Με το δικό του τρόπο αναπολώντας τις πολύτιμες αναμνήσεις που έχει από αυτόν, αποχαιρετά τον Κωστή Στεφανόπουλο με ένα post στο facebook, ο Ανδρέας Πράσινος από το Κουφονήσι…
O κ. Πράσινος, θυμάται την επίσκεψη του Προέδρου της Δημοκρατίας στο Κουφονήσι το καλοκαίρι του 1993 και τις συμβουλές που του έδωσε…
Καλό σου ταξίδι Πρόεδρε.
Ήταν καλοκαίρι του 1993 και για πρώτη φορά στο μικρό νησί μου, αυτήν την μικρή στεριά στο αιγαίο, ένα άσημο τότε το νησί της άγονης γραμμής θα το επισκεπτόταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ήταν και είναι μέχρι και σήμερα ο μοναδικός πρόεδρος της Δημοκρατίας που το έχει επισκεφτεί. Ταυτόχρονα η επιλογή του να φιλοξενηθεί στο οικογενειακό μας ξενοδοχείο που μόλις είχε ολοκληρωθεί, ήταν για όλους εμάς, τεράστια ευθύνη μα και τιμή συνάμα.
Δυο ημέρες μαζί με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας στο “σπίτι” μας, για πολλούς σε ένα μέρος στο «πουθενά» ήταν κάτι το συγκλονιστικό. Απλός από την πρώτη στιγμή κατάφερε σε δυο ημέρες να μου μάθει τόσα πολλά.
Με απεριόριστη αγάπη στους νέους, εγώ ήμουν τυχερός από αυτά που μου δίδαξε.
Σε ερώτηση μου «γιατί πρόεδρε διάλεξες το νησί μου με 230 τότε κατοίκους ενώ θα μπορούσε να πάει όπως όλοι οι άλλο επίσημοι μέχρι τότε στα μεγάλα και πυκνοκατοικημένα νησιά» μου απάντησε θυμάμαι. «Νεαρέ μου Ανδρέα «Ουκ εν τω πολλώ το ευ, αλλ’ εν τω ευ το πολύ»! Δύσκολες έννοιες για μένα τότε.
Την άλλη ημέρα το βραδάκι μαζί στο μπαλκόνι του 107 (του πιο επίσημου δωμάτιου του Keros art) τον ρώτησα γεμάτος άγχος. «Τι θες πρόεδρε να διαβάσεις για το βραδύ?» Κοιτώντας μέσα στα μάτια με αυτό το βλέμμα που δεν ξέρεις αν θα σε “σκοτώσει” ή θα σε “αγκαλιάσει” με ρώτησε αν έχω κάποιο βιβλίο με την ιστορική καταγραφή του τόπου μου. Γεμάτος χαρά του έφερα ένα μικρό βιβλίο με την ιστορία του νησιού. Με έκδηλη χαρά το πήρε στα δυο του χέρια σαν να ήταν το πιο πολύτιμο αντικείμενο του κόσμου και γυρνώντας μου είπε με το βαθύ του διαπεραστικό του βλέμμα. Νεαρέ μου, Ανδρέα .. «Όποιος δεν ξέρει και δεν σέβεται την ιστορία του τόπου του …. είναι υποχρεωμένος να την ξαναζήσει», συνοδεύοντας με μέχρι έξω, θερμά καληνυχτίζοντας.
Μετά από 23 χρόνια από τότε, δάσκαλε πιστεύω ότι και τα δυο τα έκανα όσο μπορούσα πράξη ζωής. Η αποφοίτηση προχθές από το Πανεπιστήμιο στο επιστημονικό γνωστικό αντικείμενο της Ιστορίας – Αρχαιολογίας – Τέχνης σίγουρα θα σε ικανοποιούσε, και θα χαμογελούσες με χαμηλά τα μάτια, και ψηλά τα ιδανικά της τιμιότητας και της μοναδικής σου ζεστής ανθρώπινης αύρας.
Καλό ταξίδι Πρόεδρε…
