Ένας σπάνιος άνθρωπος έφυγε σήμερα 30 Γενάρη από κοντά μας.
Ο συνταξιούχος πολιτικός μηχανικός και γνωστός αγωνιστής της Αριστεράς Νίκος Γρατσίας σε ηλικία 86 ετών.
Γεννήθηκε στην Απείρανθο της Νάξου το 1931.
Κάτω από δύσκολες συνθήκες, φτώχειας και ανέχειας σπούδασε και έγινε ένας διακεκριμένος πολιτικός μηχανικός έχοντας την αναγνώριση φίλων και πολιτικών αντιπάλων για την προσφορά του στο χωριό του τ’ Απεράθου που υπεραγαπούσε και επισκεπτόταν πάντοτε όλα τα χρόνια.
Η αγάπη του για τον συνάνθρωπο ιδιαίτερα τον ανήμπορο και φτωχό, η συνεισφορά του σε κάθε διεκδίκηση έργου της Κοινότητας του χωριού του, η οικονομική του προσφορά με κάθε ευκαιρία σε κάθε πρόσωπο και φορέα που είχε ανάγκη ήταν υποδειγματική.
Οι επιστημονικές μελέτες του δωρεάν για Κοινοτικά έργα ήταν κάτι σπουδαίο για το χωριό του.
Σε πολλά δημόσια έργα υπάρχει η “μάλαξη” του και η δική του συμμετοχή ως εθελοντική προσφορά.
Στη δημιουργία του πολιτιστικού Κέντρου στ’ Απεράθου έχει και τη δική του σφραγίδα, συνεισφορά και συμβολή.
Υπήρξε δεκάδες φορές υποψήφιος του χώρου της Αριστεράς και μετά τη μεταπολίτευση της λεγόμενης ανανεωτικής Αριστεράς είτε στο Ν. Κυκλάδων είτε στο Ν. Αττικής.
Ήταν ένας στοργικός πατέρας δύο κοριτσιών. Υπήρξε ιδανικός σύζυγος.
Χαριτωμένος, αξιαγάπητος παππούς δύο εγγονιών και πάντα κοντά στην οικογένεια του.
Ο άδικος θάνατος της πολυαγαπημένης του συζύγου Μόσχας προ πενταετίας περίπου, τον επηρέασε και δεν μπόρεσε να το ξεπεράσει.
Προσωπικός φίλος του Φώτη Κουβέλη και πολλών άλλων προσωπικοτήτων από το χώρο της επιστήμης και της πολιτικής από όλα τα κόμματα λόγω και της συνδικαλιστικής του δράσης στο χώρο του σωματείου πολιτικών μηχανικών Ελλάδας που για οκταετία υπήρξε πρόεδρος.
Ένας άνθρωπος ενωτικός, ευγενής, κέρδιζε το συνομιλητή του από τη σαφήνεια του λόγου και την λογική των επιχειρημάτων του.
Έκανε πράξη αυτό που λέμε σύνθεση απόψεων, χωρίς να εκπίπτει από την αρχική ιδεολογική του προσέγγιση.
Ικανότατος επίσης αρθρογράφος όταν μέσα από στήλες περιοδικών, του επιστημονικού του κλάδου, πολιτικών εφημερίδων και περιοδικών, αλλά και βασικός συνεργάτης της εφημερίδας Τ’ ΑΠΕΡΑΘΟΥ γνωρίσαμε τον τρόπο γραφής, περιγραφής γεγονότων και διεκδίκησης θέσεων και απόψεων του.
Διετέλεσε:
1) Πρόεδρος τους Συλλόγου Πολιτικών Μηχανικών Ελλάδας (Σ.Π.Μ.Ε.) 1976-1984.
2) Mέλος της Διοικούσας Επιτροπής του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας (Τ.Ε.Ε.) 1988-1994.
3) Μέλος του Ανώτατου Πειθαρχικού Συμβουλίου του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας (Τ.Ε.Ε.) 2005-2011.
4) Γενικός Διευθυντής της Δημόσιας Επιχείρησης Πολεοδομίας Οικισμού και Στέγασης (ΔΕΠΟΣ) του ΥΠΕΧΩΔΕ 1984-1988.
5) Πρόεδρος του Οργανισμού Σιδηροδρόμων Ελλάδας (ΟΣΕ) 1996-2000
Οι Απεραθίτες που είχε βοηθήσει με πολλούς τρόπους, του υπόσχονται να τον θυμούνται πάντα σαν ένα σπουδαίο και ακέραιο άνθρωπο που γνώριζε να στηρίζει όσους μπορούσε περισσότερο από όποια θέση η αξίωμα κατείχε.
Η κηδεία του θα γίνει την Τετάρτη στις 2 μ.μ. στο νεκροταφείο Παπάγου.
Στα παιδιά και εγγόνια του τα ποιο θερμά μας συλλυπητήρια.
Μ.Χ
