Ανοιχτή επιστολή “SOS” προς το δήμαρχο Νάξου και Μικρών Κυκλάδων Μανόλη Μαργαρίτη απέστειλε ο Ιερέας Φιλωτίου Νάξου Γεώργιος Προμπονάς προκειμένου να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για τη λειψυδρία στο νησί και τον “κίνδυνο ερημοποίησης του”.
Αναλυτικά αναφέρει:
Αγαπητέ μου Δήμαρχε Χαίρε.
Πληροφορούμαι ότι θέσατε σε εφαρμογή πρόγραμμα διάνοιξης νέων γεωτρήσεων, προκειμένου να αντιμετωπίσετε το όντως υδρευτικό αδιέξοδο που προέκυψε για την εν γένει ανάπτυξη, ή για μένα ακόμα και επιβίωση του νησιού μας, ιδιαίτερα δε την τουριστική λόγω των πολύπλευρων αναγκών του ασύγκριτων με αυτές του παρελθόντος.
Επ’ αυτού πριν προχωρήσω κρίνω σκόπιμο να σας παραθέσω ένα δείγμα που θα ανασύρω από την παιδική μνήμη μου, αυτής της ασύγκριτης διαφοράς με το παρελθόν. Πριν από την έναρξη της εσωτερικής και εξωτερικής μετανάστευσης ζούσαν στο Φιλώτι τρείς χιλιάδες άνθρωποι περίπου. Αυτοί, τότε που οι άνθρωποι αρκούνταν στα απαραίτητα και όχι, όπως σήμερα, στα περιττά, άνετα κάλυπταν τις υδρευτικές τους ανάγκες όπως σε όλα τα χωριά, από ένα πηγαδάκι. Για τον απλό λόγο ότι η μάνα έφερνε κάθε πρωί μια λαήνα (στάμνα) νερό στο σπίτι και με αυτή πέρναγε όλη η, ως συνήθως, πολυμελής οικογένεια την ημέρα της.
Σήμερα μόνο το Φιλώτι χρειάζεται οκτακόσια κυβικά νερό την ημέρα ιδιαίτερα κατά του θερινούς μήνες. Αντιλαμβάνεσθε λοιπόν ότι με τέτοιες συνθήκες, ούτε ο Νιαγάρας δεν θα μπορούσε αναλογικά να ανταποκριθεί σ’ αυτές τις υπέρμετρες ανάγκες.
Προσέχτε: δεν έχω πρόθεση να σας τρομάξω αλλά να σας προβληματίσω στο ξεκίνημα διάνοιξης όχι πολλών,αλλά έστω και μόνο μιας ακόμα τρύπας στο ίδιο βαρέλι και την τοποθέτηση μιας ακόμα ρουφήχτρας μηχανής σ’ αυτήν όταν, απ’ ό,τι πληροφορούμαι, κατεβάζουν τις ήδη υπάρχουσες κάθε τόσο, για να συναντήσουν τη συνεχώς υποχωρούσα στάθμη.
Παίρνω λοιπόν το θάρρος από την απέραντη αγάπη και εκτίμηση που τρέφω στο πρόσωπο σας, όχι να σας συμβουλεύσω, (προς Θεού δεν είμαι εκείνος που θα τολμούσε ποτέ κάτι τέτοιο), αλλά να σας εκθέσω τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς μου για το επαπειλούμενο με ερημοποίηση πανέμορφο νησί μας, όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι, εξ’ αιτίας βασικά, της πέρα των άλλων που θα εκθέσω κατωτέρω, ασέβειας και ύβρεως, μπορώ να χαρακτηρίσω, αλόγιστης σπατάλης υπεράντλησης και κατά συνέπεια, θέμα μόνο λίγου χρόνου, εξάντλησης της προίκας από τη φύση στο νησί μας του υδροφόρου ορίζοντα.
Επιγραμματικά και προκαταβολικά θα έλεγα «όχι άλλο κάρβουνο» στον υδροφόρο ορίζοντα όπως θα έλεγε ο Ν. Φώσκολος στο θεατρικό σενάριο «Κοινωνία ώρα μηδέν».
Εποχούμενος προ ημερών, αν θυμάστε, σταματήσατε να μου ευχηθείτε, όπως το συνηθίζετε και όταν στα όρθια σας εξέθεσα την ανησυχία μου επ’ αυτού, σεις μου απαντήσατε «θα πρέπει να υπάρξομε».
Μου θυμίσατε εκείνη τη στιγμή, αλλά δεν είχα το χρόνο να σας το αναφέρω,τον βουλευτή Ν. Ζουράρη ο οποίος από το βήμα της Βουλής μας καλούσε «να δώσουμε δυο-τρία νησιά στους Τούρκους για να αποφύγομε τον πόλεμο».
Εν προκειμένω με αυτή τη λογική δεν θα λύσουμε το πρόβλημα, αλλά θα το επιδεινώσομε άκρως επικίνδυνα και στις δύο περιπτώσεις. Ήτοι, αν βάσει αυτής, κάθε φορά που ανοίγει η όρεξη των γειτόνων μας παραχωρούμε και ένα κομμάτι γης, στο τέλος δε θα έχομε που να σταθούμε. Κατ’ αντιστοιχία αν ανοίξομε δυο-τρείς τρύπες για να υπάρξομε φέτος, αντλώντας το τελευταίο απόθεμα νερού, του χρόνου τι θα αντλήσομε «για να υπάρξομε»;
Τούτη την ώρα που σας απευθύνω αυτή την κραυγή αγωνίας, μου ήλθε στο νου κάτι το παρόμοιο με αυτό του Ζουράρη και κρίνω σκόπιμο χάριν της Ιστορίας αλλά και για επιπρόσθετο προβληματισμό, να σας το αναφέρω.
