Οι αγαπημένες ηθοποιοί Ελένη Καρακάση και Μαρία Αντουλινάκη μίλησαν στο naxostimes.gr και τον Νίκο Σκορδιαλό για την αγάπη τους για τη Νάξο, τη συνεργασία τους στις «Άγριες Μέλισσες» και τις εμπειρίες τους κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της σειράς.
Αναπολώντας αξέχαστες στιγμές από την τηλεοπτική τους πορεία, μοιράζονται προσωπικές σκέψεις για την επαγγελματική και προσωπική τους ζωή, ενώ δεν διστάζουν να αναφερθούν σε δυσκολίες, όπως η ψυχολογική πίεση της καραντίνας και τα προβλήματα υγείας.
Με ειλικρίνεια και χιούμορ, οι δύο ηθοποιοί μιλούν για το παρελθόν, το παρόν και τα επόμενα επαγγελματικά τους βήματα.
Πώς περνάτε στην Νάξο;
Μαρία Αντουλινάκη: Έχουμε έρθει πάρα πολλές φορές…
Ελένη Καρακάση: Είμαστε σε ένα νησί που αγαπάμε και οι δύο πάρα πολύ. Εγώ την πρώτη φορά που είχα έρθει ήταν για δουλειά με τον εθνικό θέατρο με την Κάρμεν Ρουγγέρη, ερχόμασταν σχεδόν κάθε χρόνο. Την πρώτη φορά είχαμε μείνει στο κέντρο και ερχόμασταν με ταξί στην υπέροχη παραλία της Αγίας Άννας και του Αγίου Προκοπίου και από την επόμενη χρονιά είχαμε κλείσει ξενοδοχείο πάνω στην θάλασσα και πηγαίναμε μόνο για την παράσταση στο κέντρο. Έχω έρθει όμως και για διακοπές και έχω έρθει και για δουλειά πριν δύο χρόνια που είχα τραγουδήσει με τον Αλκιβιάδη Κωσταντόπουλο και την Μαρία Χάνου στις εκδηλώσεις του δήμου στο λιμάνι. Με μεγάλη λοιπόν χαρά ξανά ήρθα φέτος όταν μου το πρότεινε ο Χρήστος Νέζος και ο Δημήτρης Καπούνης.
Μαρία Αντουλινάκη: Την παρακαλούσαμε τόσα χρόνια να έρθει, αλλά δεν μπορούσε λόγο προβών και παραστάσεων. Εγώ μετά από διάλειμμα ενός χρόνου είπα να ξανά έρθω πάλι. Ήταν βέβαια και δελεαστική η παρέα αν και το σκεφτόμουν διότι είχαν κάποια προβλήματα υγείας αλλά λέω με Ελένη Καρακάση και Τζένη Διαγούπη θα περάσουμε φανταστικά! Και περνάμε!
Εσείς οι δύο γνωριζόσασταν και πριν την συνεργασία σας στις «ΑΓΡΙΕΣ ΜΕΛΙΣΣΕΣ»;
Ελένη Καρακάση: Γνωριζόμασταν και από πριν. Με τη Μαρία έχουμε σχεδόν την ίδια ηλικία, είμαστε τα ίδια χρόνια στη δουλειά και είμαστε και ας πούμε γειτόνισσες σχετικά. Αλλά μπορούμε να πούμε πως οι «ΑΓΡΙΕΣ ΜΕΛΙΣΣΕΣ» μας ένωσαν πολύ.
Κρατάτε ακόμα επαφές όλη η ομάδα των Άγριων Μελισσών;
Μαρία Αντουλινάκη: Ναι καλέ!
Ελένη Καρακάση: Ήταν πολύ ευτυχή συγκυρία για εμάς και επειδή μέσα από τη δουλειά τότε ξεπεράσαμε κάπως και την κατάσταση του κορωνοϊού με την καραντίνα, αυτό μας ένωσε ακόμα παραπάνω.
Ήταν ένας λόγος λοιπόν οι «ΑΓΡΙΕΣ ΜΕΛΙΣΣΕΣ» την περίοδο της καραντίνας για να βγαίνετε από το σπίτι…
Ελένη Καρακάση: Στην δεύτερη καραντίνα ναι!
Μαρία Αντουλινάκη: Στην πρώτη όμως που δεν βγαίναμε μιλούσαμε μέσω social, chat, βιντεοκλήση… καθημερινά με ραντεβού.
