21η Απριλίου, μία μαύρη επέτειος και η δίκη της νεοναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης
Παραμονή σήμερα της ζοφερής επετείου της 21ης Απριλίου, της επιβολής της στρατιωτικής χούντας στην Ελλάδα, θυμόμαστε, αφυπνιζόμαστε.
Θυμόμαστε την επταετία της κατάλυσης του συντάγματος, των δημοκρατικών δικαιωμάτων, της ελευθερίας του λόγου, την επταετία των τανκς, των ασφαλιτών, των χαφιέδων, των πρόθυμων συνεργατών της χούντας, των βασανιστηρίων, των διώξεων, των εξοριών και τιμάμε τους χιλιάδες αγωνιστές που μαρτύρησαν στα κελιά και στα ξερονήσια, όλους εκείνους που έδωσαν ακόμη και την ίδια τους τη ζωή υπερασπιζόμενοι τα ιδανικά της δημοκρατίας, της ελευθερίας και του ανθρωπισμού.
Και αφυπνιζόμαστε, καθώς η χούντα, ναι, έπεσε το 1973, όμως ο φασισμός, ο ιδεολογικός πυρήνας αυτού του καθεστώτος, είναι εκεί, τον βλέπουμε να επιβιώνει λάθρα στο πολιτικό και κοινωνικό διαχρονικό γίγνεσθαι: με τον αυταρχισμό, με την καταστολή, με το ψαλίδισμα δημοκρατικών δικαιωμάτων, με τη νέα (;) εθνικοφροσύνη, με την καλυμμένη ακροδεξιά ρητορική, με την επέλαση του νεοναζισμού.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι τα τελευταία χρόνια, ένα «αόρατο» διευθυντήριο διαχείρισης της κρίσης, συνεπικουρούμενο από τα συστημικά μέσα πληροφόρησης και διαμόρφωσης γνώμης, στο όνομα της πολιτικής ορθότητας και του εθνικού συμφέροντος, έχουν στοχεύσει επιμελώς στην αξιακή αποδόμηση της «μεταπολίτευσης».
Μεθοδικά, σταθερά και εμφανώς αποτελεσματικά, η κοινωνία εμποτίζεται με ένα νέο αυταρχικό ιδεολογικό ρεύμα που υποστηρίζει ότι όσοι διαφωνούν με την επιθυμητή σε αυτό πολιτική διευθέτηση, είναι υποστηρικτές του «λαϊκισμού», της «οπισθοδρόμησης», των «διεφθαρμένων συντεχνιών» και εντέλει όλων αυτών που «οδήγησαν» τη χώρα στη κατάσταση που βρίσκεται σήμερα.
Την ίδια ώρα, νεοφιλελεύθεροι, θιασώτες εθνοσωτήριων πρακτικών μαζί με ακροδεξιούς νοσταλγούς της χούντας μιλούν για τον «μύθο του Πολυτεχνείου» και προσπαθούν να νεκραναστήσουν το «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών».
Την περίοδο της μνημονιακής επιβολής των πιο σκληρών, αντιδημοκρατικών και αντιλαϊκών μέτρων, πολιτικοί «του δημοκρατικού τόξου» και «έγκυροι» δημοσιογράφοι, αναμασούν «τη θεωρία των δύο άκρων», επικαλούνται «τον νόμο, την τάξη και την ασφάλεια», δαιμονοποιούν τους μετανάστες, κλείνουν το μάτι, ανέχονται και στην ουσία νομιμοποιούν πολιτικά, πρακτικές και ρητορικές φασιστικές, ανοίγοντας διάπλατα τον δρόμο στη νεοναζιστική ακροδεξιά, στο φασισμό και στο μίσος για τη διαφορετικότητα… για να «ξυπνήσουν» «έκπληκτοι» και «έντρομοι» μία μέρα μπροστά στη… σωρό του Παύλου Φύσσα.
Σήμερα, ξεκίνησε στην Αθήνα μία δίκη που το αποτέλεσμα της θα είναι καθοριστικό για την δημοκρατική πορεία της πατρίδας μας.
Δικάζεται συνολικά η εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής με κατηγορούμενους όλη την ηγετική ομάδα της, την οποία μετά από πολύμηνη ανάκριση ο εισαγγελέας Εφετών, Ισ. Ντογιάκος, μέσα στις 700 σελίδες της πρότασής του, περιέγραψε ως μια εγκληματική οργάνωση η οποία, υπό τον μανδύα του κόμματος, λειτουργεί ως μια καλά οργανωμένη στρατιωτική ομάδα για τη διάπραξη παράνομων ενεργειών.
Οι μέρες και τα έργα της νεοναζιστικής οργάνωσης, των «νοσταλγών» των ταγμάτων εφόδου, της εξόντωσης και της… ευγονικής είναι γνωστά. Κανείς πολίτης δεν μπορεί να δηλώνει άγνοια. Κανείς πολίτης δεν μπορεί να μένει αδιάφορος.
Είναι αναγκαίο, κάθε πολίτης, από όποια θέση μέσα στην κοινωνία, να κινητοποιηθεί ενάντια σ’ αυτούς που, 70 χρόνια μετά τη λήξη του πολέμου και την καταδίκη του ναζισμού και των εγκλημάτων του κατά της ανθρωπότητας, προσπαθούν να αναβιώσουν τις ίδιες πρακτικές.
Η ύπαρξη και η λειτουργία ενός νεοναζιστικού κόμματος, της Χρυσής Αυγής, αποτελεί όνειδος και προσβολή για μία δημοκρατική κοινωνία.
Όμως η δίκη και η καταδίκη του φασισμού και των πρακτικών του δεν τελειώνουν μέσα σε μια αίθουσα δικαστηρίου.
Χρειάζεται όλοι μας, στην καθημερινότητά μας, στον πολιτικό μας λόγο και την πρακτική μας, να σφυρηλατήσουμε την ανεκτικότητα και τον σεβασμό στην διαφορετικότητα, τις αξίες της δημοκρατίας και του ανθρωπισμού.
Αν υπάρχει κάποιο «ευρωπαϊκό κεκτημένο» είναι αυτό της ισότητας, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της αλληλεγγύης. Κάτι που προφανέστατα λησμονούν όσοι «ευρωπαϊστές» πολιτευόμενοι, στη βουλή και στην αυτοδιοίκηση, τούτες τις μέρες εξαπολύουν ιαχές μισαλλοδοξίας και φόβου. Πρόκειται όμως για μια άλλη μορφή του «τέρατος»…