Το 1958 αναδυόμενοι από τη στάχτη και τα ερείπια που προκάλεσε ο χειρότερος αυτού των κατακτητών φρικτός, ολέθριος και αδελφοκτόνος Εμφύλιος Πόλεμος, ο μεγαλοφυής οικονομολόγος που άκουγε στο όνομα Σπύρος Μαρκεζίνης ανησύχησε βλέποντας την εσωτερική μετανάστευση και γνωρίζοντας ότι η εγκατάλειψη της υπαίθρου, στην οποία ήκμαζε η βαριά βιομηχανία, μιας και η χώρα μας όχι μόνο δεν διέθετε άλλου είδους τέτοια αλλά ούτε καν γνώριζε τι είναι αυτή, «η ραχοκοκαλιά» κατά κάποιον αλήστου μνήμης πολιτικό, που στήριζε την οικονομία της χώρας μας, ήταν ο πρωτογενής τομέας δηλαδή η Γεωργία και η Κτηνοτροφία, είπε στο συγχωριανό σας καθ’ ύλη αρμόδιο τότε Υπουργό Συντονισμού Α. Πρωτοπαπαδάκη.
«Αριστείδη αυτό που γίνεται θα επιφέρει μακροπρόθεσμα ολέθρια αποτελέσματα στη χώρα. Θα πρέπει να παραμείνει ο πληθυσμός στην ύπαιθρο και στην Αθήνα να έλθουν μόνο όσοι χρειάζονται, γιατί τις συνέπειες θα τις πληρώσουν τα εγγόνια μας και τα τρισέγγονα μας», όπερ και εγένετο. Δεν απεδείχθη μόνο σοφός αλλά και προφήτης. Βέβαια αυτός ο μεγάλος οραματιστής σαν το Καποδίστρια τον Τρικούπη και τον Βενιζέλο, μοναδικοί από συγκροτήσεως του Ελληνικού Κράτους, εμφορείτο από όραμα, τόλμη, μέθοδο, οργάνωση, ανιδιοτέλεια, ενδιαφέρον, πρόγραμμα, πρόβλεψη, και πάνω απ’όλα αγάπη για τον τόπο, χαρίσματα που θα πρέπει να συγκροτούν την προσωπικότητα του υπεύθυνου Εθνικού Ηγέτη.
Αντίθετα με όλους τους άλλους μέχρι σήμερα που εμφορούμενοι από άκρατη φιλαρχία, φιλοδοξία, τυχοδιωκτισμό και ιδιοτέλεια αποδείχθηκαν εκ των πραγμάτων καιροσκόποι, δημοκόποι, λαοπλάνοι, προδότες, κλέφτες και πολιτικοί απατεώνες, είχε κατά νουν, αν κάποτε κυβερνούσε, να προκαλέσει τέτοια ελκυστικά κίνητρα για να κρατήσει τον πληθυσμό στα χωριά, που δεν θα είχαν τίποτα να ζηλέψουν απ’ αυτά της Αθήνας. Θα δημιουργούσε τις λεγόμενες συγκροτημένες Αγροτοπόλεις που θα διέθεταν όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, νοσοκομεία, βιβλιοθήκες, θέατρα και κάθε λογής ανέσεις. Ο Πρωτοπαπαδάκης του απάντησε με μια κουβέντα που συνηθίζεται στη Νάξο, όταν κάποιος θέλει να δηλώσει την αδιαφορία του για το μέλλον «Σπύρο τώρα βλέπομε τι κάνομε και όποιοι τα βρουν ας τα κλαίνε». Αν φθάσαμε εδώ που φθάσαμε αγαπητέ μου Δήμαρχε οφείλεται στο γεγονός ότι, έκτοτε απ’ ότι απεδείχθη, όσοι μας κυβέρνησαν μέχρι και σήμερα διακατέχονταν απ’ αυτή την καταστροφική λογική. Αυτή η λογική μας οδήγησε στα ερείπια πάνω στα οποία θρηνούμε όπως τα πρόβλεψε εκείνος. Ας διδαχθούμε τέλος πάντων από τα λάθη μας. Ας απαλλαγούμε λοιπόν επί τέλους απ’ αυτή, αν δεν θέμε να θρηνήσομε και πάνω σε άλλα.
Επειδή συνηθίζω να τεκμηριώνω τις απόψεις μου, διαφορετικά είναι αίολες, για να σας υποψιάσω περισσότερο θα καταφύγω αυτή τη φορά που αλλού, αφ’ ενός στην Βιβλική Κοσμογονία της Επταημέρου ήτοι την Παλαιά Διαθήκη, συγκεκριμένα στο πρώτο βιβλίο της Γένεσης και αφ’ ετέρου στην Επιστημονική Γνώση, ήτοι αυτή της Γεωλογίας, για να αντλήσω επιχειρήματα προκειμένου να αναλύσω τι σημαίνει υδροφόρος ορίζοντας, πως σχηματίσθηκε και πια είναι στα όρια του, που όταν τα εξαντλήσομε θα ερημοποιηθούμε, όπως διατείνονται κορυφαίοι γεωλόγοι. Γιατί, αν δε γνωρίζομε αυτό, δεν θα πάρομε στα σοβαρά τον, δια της λειψυδρίας, θάνατο που μας απειλεί. Μη βιασθείτε να με χαρακτηρίσετε κινδυνολάγνο ή υπερβολικό γιατί είμαι σίγουρος ότι, με τα από εδώ και πέρα επιχειρήματα μου, θα υποχρεωθείτε να ανακαλέσετε.