Ελένη Καρακάση: 5:00 με 6:00 η ώρα. Έβγαινε ο Τσιόδρας να κάνει τις ανακοινώσεις για τον κορωνοϊό και εκείνη την ώρα το διαλύαμε. Βρίσκαμε και τρόπους να ασχολούμαστε όλη μέρα με κάτι. Βάζαμε θέματα στις συνομιλίες: θάλασσα, Απόκριες, δεκαετία του 50 , 60, 70, ότι βλακεία μπορείς να φανταστείς.
Μαρία Αντουλινάκη: Ναι και αυτό ξεκίνησε από ένα κραγιόν που είχα βάλει εγώ και με ρωτούσαν «γιατί έβαλες κραγιόν;». Λέω «Ρε παιδιά αφού δεν βγαίνω, δεν κάνω τίποτα, μαζί τα λέμε κάθε μέρα, είπα να βάλω ένα κραγιονάκι».
Ελένη Καρακάση: Αχ το είχα ξεχάσει αυτό με το κραγιόν. Μέχρι που μετά άρχισαν να βάφονται όλοι. Αυτό λοιπόν ήταν το ραντεβού της ημέρας. Ζούσαμε όλοι γι’ αυτό.
Ελένη, έχω παρατηρήσει πως αναφέρεσαι συχνά στην περίοδο του κορωνοϊού. Φαίνεται πως πρέπει να σου είχε στοιχήσει ακριβά όλη εκείνη η κατάσταση.
Ελένη Καρακάση: Ναι, ναι πάρα πολύ! Κάποιοι μπορεί να πέρασαν ωραία στην καραντίνα γιατί είχαν ανάγκη από διακοπές. Εγώ δεν θέλω να ξανά ζήσω καθόλου αυτό το πράγμα! Ένιωθα σαν αυτό που ζούσαν οι άνθρωποι στον πόλεμο. Για να βγούμε από το σπίτι έπρεπε να στέλνουμε μήνυμα και 9:00 η ώρα έπρεπε να είμαστε στο σπίτι. Πήγαινα στην μητέρα μου, που μένουμε ένα τετράγωνο διαφορά, έβλεπα την ώρα να λέει 9 παρά 5, και όταν είσαι και ένας άνθρωπος που δεν έχει παραβατικό χαρακτήρα και είσαι συνεπής, αγχώνεσαι! Έλεγα στον άντρα μου «θα με μαζεύεις από τα αστυνομικά τμήματα». Προσπαθούσα να είμαι πολύ συνεπής μέσα σε όλο αυτό. Αλλά δεν θέλω να το ξανά ζήσω ποτέ! Ποτέ! Ποτέ! Ήταν ένας εφιάλτης για εμένα!
Γνωρίζω Ελένη πως πέρασες ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας! Θέλω να μου πεις τι ρόλο παίζει η ψυχολογία σε όλο αυτό και το να έχεις δίπλα σου κάποιον να σου συμπαρασταθεί.
Ελένη Καρακάση: Καλά το να έχεις ανθρώπους δίπλα σου να σου συμπαρασταθούν ισχύει σε ότι και αν κάνεις στην ζωή σου. Και στα καλά, γιατί μπορεί να είσαι εσύ καλά και να στο χαλάσουν οι υπόλοιποι. Φυσικά αυτό δεν εξαρτάται μόνο από τους ανθρώπους, είναι οι επιλογές που κάνεις εσύ στη ζωή σου! Η ψυχολογία ενός ανθρώπου που υποψιάζεται και μαθαίνει ότι μπορεί να έχει κάτι είναι περίπλοκη. Μία εβδομάδα σε προδιαθέτει ο γιατρός τι μπορεί να συμβεί και ξαφνικά σου επιβεβαιώνει την Τετάρτη πως έχεις κάτι πολύ σοβαρό που δεν παίρνει αναβολή και Παρασκευή μπαίνεις χειρουργείο. Δύσκολη ιστορία! Το καλό ήταν πως δεν προλαβαίνεις να συνειδητοποιήσεις στο μικρό αυτό χρονικό διάστημα τι συμβαίνει. Εγώ νομίζω αντέδρασα πολύ γρήγορα και σωστά. Πήρα κατευθείαν την απόφαση. Έφυγα Τετάρτη λοιπόν από το γιατρό που μου ανακοίνωσε πως Παρασκευή μπαίνω χειρουργείο. Εμένα η δουλειά μου είναι ένα κομμάτι πολύ αγαπημένο μου και είναι ένας λόγος για να ζω και να υπάρχω. Γι’ αυτό την επόμενη