Ομιλία του βουλευτή στην Επιτροπή Περιφερειών της Βουλής με θέμα την ανεξέλεγκτη βόσκηση
Η νομοθεσία η οποία υπάρχει μέχρι σήμερα δεν έχει αποδώσει αναφορικά με την ανεξέλεγκτη βόσκηση, διότι οι δήμοι δεν είχαν ούτε τη στελέχωση, αλλά ούτε και τα οικονομικά δεδομένα για να μπορούν να αντιμετωπίσουν αυτήν την κατάσταση, τόνισε ο βουλευτής Κυκλάδων Νίκος Συρμαλένιος, μιλώντας στη συνεδρίαση της Επιτροπής Περιφερειών της Βουλής, κατά τη συζήτηση με θέμα ημερήσιας διάταξης: «Ανεξέλεγκτη βόσκηση». Όπως ανέφερε, υπάρχει σειρά υπομνημάτων και από δήμους των Κυκλάδων, όπως της Σερίφου, της Σίφνου, της Αμοργού, οι οποίοι επικαλούνται αδυναμία αντιμετώπισης του ζητήματος και προσδιορισμού των παραβατών και των παραβάσεων, αλλά και αδυναμίας είσπραξης των προστίμων. Πρόσθεσε ότι ο νόμος 4351 του 2015, επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένας πολύ σημαντικός νόμος για τη διαχείριση των βοσκήσιμων γαιών, που αντιμετώπιζε σε πολύ μεγάλο βαθμό το τι είναι βοσκήσιμη γαία. Ανέφερε επίσης ότι με ευθύνη των Περιφερειών υπήρξε καθυστέρηση στην υλοποίηση των διαχειριστικών σχεδίων βόσκησης. Ο βουλευτής επίσης αναφέρθηκε στην υποστελέχωση των αρμόδιων υπηρεσιών, ενώ επεσήμανε την ανάγκη ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού παραγωγικής ανάπτυξης, ώστε οι παραγωγοί, είτε είναι κτηνοτρόφοι, είτε είναι άλλοι, είτε γεωργοί κ.λπ., να μπορέσουν, πραγματικά να στηριχθούν από την Πολιτεία.
Ακολουθεί η πλήρης ομιλία του Νίκου Συρμαλένιου:
«Καταρχήν, να πω ότι το ενδιαφέρον και το σημαντικό του θέματος αναδεικνύουν και τη μεγάλη συμμετοχή που υπάρχει και εδώ μέχρι πρότινος στην Επιτροπή, αλλά και στις διασυνδέσεις μέσω webex και γι’ αυτό είναι επιβεβλημένο να συνεχιστεί αυτή η συζήτηση και σε μία δεύτερη συνεδρίαση.
Ένα δεύτερο διαδικαστικό που θέλω να πω είναι ότι για άλλη μια φορά κάνουμε έκκληση οι εισηγήσεις να κατατίθενται τουλάχιστον μία μέρα πριν και των φορέων, αλλά και των εισηγητών, έτσι ώστε να υπάρχει ο χρόνος για μια καλύτερη και πιο τεκμηριωμένη συζήτηση στην Επιτροπή. Κάνω έκκληση για αυτό το ζήτημα, γιατί έχουμε αντιμετωπίσει πολύ σοβαρά θέματα. Είναι πολύ σημαντική η ατζέντα της Επιτροπής Περιφερειών, αλλά και της Υποεπιτροπής Νησιωτικών Περιοχών και είναι κρίμα να μην καταλήγουμε μέσα από πολύ τεκμηριωμένες προτάσεις.
Τώρα, πάνω στο θέμα, θέλω να πω τα εξής. Είναι φανερό ότι η νομοθεσία, η οποία υπάρχει μέχρι σήμερα, ξεκινώντας από το νόμο 4056 του 2012, περί περισυλλογής, εκποίησης και τελικά σφαγής των ανεπιτήρητων ζώων, δεν έχουν αποδώσει. Και δεν έχουν αποδώσει, διότι -προφανώς αναδείχθηκαν από όλους τους ομιλητές και δεν είναι κάτι που το λέω μόνο εγώ- η ανάθεση αυτών στους δήμους δεν ήταν δυνατόν να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, εφόσον οι δήμοι δεν είχαν ούτε τη στελέχωση, αλλά ούτε και τα οικονομικά δεδομένα για να μπορούν να αντιμετωπίσουν αυτήν την κατάσταση.
Και, βεβαίως, έχουμε σειρά υπομνημάτων από πολλούς δήμους και από τις Κυκλάδες. Θα μνημονεύσω τους δήμους της Σερίφου, της Σίφνου, της Αμοργού –μπορεί να μου ξεφεύγει κάποιος δήμος- οι οποίοι λίγο πολύ κινούνται στο ίδιο πλαίσιο της αδυναμίας αντιμετώπισης του ζητήματος και προσδιορισμού των παραβατών και των παραβάσεων, αλλά και αδυναμίας είσπραξης των προστίμων.