Κατά τη Γένεση λοιπόν η Γη, όταν δημιουργήθηκε, «ήταν αόρατος και ακατασκεύαστος», που αυτό σημαίνει ότι δεν είχε το φλοιό που έχει σήμερα. Κατά δε την επιστήμη της Γεωλογίας, της οποίας πηγή αποτελεί η Γένεση, η Γη σχηματίσθηκε πριν από τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια από αστρική σκόνη που συμπυκνώθηκε και στην επιφάνεια της επικρατούσαν θερμοκρασίες σαν αυτές της επιφάνειας του Ήλιου, οι οποίες σήμερα έχουν περιορισθεί στο κέντρο της για να συνεχίζουν να καθιστούν ζωντανό κύτταρο τον Πλανήτη μας, που δεν είναι του παρόντος να σας αναλύσω το πως. Με την πάροδο των αιώνων άρχισε να ψύχεται ο φλοιός της. Τότε από γεωλογική συγκυρία στο νησί μας συνέβη, κάτω από ορισμένη πίεση και θερμοκρασία, να σχηματισθεί το ασβεστολιθικό πέτρωμα κοινώς μάρμαρο το οποίον υπέστη στη συνέχεια αυτό που υφίσταται ένα χωράφι, όταν το ποτίσομε τον Αύγουστο και το αφήσουμε. Σε λίγες μέρες αυτό θα ρηγματωθεί, δηλαδή θα σκάσει που λέμε.
Ε! αυτό συνέβη τότε, όταν εψύγη το μάρμαρο στο υπέδαφός μας. Ρηγματώθηκε και αυτά τα ρήγματα (κανάλια) στην συνέχεια σαν συγκοινωνούντα δοχεία απετέλεσαν μια ενιαία υπόγεια δεξαμενή, που συγκέντρωσε τα όμβρια ύδατα αυτά τα δισεκατομμύρια χρόνια, με σκοπό από τον Νοήμονα Σχεδιαστή να ζωογονεί την πολύμορφη ζωή. Αυτή η ενιαία δεξαμενή με δυο λέξεις λέγεται ΥΔΡΟΦΟΡΟΣ ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ.
Αυτό το θειο δώρο λοιπόν από τη φύση στο νησί μας, εξ αιτίας επαναλαμβάνω τονίζω και υπογραμμίζω για να εμπεδωθεί στον εγκέφαλο του κάθε συμπολίτη μας, της υβριστικής, αλόγιστης και απερίσκεπτης συμπεριφοράς μας απέναντι του, το έχομε φθάσει στα όρια του, που ήδη τα έχομε υπερβεί και αν την τελευταία έστω στιγμή δεν αναλογισθούμε, ότι καθόμαστε πάνω στο κλαδί που κόβομε, θα το πληρώσομε ακριβά.
Αφού αυτά τα υδάτινα αποθέματα δεν αναπληρώνονται, λόγω του δυσανάλογου ρυθμού άντλησης και εξάντλησης και του κάθε χρόνο όλο και μειωμένου βροχόμετρου, που προκαλούν οι κλιματικές αλλαγές εξ’ αιτίας της ανθρωπογενούς δραστηριότητας. Πιο απλά της ασυνήθιστα αυξανόμενης ανομβρίας στο εξής που προκαλεί αυτή η κλιματική αλλαγή, και έχει σαν συνέπεια την ανισοκατανομή των βροχών. Δηλαδή αλλού θα καταστρέφεται ο πλανήτης από πλημμύρες και αλλού από την ανομβρία, όπως ήδη παρατηρείται και καταγράφεται από τους ειδικούς.
Ακόμα πιο αναλυτικά αυτό οφείλεται, όπως γνωρίζετε, στην καύση των κάθε λογής ορυκτών καυσίμων και ως εκ τούτου την συσσώρευση του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Αυτό με τη σειρά του εμποδίζοντας την να αποβάλει τη θερμοκρασία που δέχεται από την ηλιακή ακτινοβολία, προκαλεί την καταστροφική αύξησή της, ήτοι το φαινόμενο του θερμοκηπίου, το οποίο διαταράσσει την κλιματική ισορροπία. Το πιο τραγικά ανησυχητικό είναι ότι, ούτε διαφαίνεται ούτε υπάρχει δύναμη που να ανακόψει αυτή την εξέλιξη για τον απλό λόγο ότι, όλος ο πλούτος της γης έχει επενδυθεί σ’ αυτή την καύση γιατί αυτή μόνο αποφέρει τα πάρα πολλά κέρδη. Κάτι που αυτό και μόνο μετράει σήμερα σαν γενική αντίληψη.
Για να γίνω ακόμα πιο σαφής, η παγκόσμια Οικονομία και Βιομηχανία ταγμένες αποκλειστικά και μόνο στην υπηρεσία της απληστίας μας, σαν πηγές κέρδους και πλούτου είναι ακόρεστα ενεργοβόρες. Αρκεί να σας επιλέξω από έγκυρες και αντικειμενικές στατιστικές μελέτες, όχι απ’ αυτές τις πληρωμένες που σκοπεύουν να παραπληροφορούν και να εφησυχάζουν τους λαούς για να για να μην ξεσηκωθούν, μόνο δυο- τρία παραδείγματα.
Πρώτο: Δισεκατομμύρια μηχανές εσωτερικής καύσης κάθε λογής καίνε ανά τη Γη.
Δεύτερο: Πιο συγκεκριμένα, μόνο ένα δισεκατομμύριο επιβατικές πτήσεις γίνονται το χρόνο, με προοπτική στατιστικά να δεκαπλασιασθούν τα επόμενα πενήντα χρόνια, αφού και πάλι στατιστικά αυτός ο τρόπος μετακίνησης θεωρείται ο πιο ασφαλής σύντομος και οικονομικός.
Τρίτο: Ακόμα πιο απλά πέντε χιλιάδες αεροπλάνα βρίσκονται στον αέρα κάθε λεπτό. Πολλαπλασιάστε κατά μέσο όρο επί εκατό τόνους το λιγότερο καύσιμο την κάθε πτήση και υπολογίστε πόσους τόνους και όγκους αέριων ρύπων αποβάλλουν οι εξατμίσεις τους. Ερωτώ ποιά είναι αυτή η δύναμη που θα σταματήσει αυτή τη ξέφρενη έκρηξη υπερκαύσης; Νομοτελειακά καμιά. Κατά συνέπεια λοιπόν με βάση αυτά τα στοιχεία και με μαθηματική ακρίβεια οι βροχοπτώσεις στο εξής θα περιμένουμε να έχουν επιταχυνόμενη μείωση, διάρκεια ένταση και ανισοκατανομή.