ημέρα το πρωί πήρα κατευθείαν στην παραγωγή, τον άνθρωπο που έβγαζε το πρόγραμμα των γυρισμάτων των Άγριων Μελισσών, να τον ενημερώσω πως εγώ θα κάνω τα τελευταία μου γυρίσματα γιατί μου συνέβη αυτό…Έπαθε ένα εγκεφαλικό ο άνθρωπος βέβαια γιατί τελείωνε η σειρά και αυτά ήταν τα τελευταία πολύ σημαντικά γυρίσματα. Είχα να διαχειριστώ πως θα το πω στην μητέρα μου, στους δικούς μου, πώς θα το αντιμετωπίσω εγώ, αν είναι το καλό, αν είναι το κακό…επειδή είμαι ένας αισιόδοξος άνθρωπος σκεφτόμουν και το κακό να είναι, θα αφήσω τα μαλλιά μου στο φυσικό τους χρώμα, θα τα ξυρίσω να βγουν τα άσπρα αλλά εντάξει όλα πήγαν καλά. Ο άντρας μου το μόνο που έκανε ήταν να με παρακολουθεί σε όλο αυτό. Τα συναισθήματα άλλαζαν στο δευτερόλεπτο. Εκεί που έλεγες «είμαι δυνατή θα τα καταφέρω» αμέσως έπεφτες και έλεγες «αν είναι το χειρότερο σενάριο, αν συμβεί κάτι, πώς θα το πω στη μητέρα μου, πώς θα το πάρει…;» Από εκεί και πέρα είναι πολύ σημαντικό να έχεις στη ζωή σου έναν συμπαραστάτη. Από το να έχεις όμως έναν κακό συμπαραστάτη είναι καλύτερο να είσαι μόνος σου. Το πιστεύω πολύ αυτό!
Έχετε κάνει ψυχοθεραπεία;
Ελένη Καρακάση: Όχι, δεν χρειάστηκε! Πήγα κατευθείαν στον νευρολόγο! (γελάει δυνατά).
Εσύ Μαρία; θυμάμαι ότι είχες και μία περιπέτεια με την κατάθλιψη;
Μαρία Αντουλινάκη: Εντάξει δεν ξεπερνιέται αυτό αλλά το παλεύεις. Επίσης η ψυχοθεραπεία είναι κάτι το οποίο κοστίζει ένα μισθό σχεδόν. Δεν είναι πάντα εύκολο να το κάνεις. Αν το ξεκινήσεις δεν μπορείς και να ρο σταματήσεις. Δουλεύεις μόνο γι αυτό. Στην Ελλάδα η ψυχοθεραπεία θεωρώ είναι για μία άλλης τάξης ανθρώπων.
Έχουν υπάρξει δουλειές ή συνεργασίες μέσα στις οποίες δεν περνούσατε καλά; Πώς το διαχειριστήκατε;
Μαρία Αντουλινάκη: Κάνεις υπομονή και περιμένεις να τελειώσουν οι παραστάσεις.
Δεν αποχωρήσατε ποτέ από κάποια δουλειά;
Ελένη Καρακάση: Όχι! Δεν έχουμε βιώσει κάτι πολύ τραγικό για να αποχωρήσουμε. Απλά κάνεις υπομονή! Εμένα ότι μου έχει τύχει, έχω μιλήσει. Έκανα υπομονή να μιλήσω την σωστή στιγμή. Προσπαθώ γενικά, και η Μαρία το ξέρει, με έχει βιώσει εξάλλου και εκείνη έτσι είναι, προσπαθούμε λοιπόν να φτιάχνουμε το περιβάλλον, να μην οξύνουμε τα πνεύματα και να είμαστε οι πυροσβεστήρες σε μία δύσκολη κατάσταση. Είναι σημαντικό όταν δουλεύεις να νοιώθεις και να περνάς καλά. Σε αυτή τη δουλειά είμαστε πολλοί άνθρωποι, πολλές προσωπικότητες και δεν ταιριάζουμε πάντα όλοι με όλους. Επίσης είναι μια δουλειά δημιουργική, παράγεις έργο εκείνη τη στιγμή και είναι αποτέλεσμα πολλών. Όλοι είμαστε συνάδελφοι ηθοποιοί, τεχνικοί…
Σαν καλύτερη συνεργασία σας ποια θα ξεχωρίζατε; Νομίζω μπορώ να μαντέψω…
Ελένη Καρακάση: Ε ,τώρα βάζεις μία πάρα πολύ δύσκολη ερώτηση. Μπορείς να μαντέψεις; Εννοείς τις «ΑΓΡΙΕΣ ΜΕΛΙΣΣΕΣ»;
Ναι!