Επίσης, εδώ υπάρχει και ένα ζήτημα ότι οι ίδιοι οι κτηνοτρόφοι, αποφεύγοντας στο 90% να βάζουν τα ενώτια στα ζώα τους, δεν είναι δυνατόν να ταυτοποιούνται τα ζώα και να εφαρμόζεται ο νόμος. Αυτό είναι ένα θέμα πολύ σοβαρό, το οποίο πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Το δεύτερο θέμα που θέλω να πω είναι ο νόμος 4351 του 2015, επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρώ ότι ήταν ένας πολύ σημαντικός νόμος για τη διαχείριση των βοσκήσιμων γαιών. Βέβαια, δεν αντιμετώπιζε το ζήτημα της επιτήρησης και της επιβολής και της είσπραξης προστίμων κ.λπ., αλλά αντιμετώπιζε σε πολύ μεγάλο βαθμό το τι είναι βοσκήσιμη γαία. Δυστυχώς, ενώ υπήρξαν τα οφειλόμενα στάδια για την εφαρμογή αυτού του νόμου, υπήρξε η διαδικασία μίσθωσης των βοσκήσιμων γαιών, με απόφαση της 23/8/2016, υπήρξε η Κοινή Υπουργική Απόφαση του Υπουργείου Περιβάλλοντος και του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης στις 7/7/2017 περί καθορισμού προδιαγραφών των διαχειριστικών σχεδίων βόσκησης. Και όλα αυτά με ευθύνη των Περιφερειών, όπου με το άρθρο 32 του νόμου 4599 του 2019, θεσμοθετήθηκε ότι οι δαπάνες θα καλυφθούν από τον προϋπολογισμό του Ταμείου Γεωργίας και Κτηνοτροφίας, νομικό πρόσωπο εποπτευόμενο από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Δηλαδή, σημαίνει ότι και η χρηματοδότηση ήταν δεδομένη για τις Περιφέρειες. Και εδώ υπάρχει ένα μεγάλο ερώτημα. Γιατί οι Περιφέρειες καθυστέρησαν τόσο; Ήταν η άρνηση από θέση αρχής ότι δεν μπορούν οι Περιφέρειες να ανταπεξέλθουν σε αυτό το ζήτημα ή υπήρχαν άλλοι λόγοι; Αυτά, τουλάχιστον από τις τοποθετήσεις που έχω ακούσει μέχρι σήμερα, δεν έχουν διευκρινιστεί.
Ένα άλλο ζήτημα, το οποίο αντιμετωπίζουμε εμείς στα νησιά κυρίως των Κυκλάδων, είναι το ζήτημα της περίφημης παστούρας, δηλαδή τα ζώα που δένονται. Προφανώς και υπάρχει ένα ζήτημα κακοποίησης των ζώων αυτών. Υπάρχει, όμως, και η δυνατότητα να διασφαλίζεται η μη μετακίνηση από αγροτεμάχιο σε αγροτεμάχιο ενός ζώου, με άλλον τρόπο. Με έναν τρόπο που δεν θα είναι αυτός που ενδεχομένως κακοποιεί τα ζώα.
Και εδώ υπήρξε πολύ μεγάλη συζήτηση. Υπήρξαν και παραπομπές σε δικαστήρια κτηνοτρόφων. Όμως, υπάρχουν αποφάσεις δικαστηρίων –Πρωτοδικείων κ.λπ.- που δεν καταλογίζουν ευθύνες στους κτηνοτρόφους. Και αυτό είναι ένα ζήτημα, το οποίο το ξεκινήσαμε στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, αλλά δεν το ολοκληρώσαμε –αυτό είναι στα μείον. Έτσι, αυτό το ζήτημα υπάρχει ακόμα μέχρι σήμερα.
Τέλος, νομίζω ότι ακούστηκαν πολλές προτάσεις εδώ και από πλευράς υπουργών, αλλά και από πλευράς φορέων και από πλευράς εκπροσώπων των κομμάτων, που θα πρέπει να τα δούμε όλοι μαζί στη δεύτερη συζήτηση που θα γίνει, για να καταλήξουμε σε ένα κοινό πλαίσιο. Υπάρχουν δυνατότητες να καταλήξουμε σε ένα κοινό πλαίσιο. Αυτό το κοινό πλαίσιο, ταυτόχρονα με την στελέχωση των υπηρεσιών, νομίζω ότι ο κύριος Ζαννετίδης είπε πολύ χαρακτηριστικά για τα για την υποστελέχωση που υπάρχει στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, ένα χρόνιο πρόβλημα.
Κάποτε είχαμε τις δεσμεύσεις του 1 προς 10, 1 προς 5, 5 αποχωρούν 1 προσλαμβάνεται, τώρα που δεν υπάρχει αυτή η δέσμευση, νομίζω ότι πρέπει να πάμε σε στοχευμένες και προγραμματισμένες προσλήψεις στα κρίσιμα πεδία που αντανακλούν την ανάγκη παραγωγικής ανάπτυξης, την ανάγκη, πραγματικά, οι παραγωγοί, είτε είναι κτηνοτρόφοι, είτε είναι άλλοι, είτε είναι γεωργοί κ.λπ., να μπορέσουν, πραγματικά, να βοηθηθούν, να στηριχθούν από την Πολιτεία, για να έχουμε και το αποτέλεσμα που θέλουμε να έχουμε. Γιατί στη χώρα μας είναι σαφές ότι ο πρωτογενής τομέας αποτελεί συνολικά συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας έναντι άλλων χωρών και μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και παγκοσμίως. Ευχαριστώ.».