Δε φτάνει αυτό παρά και εκείνο το λίγο νερό που πέφτει του στερούμε τη δυνατότητα να τροφοδοτήσει και να αναπληρώσει τις απώλειες για τον απλό λόγο, ότι οι απορροές, οι αγωγοί, οι φαράγκοι, όπως τους λέμε στη τοπική διάλεκτο, που διαθέτουν οι χείμαρροι που η φύση φρόντισε να έχουν σαν συλλέκτες για να οδηγούντα όμβρια ύδατα εκεί κάτω, εμείς φροντίσαμε σαν εύκολη λύση πέρα των άλλων μονώσεων των πόρων του εδάφους (άσφαλτοι, μπετόν, κτίσματα κτλ), ασεβούντες και πάλι προς αυτήν και σεβόμενοι μόνο το δικό μας βόλεμα, να τους τσιμεντώνουμε για να πηγαίνομε με το αμάξι στο χωράφι, που στις περισσότερες των περιπτώσεων απέχει μόλις ελάχιστα μέτρα από το σπίτι μας.
Κατά την άποψη μου πάντα οι αρνητικές επιπτώσεις από αυτή, την κατά τα άλλα από μένα απευχόμενη, εξάντληση των υπόγειων υδάτινων αποθεμάτων συσσωρευμένων, επαναλαμβάνω, για εκατομμύρια χρόνια εκεί κάτω, θα είναι καταστροφικές για τους εξής λόγους.
Πρώτος: Η κορυφαία και θανάσιμη θα είναι αυτή της εισρροής του θαλασσινού νερού στις άδειες υπόγειες δεξαμενές. Τι Εννοώ; Πλήθος παράκτιων υποθαλάσσιων πηγών εκβάλλουν στη θάλασσα. Όταν στερέψουν αυτές οι πηγές, μέσα από τους κενούς αγωγούς θα εισέλθει η θάλασσα και θα γεμίσει όλες αυτές τις δεξαμενές. Με αποτέλεσμα όσο και να βρέχει πια δεν θα μπορεί το γλυκό νερό να διώξει το αλμυρό σαν πιο βαρύτερο. Ήδη αυτή τη στιγμή έχει συμβεί, αφού πολλές γεωτρήσεις έχουν εγκαταλειφθεί γιατί αντλούν θάλασσα.
Δεύτερο: Το πανέμορφο νησί μας οφείλει την πλούσια βλάστηση, τις φυσικές καλλονές, τις γάργαρες πηγές του στον πλούσιο υδροφόρο ορίζοντα ο οποίος, πέρα από τη βροχή, συντελεί σ’ αυτή ομορφιά με την έννοια ότι το νερό μη δεχόμενο την αιχμαλωσία αφ’ ενός και αφ’ ετέρου με την ηλεκτρομαγνητική έλξη του ήλιου αναδύεται προς τα πάνω και ζωογονεί τη πολύμορφη ζωή. Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι, παρά την ανομβρία, η χλωρίδα κάθε μορφής και μεγέθους δεν εξαφανίζεται. Με αυτή την έννοια όταν τον εξαντλήσομε θα ολοκληρώσει τη δουλειά της ανομβρίας, δηλαδή την ερημοποίηση.
Τρίτο: Την ομορφιά του νησιού μας την συμπληρώνουν οι πλούσιες πηγές με τα γάργαρα κρυσταλλένια νερά τους και τα μέχρι τώρα γραφικά πηγαδάκια, κάτι σπάνιο για πολλά νησιά. Λόγω της υπεράντλησης μέσω των γεωτρήσεων από μεγαλύτερο βάθος, φυσικό είναι να πέφτει η στάθμη και πολλές εξ αυτών έχουν στερέψει και όσες παραμένουν είναι θέμα χρόνου να το πάθουν. Αυτές πέρα των υδρευτικών και αρδευτικών αναγκών μας, δημιουργώντας ρυάκια και λογκούς–μικρολιμνούλες, δημιουργούσαν και ζωογονούσαν πανέμορφους υδροβιότοπους-οάσεις. Αυτές με τη σειρά τους φιλοξενούσαν και διατηρούσαν μια πλούσια και σπάνια πολυποικιλομορφία χλωρίδας και ενδημούσας ή αποδημούσας πανίδας προσθέτοντας μια ακόμα μαγευτική πινελιά στον απείρου φυσικού κάλλους ζωγραφικό πίνακα της Νάξου. Ε! αυτή την παρακαταθήκη των επερχόμενων γενεών όχι μόνο δεν έχομε το δικαίωμα να την στερήσομε απ’ αυτές «για να υπάρξομε» εμείς, αλλά θα πρέπει να την περισώσομε, πάση θυσία, διαφορετικά δεν θα μπορέσουν να υπάρξουν αυτές.
Θα μου πείτε εύλογα: Δεν αρκεί να καταγράφω τις επιπτώσεις αλλά να προτείνω και τρόπους αντιμετώπισης του υδρευτικού αλλά και αρδευτικού προβλήματος και συνάμα να προστατεύσομε να διατηρήσομε και να διασώσομε τον Υδροφόρο Ορίζοντα; Μα αυτό έχω κατά νου να κάνω ευθύς αμέσως.
ΠΡΩΤΟ: Πέραν των φραγμάτων τα οποία εκ των πραγμάτων απεδείχθησαν αδύναμα να καλύψουν κάποιες ανάγκες λόγω της ανομβρίας και στο εξής, όπως αιτιολόγησα, θα γεμίζουν κάπου και πού, αφού εξ αιτίας των κλιματικών επιταχυνόμενων αλλαγών οι βροχοπτώσεις θα ελαχιστοποιούνται κατά συνέπεια αυτά δεν θα μπορούν να ανταποκριθούν, να προσανατολισθείτε προς την κατεύθυνση κατασκευή εργοστασίου αφαλάτωσης, όπως όμορα νησιά, το οποίο αντλώντας νερό από την αστείρευτη πηγή της θάλασσας θα καλύψει σταθερά κάποιες ανάγκες και θα ανακούφιση τον υδροφόρο ορίζοντα.