Ελένη Καρακάση: Ήταν μία πάρα πολύ όμορφη συνεργασία που μας έχει σημαδέψει στα μάτια του κόσμου. Η σειρά προβλήθηκε σε μία φάση που η τηλεόραση είχε χάσει λίγο τα πατήματα της. Ήταν η πρώτη μετά από καιρό καθαρά ελληνική μυθοπλασία, όπως και το «ΚΟΚΚΙΝΟ ΠΟΤΑΜΙ». Ήταν δύο σήριαλ εποχής, καθαρά ελληνικά θέματα, μυθοπλασία, χωρίς να βασίζονται σε ξένα πρότζεκτ. Και ήρθε και ο κορωνοϊός που έβαλε τον κόσμο στο σπίτι του οπότε άρχισαν να παρακολουθούν ακόμα και αυτοί που δεν παρακολουθούσαν από την αρχή. Έτσι μπήκαμε σε πολλών ανθρώπων τα σπίτια. Είναι μια πολύ αγαπημένη μας δουλειά αλλά νομίζω ότι πάντα η τελευταία μου δουλειά ή αυτή που ακόμα «τρέχει» είναι η αγαπημένη μου δουλειά διότι ακόμα είναι μέσα στη ζωή μου. Δεν μπορώ να σου πω για το παρελθόν όταν είμαι μέσα σε μία άλλη συνθήκη.
Μαρία Αντουλινάκη: Ναι έχει δίκιο η Ελένη διότι αν δεν αγαπάς αυτό που κάνεις αυτή την στιγμή, δεν έχει νόημα! Είναι σαν το σπίτι σου. Πρέπει να το σέβεσαι και να το εκτιμάς.
Ελένη Καρακάση: Θυμάσαι είχαμε κάνει μια συναυλία μετά το τέλος των Άγριων Μελισσών με τραγούδια από τη σειρά και εγώ τότε είχα κλείσει να είμαι στο «ΜΑΥΡΟ ΡΟΔΟ» και με ρωτούσαν οι δημοσιογράφοι για τις «ΑΓΡΙΕΣ ΜΕΛΙΣΣΕΣ». Τους εξηγούσα λοιπόν πως έχουν δίκιο να με ρωτάνε αλλά εγώ εκείνη τη στιγμή έπρεπε να μιλήσω για την νέα μου δουλειά που έρχεται. Ότι και να κάνουμε πάντα θα υπάρχουν οι «ΑΓΡΙΕΣ ΜΕΛΙΣΣΕΣ» σε συνεντεύξεις, σε συζητήσεις…
Μαρία Αντουλινάκη: Και περάσαμε φανταστικά!
Είναι κάτι που θα σας ακολουθεί χρόνια και νομίζω ήταν η αρχή για να επιστρέψει η ελληνική μυθοπλασία. Στη συνέχεια είδαμε έναν «κατακλυσμό» σειρών μυθοπλασίας.
Ελένη Καρακάση: Ναι γιατί είχαν ξεχάσει πως στον κόσμο αρέσει η μυθοπλασία. Επίσης η σειρά αναφερόταν σε κάποιες χρονικές περιόδους που δεν είχαν «αγγιχθεί» από άλλες ταινίες ή σειρές πέρα από το «ΛΟΥΦΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ» όπου προσέγγιζαν τα γεγονότα από μία κωμική πλευρά. Την μεταπολεμική περίοδο και την ανάπτυξη της βιομηχανίας δεν τα είχαμε δει κάπου αλλού. Ήταν πολύ βασικό να «αγγιχθούν» και αυτά τα κομμάτια. Και στη συνέχεια φυσικά ήρθε η χούντα όπου ιστορικά ήταν πολύ μελετημένα τα πράγματα.
