Δεν βυθίζεται μόνο συμβολικά από κόσμο η Νάξος, αλλά βυθίζεται πραγματικά και η παραλιακή της ζώνη…
Όσοι έχουν δει ταινίες με τον Φράνκο Φράνκι και τον Τσίτσο Ινγκρασία θυμούνται την περίφημη σκηνή, που οι δυο κωμικοί έχουν κρυφτεί σε ένα πλοίο. Βλέποντας ο Φράνκο μέσα από το φιλιστρίνι τη θέα του λιμανιού να αλλάζει, την ώρα που το πλοίο σαλπάριζε, είπε στον Τσίτσο τη γνωστή φράση: ««Τσίτσο, το λιμάνι φεύγει».
Στην παραλιακή ζώνη της Χώρας, δίπλα από το άγαλμα του Π. Πρωτοπαπαδάκη, υπάρχει μια καθίζηση του εδάφους σε μεγάλο μήκος και εύρος, που αποτελεί παγίδα για τους πεζούς.
Χθες, κατά τη λιτανεία του αγίου Νικοδήμου, παραπάτησε ένα παιδί, έπεσε σε λακκούβα και παραλίγο να υπάρξει ατύχημα.
Καμιά σήμανση, καμιά φροντίδα. Πρόεδρος του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου είναι ο ίδιος ο δήμαρχος. Δεν το είδε; Δεν του το έχουν πει; Δεν γνοιάζεται; Και δεν φοβάται τις προσωπικές συνέπειες ενός ατυχήματος; Άστε πια την εικόνα, τη βιτρίνα της πόλης. Αυτήν την έχουν παραμελήσει στο έπακρο.