ΔΕΥΤΕΡΟ: Αντί να κατεβάζομε κάθε χρόνο τις αναρροφητικές μηχανές στον πάτο του βαρελιού, να εκπονηθούν ριζοσπαστικές μεγαλόπνοες μελέτες βάσει των οποίων θα προγραμματισθούν μεγαλεπήβολα έργα για να αξιοποιηθούν οι πάμπολλες υπερχειλίσεις αυτού, όπως οι παράκτιες πηγές που εκβάλλουν στη θάλασσα, μόλις λίγα εκατοστά κάτω από την επιφάνεια της, και την καθιστούν μάλιστα, όπως έχει παρατηρηθεί από τους λουόμενους, παγωμένες τον Αύγουστο.
ΤΡΙΤΟ: Να σηκωθεί από σήμερα και το τελευταίο εκατοστό του κυβικού μέτρου μπετόν από τους χείμαρρους,που τους έχουμε μετατρέψει σαν εύκολη λύση σε αυτοκινητοδρόμους και ως εκ τούτου να ελευθερωθούν και να αποφραγούν οι φυσικοί συλλέκτες και όχι μόνο, αλλά να διανοίξομε και τεχνικούς τέτοιους βοηθητικούς ενίσχυσης του υδροφόρου ορίζοντα, έτσι ώστε ούτε σταγόνα νερού πια να καταλήξει στη θάλασσα από τα ίσως ακραία καιρικά φαινόμενα που ενδεχομένως πλήξουν και μας, όπως συνέβη το 2003, απόρροια, επαναλαμβάνω, των κλιματικών αλλαγών. Μια τέτοια προοδευτική και φιλότιμη προσπάθεια επιχείρησε ο Μ. Γλέζος σαν πρόεδρος της Απειράνθου κάποτε, δημιουργώντας αναχαιτιστικά μικροφράγματα σε ρυάκια. Αυτά, κατά την άποψη μου, θα ήταν ακόμα αποτελεσματικότερα, αν πίσω τους διανοίγονταν αγωγοί – τεχνικοί φαράγκοι που θα διοχέτευαν το αναχαιτιζόμενο ορμητικό νερό στο υδροφόρο ορίζοντα.
ΤΕΤΑΡΤΟ: Για να μη θεωρηθώ ακραίος αν πω να κλείσουν, να ελεχθούν οι γεωτρήσεις
α) Κατά πόσο είναι νόμιμες
β) Να επιβληθεί όριο στο βάθος άντλησης
γ) Να απαγορευθούν οι διανοίξεις άλλων
δ) Να επανέλθουν οι άνυδρες καλλιέργειες τις οποίες ευνοεί το γεωγραφικό μας στίγμα δεχόμενο υετούς, στη διάλεκτο μας και πάλι πάνιση, που δεν είναι του παρόντος να σας αναλύσω, με τις οποίες επεβίωσαν οι πρόγονοι μας
ε) Να περιορισθεί η χρήση χημικών λιπασμάτων που απαιτεί μεγάλες και συνεχείς ποσότητες νερού, διαφορετικά μετατρέπονται σε αλάτι
στ) Να εφαρμοσθούν καλλιέργειες μικρής επιφάνειας φύλλου και ως εκ τούτου μικρής διαπνοής πουδεν απαιτούν μεγάλες και συχνές ποσότητες νερού
ζ) Να επιβληθεί ένας άλλο τρόπος άρδευσης τύπου Ισραήλ. Για να είμαι σαφής, θα γνωρίζετε πιστεύω,ότι το Ισραήλ είναι μια από τις πιο άνομβρες χώρες και κατά τρόπο παράδοξο είναι η πρώτη σε εξαγωγή κηπευτικών. Πώς το καταφέρνει; Απλά ο επινοητικός άψογα προσαρμοστικό και εφευρετικός νους του Εβραίου επινόησε την άρδευση δια της σταγόνας με τα μπεκάκια. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα με ένα κυβικό νερό να ποτίζει ένα στρέμμα μεταβάλλοντας με αυτό το τρόπο απέραντες μέχρι πρότινος ερήμους σε παραγωγικούς παραδείσους. Εμείς εδώ, που δεν συνηθίζομε να μιμούμαστε τα καλά των άλλων, αλλά να τους κατηγορούμε, αντί να αντιγράψουμε αυτή την επιτυχημένη μέθοδο που σέβεται αυτό το στοιχείο το οποίο μαζί με τον Ήλιο δημιουργούν και διαιωνίζουν την όποια μορφή ζωής, στήνομε ένα αρδευτικό κανόνι και μάλιστα καθήμενοι σταυροπόδι σαν μαχαραγιάδες στην καφετέρια με τη φραπεδιά από το ένα χέρι και το τσιγάρο στο άλλο, δίνομε εντολή από το κινητό στην Πομόνα να λειτουργήσει και από εκεί και πέρα «γαία πυρί μειχθείτω». Ποτίζονται, πέρα από το, υποτίθεται καλλιεργήσιμο χωράφι, δρόμοι, τράφοι, χέρσα, βοσκότοποι και μάλιστα ντάλα μεσημέρι και μέχρι που να πέσει στο έδαφος το νερό το έχει εξατμίσει ο καυτός ήλιος.