Όπως είχαμε πει και με την Μαρία στην τελευταία μας συνέντευξη, οι «ΑΓΡΙΕΣ ΜΕΛΙΣΣΕΣ» είχαν μια πολύ ωραία δομή σεναριακά. Δηλαδή ξεκίνησε στον πρώτο κύκλο η σειρά με τον φόνο του Σέργιου, φτάσαμε στο τέλος όπου ολοκληρώθηκε η σειρά και το θέμα αυτό είχε παραμείνει. Το αναφέρω διότι έχουμε δει αρκετές σειρές που διαρκούν χρόνια αλλά μέχρι να ολοκληρωθούν έχουν ξεφύγει από το αρχικό θέμα. Εδώ λοιπόν κρατήθηκε μέχρι τέλος.
Ελένη Καρακάση: Τα παιδιά έγραφαν, και γράφουν, πάρα πολύ ωραία! Έχουν αποδείξει την αξία τους και παλαιότερα , όχι μόνο με τις «ΑΓΡΙΕΣ ΜΕΛΙΣΣΕΣ». Εδώ είχαν από την αρχή μια πολύ σωστή δομή του σήριαλ, όπως επίσης είχαν δημιουργήσει σωστά πολλούς «κόσμους» και είχαν και την ομάδα του καφενείου για να αποφορτίζουν τα πολύ δραματικά. Είχαν και κάποιους χαρακτήρες, ένας από αυτούς ήταν και ο δικός μου, που ήταν στα όρια του δραματικού και του κωμικού. Η δυσκολία σε αυτούς τους ρόλους είναι η ισορροπία. Τα είχαν φτιάξει όλα πολύ σωστά και το πήγαν και έτσι μέχρι το τέλος. Όταν τους ζητήθηκε η τρίτη σεζόν είπαν πως αν πάμε τρίτη σεζόν θα είναι η χούντα που μοιραία θα «σκοτεινιάσει» το σήριαλ. Υπήρχε λοιπόν από πάνω μας ένα βάρος διότι ξαφνικά υπήρχε πολύ έντονη λογοκρισία. Αυτή η σκιά λοιπόν ήρθε σε όλα τα κομμάτια. Είχαμε τον «Προκόπη» που ξαφνικά πήγε εξορία και έζησε τα πιο δραματικά. Το λέω και ανατριχιάζω, πόσο υπέροχος ήταν ο Γιώργος Ηλιόπουλος στις σκηνές της Λέρου. Όλοι ήταν. Στον κόσμο «ξένισε» λίγο που στην Τρίτη σεζόν πήγε αλλού ή ιστορία αλλά τα παιδιά το είχαν ξεκαθαρίσει πώς τρίτη χρονιά θα είναι η χούντα. Δεν μπορεί να μην αγγιχθεί αυτό το κομμάτι της ιστορίας.
Ενδεχόμενο για τέταρτη σεζόν δεν υπήρχε;
Μαρία Αντουλινάκη: Δεν νομίζω ότι συζητήθηκε από κανέναν η τέταρτη σεζόν.
Ελένη Καρακάση: Είχαν ήδη δυσκολευτεί νομίζω και για την τρίτη που και πάλι όμως το πήγαν πολύ ωραία!
Σας παίρνω λοιπόν από τις «ΑΓΡΙΕΣ ΜΕΛΙΣΣΕΣ». Εσύ, Ελένη, έχεις παρά πολύ ωραία φωνή. Ήθελες αρχικά μα ασχοληθείς με το τραγούδι και προέκυψε αργότερα η υποκριτική;
Ελένη Καρακάση: Ήξερα από πολύ μικρή ότι μπορούσα να τραγουδάω καλύτερα σε σχέση με τα υπόλοιπα παιδάκια, προέρχομαι και από μία οικογένεια που γενικά τραγουδούσαν πολύ καλά, η μάνα μου όμως ποτέ δεν μου επέτρεψε να πω «θέλω να γίνω τραγουδίστρια». Μου επέτρεψαν όμως από πολύ μικρή ηλικία να πηγαίνω στα ωδεία, θεωρητικά μαθήματα, πιάνο, χορωδίες κ.