαλάντες του σκόρδου» του Μο Γιάν, « Πατρίδα» του Φερνάντο Αραμπούρου.
Ποια είναι κατά τη γνωμη σας η θέση του βιβλίου στην εποχή μας;
Θα μιλήσω για το παιδικό βιβλίο μιας και αυτό γνωρίζω καλύτερα. Η θέση του νομίζω θα πρέπει να είναι πολύ σημαντική μιας και μπορεί «να φρενάρει» το παιδί από την αφάνταστη βιασύνη της εποχή μας που ολοένα και περισσότερο κατακλύζεται από την ηλεκτρονική φυλλομέτρηση. Δίνοντας του τη δυνατότητα να παρατηρεί αβίαστα τον κόσμο του προσφέρει χαρά, πανανθρώπινες αξίες, αφήνοντάς το νου του να ταξιδεύει με εισιτήριο τη φαντασία, στο όνειρο και το μέλλον που θα ζήσει. Αυτή θα έπρεπε να είναι…τώρα ποια είναι; Είμαι αισιόδοξη. Στις παρουσιάσεις των βιβλίων μου, βλέπω πως υπάρχουν και παιδιά φανατικά με το διάβασμα. Κατά κανόνα εκείνα που οι νεαροί γονείς τους «ψάχνουν» το καλό βιβλίο και ίσως πολλές φορές στερούνται για να τους το προσφέρουν. Χαίρομαι που στη διαδικασία αυτής της αναζήτησης συμμετέχουν τόσο οι μαμάδες όσο και οι μπαμπάδες και χαμογελώ αυτάρεσκα όταν μου λένε «σας διαβάζουμε τα βράδια πριν κοιμηθούμε».
Σκέφτεστε να γράψετε κι άλλο βιβλίο στο μέλλον;
Αν είμαι καλά το ελπίζω. Άλλωστε αν έλεγα όχι κανείς από όσους με ξέρουν δε θα με πίστευε.