Μια δε αρνητική παράμετρο αυτού του τρόπου άρδευσης, που είναι άμεσα θανάσιμη για την υγεία μας είναι ότι, με τον ίδιο τρόπο ποτίζονται τα κηπευτικά, πάνω στα φύλλα των οποίων δεν θα πρέπει να αγγίζει όχι σταγόνα νερού αλλά ούτε καν υγρασία, γιατί αναπτύσσονται μύριες όσες ασθένειες. Αυτό επιβάλλει την ίδια ώρα να φορτώνομε στο Τρακτέρ ή στην πλάτη τον ψεκαστήρα για να σώσομε την καλλιέργεια, με αποτέλεσμα να βρίσκεται σε έξαρση η επάρατη νόσος του καρκίνου εξ αιτίας, ανάμεσα σε άλλα, και της αλόγιστης χρήσης της χημείας. Ο Εβραίος, αν καταφέρνει αυτό τον παγκόσμιο άθλο, οφείλεται στο γεγονός ότι, ο καταναλωτής ανά τον κόσμο γνωρίζει ότι είναι οικολογικά τα προϊόντα του εξ αιτίας τούτου. Δεν φείδεται κόπου, χρόνου και εξόδων για να το επιτύχει, τοποθετώντας σε κάθε ρίζα φυτού ένα μπεκάκι και ως εκ τούτου μηδενική χρήση της χημείας. Αν αυτός ο λαός κρατά στα χέρια του την παγκόσμια οικονομία οφείλεται σ’ αυτή την ευρηματικότητα, μεθοδικότητα και εργατικότητα. Η αρχαία Ελλάδα επινόησε την ευγενή άμυλα, η νέα επινόησε τον ωχαδελφισμό, την υποκρισία, τη μισαλλοδοξία, το φονταμενταλισμό και τη βολετική αντίληψη καταλογισμού ευθυνών για τα δεινά της στους άλλους, είτε λέγεται Εβραίος, είτε Μέρκελ, είτε Σόιμπλερ, είτε Λαγκάρντ.
Παρεμπιπτόντως η πολυεθνική Γεωργική Εταιρεία και Τράπεζα συνάμα ΜΠΟΣΑΝΤΟ προσφέρθηκε να τους επιδοτήσει αυτή την μέθοδο, κάτι που αρνήθηκαν σαν προσβολή. Την ίδια ώρα που εγώ ένιωσα αβάστακτο πόνο, όταν άκουσα τον αγρότη από την Αλεξανδρούπολη μέχρι την Κρήτη να λέει: «δεν πήραμε τις επιδοτήσεις και πως θα ζήσομε;» Αλήθεια αναλογίστηκε ποτέ κάποιος σ’αυτή την έρμη Χώρα ότι είμαστε επιδοτο –συντηρούμενοι για να παράγομε υποτίθεται, και ταυτόχρονα το 80% απ’ ο,τι καταναλώνομε να είναι εισαγόμενα; Προς επίρρωσιν του λόγου μου, τούτο μόνο σας αναφέρω. Αυτή η προικισμένη από τη φύση με αμύθητο πολύπλευρο πλούτο γωνιά της γης και εν προκειμένω με έδαφος προνομιούχο, εξ αιτίας, ανάμεσα στα άλλα, και της μεγάλης ηλιοφάνειας, ότι αιμορραγεί κάθε χρόνο σε συνάλλαγμα θέλοντας περισσότερο για εισαγωγές κτηνοτροφικών γαλακτοκομικών προϊόντων ΠΡΟΣΕΧΤΕ και ζωοτροφών παρά για καύσιμα! Προς επιβεβαίωση τούτου θα επικαλεσθώ την δημόσια αναγνώριση αυτού του προνομίου ενός αλλοεθνούς Υπουργού Πολιτισμού. Και ποιού; Μα του Ισραήλ, ο οποίος σε συνέδριο των Μεσογειακών Χωρών στο ξενοδοχείο ΙΝΤΕΚΟΡΤΙΝΕΝΤΑΛ το 2000 είπε « αν η Ελλάδα ήταν δικιά μας χώρα θα την είχαμε κάνει την πλουσιότερη χώρα του κόσμου» !!!!!!!!
Αναρωτήθηκε κανείς ποτέ σε αυτή την ορφανή από κάθε φορέα θεσμού Χώρα ήτοι Πολιτειακού, Πολιτικού, Ακαδημαϊκού, Κοινωνικού γιατί όχι και Θρησκευτικού, μέχρι το τελευταίο πολίτη σε ποια άλλη θα μπορούσε να συμβαίνει αυτό το άκρως οξύμορο σχήμα; Αυτό το ασύλληπτο από τον κοινό νουν κατάντημα μωρίας;
Στην Εκκλησιαστική Εκπαίδευση ένας ακόμα οραματιστής σοφός, όχι αυτή τη φορά πολιτικός αλλά άριστος παιδαγωγός, ο Ε. Παπανούτσος Γ.Γ. Υ Παιδείας το 1963, όρισε να διδάσκονται οι Ιεροσπουδαστές σαν πρωτεύον μάθημα «Τα Γεωπονικά». Με το σοφό σκεπτικό ο Παπάς του χωριού, πέραν των εκκλησιαστικών του καθηκόντων, δε θα έβλαπτε να βοηθήσει τον αδαή αγρότη να καλλιεργήσει σωστά για να αυξήσει την σοδιά του. Ερωτώ που είναι ο δημόσιος υπάλληλος γεωπόνος που, ο αφημένος στη τύχη του αγρότης, τον σπούδασε με το φόρο του για να είναι δίπλα του; Δυστυχώς κάθεται σε ένα γραφείο και διεκπεραιώνει αιτήσεις… Δεν είναι πρώτη φορά που η αγωνία μου ήδη πάει να με ξεστρατίσει από το θέμα, γι’ αυτό αφού με συγχωρέσετε, επιστρέφω.