λπ. Στις εκδηλώσεις του σχολείου πρωτοστατούσα και διηύθυνα τις χορωδίες. Στην τρίτη γυμνασίου κάναμε μια παράσταση «Το γαϊτανάκι» της Ζωρζ Σαρρή, όπου εγώ δεν έπαιζα, τραγουδούσα από πίσω και έβγαινα στο τελευταίο τραγούδι, την οποία παράσταση ήρθε και είδε η Κάρμεν Ρουγγέρη τυχαία και μου πρότεινε να μπω σε μια θεατρική ομάδα που είχε φτιάξει για να απασχολεί τα δικά της παιδιά. Έχω πάρα πολύ ωραίες αναμνήσεις. Εκεί ξεκίνησα με το θέατρο. Δεν το είχα ποτέ στο μυαλό μου. Η Κάρμεν δεν μας παρότρυνε να γίνουμε ηθοποιοί. Μας έδωσε απλά χρόνο δημιουργικό να αγαπήσουμε το θέατρο από όλες του τις πλευρές. Εμείς φτιάχναμε τις παραστάσεις, μπορώ να καταλάβω τον φροντιστή, τον άνθρωπο που φτιάχνει τα σκηνικά, που τα κουβαλάει, τον άνθρωπο που φτιάχνει τα κοστούμια, τον ήχο… το αγαπώ όλο το background και ότι αφορά αυτό, το θέαμα, ας το πω. Εγώ αγαπώ την όπερα, κλασική μουσική. Την υποκριτική την έκανα για να ενισχύσω την υποκριτική μου στο τραγούδι. Τελειώνοντας την δραματική στα 20 μου, γίνεται μια οντισιόν στο εθνικό, μου λέει η Ρουγγέρη «πήγαινε για την εμπειρία και ας μην σε πάρουν» και επειδή είχε και τραγούδι, ξεχώρισα για το τραγούδι και με πήραν. Έτσι ξεκίνησα. Αυτό ήταν! Έμεινα 7 χρόνια στο εθνικό. Δούλεψα και στην λυρική σκηνή και εκεί κατάλαβα πως το έχω «μπασταρδέψει» λίγο το είδος. Η ψυχολογία μου ήταν περισσότερο με των ηθοποιών. Η όπερα είναι ένα είδος που πρέπει να είσαι πάρα πολύ προσηλωμένος και να κάνεις μόνο αυτό. Είναι πάρα πολύ δύσκολο είδος.
Σε ένα τηλεοπτικό σόου όπως είναι το «just the two of us» θα έπαιρνες μέρος;
Ελένη Καρακάση: Ναι αν τα συζητούσαμε και τα βρίσκαμε φυσικά! Δεν είμαι αρνητική!
Μαρία εσύ τραγουδάς;
Μαρία Αντουλινάκη: Όχι. Τραγουδάω στα πλαίσια ενός ηθοποιού. Δεν είμαι λάθος, δεν είμαι φάλτσα αλλά δεν είμαι και σαν την Ελένη. Δεν μπορούμε να συγκριθούμε. Δεν είναι και κάτι που το έχω δουλέψει. Πρέπει και να το εξασκείς.
Θα ήθελα να μας μιλήσετε για τα επόμενα σας επαγγελματικά σχέδια.
Ελένη Καρακάση: Φέτος θα είμαι πάλι με τον Αιμίλιο Χειλάκη και την παράσταση «Μην σου τύχει» στο θέατρο Αθηνών και θα πάρω μέρος και στην νέα σειρά του ΑΝΤ1 «Grand Hotel». Το «Grand Hotel» έχει λαμπερά εγκαίνια και ανοίγει τις πόρτες του την Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου στις 21:00. Η νέα δραματική σειρά του ΑΝΤ1 θα προβάλλεται από Δευτέρα έως Πέμπτη στις 21:00 και θα μας μεταφέρει στους μυστηριώδεις διαδρόμους του πολυτελούς ξενοδοχείου εκεί όπου θύματα και θύτες μπερδεύονται σε έναν κυκεώνα μυστικών, ψεμάτων και τραυματικών γεγονότων του παρελθόντος…
Μαρία Αντουλινάκη: Εγώ δεν έχω ακόμα κάποια πρόταση.
Τις περιόδους που δεν έχετε δουλειά κάνετε κάτι άλλο για να τα βγάλετε πέρα;
Μαρία Αντουλινάκη: Κοίτα κάποτε κάναμε! Πλέον δεν μας παίρνει. Πορευόμαστε με αυτά που έχουμε καταφέρει να μαζέψουμε λίγο στην άκρη και με το ταμείο ανεργίας. Απλά περιμένεις πότε θα σου έρθει η επόμενη πρόταση για δουλειά.
Ακολουθήστε το naxostimes.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