ΠΕΜΠΤΟ: Να επαναπροσδιορισθεί με αυστηρότερα κριτήρια η κατανάλωση με ένα τολμηρό αναπροσαρμοστικό τιμολογιακό εξορθολογισμό. Παρεμπιπτόντως όταν παρατήρησα κάποια κυρία που σπαταλούσε απερίσκεπτα το νερό, προσπαθώντας με το λάστιχο να διώξει την καβαλινιάστρα (κόπρανα του μουλαριού) από την πόρτα της, μου απάντησε: «είμαστε πολύτεκνοι και το πληρώνομε μισό». Δεν είναι ο ρόλος του Δήμου να υποκαταστήσει την Κρατική Πρόνοια. Να καταστεί δυσβάστακτο οικονομικά στα κτήματα και στους κήπους για να γίνει ασύμφορο.
ΕΚΤΟ: Να εντοπισθούν οι παράνομες παροχές οι οποίες μαζί με τις απώλειες εξ αιτίας των διαρροών από τις ανεντόπιστες ζημιές στα δίκτυα ευθύνονται για την απώλεια κατά τους υδρονομείς του 60% του νερού που φεύγει από τις δεξαμενές και μόνο το 40% καταγράφεται από τους νόμιμους υδρομετρητές. Με αποτέλεσμα αφ ενός να σπαταλάται το νερό ασύστολα και αδιάφορα, αφού δεν πληρώνεται, και αφ ετέρου ο Δήμος να έχει τεράστιες οικονομικές απώλειες, μη δυνάμενος πολλές φορές να ανταποκριθεί στα δυσβάστακτα έξοδα άντλησης και μεταφοράς του νερού, πάντα κατά τους καθ ύλη αρμοδίους.
ΕΒΔΟΜΟ: Να απαγορευθεί η χρήση του γλυκού νερού στις πισίνες για να υποχρεωθούν οι ιδιοκτήτες τους να εγκαταστήσουν μικρές μονάδες αφαλάτωσης για τις ανάγκες τους.
ΟΓΔΟΟ: Νομίζω σαν τοπική αυτοδιοίκηση νησιώτικου συμπλέγματος που συνήθως αυτά αντιμετωπίζουν το πρόβλημα μπορείτε να προτείνετε στη Κεντρική Διοίκηση τροπολογία του ισχύοντος πολεοδομικού νόμου βάσει της οποίας όχι μόνο να επιβαρύνεται όπως μέχρι τώρα με οικονομικό κόστος και το πιο αποθαρρυντικό να συνυπολογίζεται στο συντελεστή δόμησης η κατασκευή υδροδεξαμενής αλλά να δοθούν προκλητικά και γενναιόδωρα κίνητρα για τη κατασκευή τέτοιων στις μέχρι τώρα οικοδομές και να επιβάλλεται στο εξής στις νεοανεγηρόμενες.
Αν αυτές οι σκέψεις, οι προβληματισμοί και οι ανησυχίες, από τις οποίες προφανώς εμφορούνται όχι μόνο εγώ αλλά και άλλοι συμπολίτες μας, δεν τεθούν επί τάπητος, όχι ΣΗΜΕΡΑ αλλά ΧΘΕΣ, οδηγούμε νομοτελειακά το πανέμορφο Νησί μας στα όρια της επιβίωσης (για μένα) όπως τόνισα ξεκινώντας, εξ αιτίας της ερημοποίησης που είναι θέμα χρόνου να προκαλέσουν οι με επιταχυνόμενο ρυθμό υδρευτικές ανάγκες όπως προσπάθησα να τεκμηριώσω μέχρις εδώ.
Με την εγκάρδια ευχή και το διακαή πόθο να διαψευσθώ.
Επιλέγοντας κρίνω σκόπιμο να σας σκιαγραφήσω την διαχρονική εικόνα της Νάξου, για να αντιληφθείτε πώς ήταν και πως τείνει να εξελιχθεί, όπως την διασώζουν Ιστορικές Πηγές αναφέροντας τρείς μόνο περιπτώσεις απ’ αυτές.
Πρώτη: Στους ελληνιστικούς χρόνους, δηλαδή πριν από δυόμιση χιλιάδες χρόνια όταν κτίσθηκε ο Ναός του Απόλλωνα στη Νάξο, του οποίου η είσοδος (Πορτάρα) στέκει αγέρωχη και επιβλητική μέχρι σήμερα, η Νάξος διέθετε οκτώ χιλιάδες πεζικό στρατό! Φαντάζεσθε τι χλωρίδα προϋποθέτει κάτι τέτοιο;
Δεύτερη: Το 1600 φορτώθηκαν από το Αλυκό πέντε χιλιάδες βαρέλια κρασιά για τη Γαλλία! Αφήστε τη φαντασία σας να πάει πίσω για να δει την ακμή του πρωτογενούς τομέα.
Τρίτη: Το 1700 ένας Γάλλος περιηγητής φιλοξενήθηκε στο Φιλώτι από τον τοπάρχη κατακτητή ομογενή του Μπαρότση. Αυτός για να του κάνει ευχάριστη τη φιλοξενία, ανάμεσα στα άλλα, τον πήγε για κυνήγι στην αγροτική περιοχή της Κάμινος. Επιστρέφοντας στη Γαλλία ένιωσε την ανάγκη να του στείλει μια, μέχρι σήμερα ανέκδοτη, επιστολή διά της οποίας αφ ενός τον ευχαριστεί για την Αβραμιαία φιλοξενία συν τα επτά ελάφια που πήρε μαζί του φεύγοντας και αφ ετέρου του εκφράζει τον ανεκδιήγητο θαυμασμό του για τον απείρου φυσικού κάλλους ζωγραφικό πίνακα που συνέθεταν, όπως τον περιγράφει, τόσο η πολύ-ποικιλομορφία της πλούσιας χλωρίδας και πανίδας, όσο και οι κρυστάλλινες πηγές. Πάλι τη φαντασία σας θα χρειασθείτε για να σχηματίστε εκείνη την εικόνα της ομορφιάς του νησιού μας. Όλα αυτά εξ αιτίας του πλούσιου και ζωογόνου υδροφόρου μας ορίζοντα. Για να διαπιστώσετε σε τι «κρανίου τόπο» την έχομε μετατρέψει σήμερα, με τις ανάμεσα σε άλλες παρεμβάσεις μας, της ασέβειας μας σ’ αυτόν, δεν έχετε παρά να κάνετε ένα περίπατο σ’ αυτή την περιοχή.
Ε! όχι άλλες τρύπες λοιπόν σ αυτό το ίδιο βαρέλι.«όχι άλλο κάρβουνο» στο καζάνι γιατί θα εκραγείτο πλοίο που λέγεται υδροφόρος ορίζοντας
Αγαπητέ μου Δήμαρχε πιστεύω ακράδαντα ότι, αν τελικά θεωρήσετε ενδιαφέρουσες τις απόψεις μου και εφικτές τις προτάσεις μου, σαν τις πλέον ενδεδειγμένες για τη διάσωση του υδάτινου πλούτου μας και δι’ αυτού την εξασφάλιση της πολύπλευρης ανάπτυξης και προόδου της Νάξου, επιχειρείστε να τις θέσετε σε εφαρμογή όχι ΣΗΜΕΡΑ αλλά ΧΘΕΣ πριν είναι πολύ αργά.
Έτσι θα κατορθώσετε τον όντως Ηράκλειο Άθλο, δεδομένων των γνωστών και πολλών υποκειμενικών και αντικειμενικών αντιξοοτήτων, για τον οποίο να είσθε βέβαιος η Ιστορία θα σας στήσει ανδριάντα. Και ακόμα, αν θέλετε, μια παροιμία, αποκαταστάλαγμα και αυτή σαν τις άλλες της πάλαι ποτέ στοχαζόμενης και όχι της σημερινής της απορροφημένης και κατά συνέπεια αποχαυνωμένης και αποβλακωμένης από τα κάθε λογής γνωστά χαζοκούτια, λέει: «αν ο άνθρωπος περνώντας απ’ αυτή τη Γη δεν αφήσει τίποτα πίσω του, μόνο τον τόπο πιάνει πάνω σ’ αυτή». Μήπως το λοιπόν το πεπρωμένο ορίζει να είσθε εσείς εκείνος, που θα αφήσει αυτό που ανώτερο του δεν υπάρχει, αφού αυτό καθορίζει την ζωή και για το οποίο θα σας ευγνωμονούν οι επερχόμενες γενιές;
Αν το αποφασίσετε μη ξεχνάτε ότι «τα αγαθά κόποις κτώνται» ήτοι ο,τι κατακτιέται δύσκολα είναι όμορφο, αντίθετα χωρίς δυσκολία είναι φτηνό, ανούσιο, άοσμο και άχρωμο και άγευστο.
Προσέχτε: Δεν πρόκειται για ένα σύνηθες περιορισμένου κοινωνικού ενδιαφέροντος έργο, αλλά του πλέον κορυφαίου και ευρύτερου ζωτικής υπαρξιακής σημασίας. Πιο απλά εδώ δεν τίθεται θέμα κατασκευής ενός δρομάκου, αλλά θέμα ζωής και θανάτου.
Για να καταφέρετε κάτι τέτοιο εκείνο που χρειάζεται δεν είναι τα χρήματα τόσο, όσο η ανάδειξη σε σύμμαχο της Ναξιακής Κοινωνίας. Για να είμαι σαφής, θα το επιτύχετε αν επιστρατεύσετε το αστείρευτο και ενίοτε εκρηκτικά θαυματουργό φιλότιμο του Ελληνικού Λαού και εν προκειμένω του Ναξιακού. Το πως; Μα είναι απλό. Με το να φροντίσετε να μη μείνει σπίτι που να μη γνωρίσει και νιώσει αυτή την κραυγή αγωνίας μου, (απόρροια επίγνωσης μέσα από τη γνώση, την οποία σκόπιμα του στερούν και η απουσία της οποίας ενίοτε ακόμα και σκοτώνει) εκφρασμένης μέσα από την ελεύθερα αποτυπωμένη, εμπεριστατωμένα στοιχειοθετημένη αντικειμενική αλήθεια, δοκιμασμένη από μένα με εκπληκτικά αποτελέσματα, ικανή σαν τέτοια να επιτύχει την απαιτούμενη κατανόησή του. Τότε είμαι απόλυτα βέβαιος, από άπειρες προσωπικές εμπειρίες αφού για μισό αιώνα καταγράφοντας κάθε μέρα το ψυχογράφημα του, διαπιστώνω το μεγαλείο της ψυχής του, που απλά έμεινε αναξιοποίητο, ορφανεμένος, όπως προανέφερα, από κάθε λογής μπροστάρηδες, εμπνευστές , καθοδηγητές, ότι μαζί του θα καταφέρετε τον Ηράκλειο Άθλο.
Ομολογώ ρίγος συγκίνησης μέχρι δακρύων με διαπέρασε, όταν άκουσα τον αμερικανό πρόεδρο Ομπάμα σε δημόσια ομιλία του να λέει: «υπάρχει μια θαυματουργή λέξη που λέγεται φιλότιμο, τη διαθέτει μόνο το ελληνικό λεξιλόγιο και χαρακτηρίζει μόνο τον ελληνικό λαό». Το λέει γιατί γνωρίζει ο άνθρωπος ότι σ΄αυτό το φιλότιμο της ομογένειας οφείλει η Αμερική ένα μεγάλο μέρος της προόδου της. Απομένει σε σας να το αξιοποιήσετε.
Σας ευχαριστώ που με ανεχθήκατε με άπειρη αγάπη εκτίμηση και σεβασμό
Ιερεύς Προμπονάς Γεώργιος
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕΙΣ:
1) Υπουργείο Γεωργίας
2) Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου
3) Αντιδημάρχους και Δημοτικούς Συμβούλους
4) Προέδρους Δημοτικών Διαμερισμάτων
5) Τέως και Πρώην Δημάρχους
6) Ιερά Μητρόπολη Παροναξίας
