Με την υπ’ αρίθμ. 429/2019 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρόδου (ειδική διαδικασία) έγινε εν μέρει δεκτή η αγωγή ενός κατοίκου της Ρόδου κατά του Δήμου Ρόδου, με την οποία διεκδικεί αποζημιώσεις υποστηρίζοντας ότι εργαζόταν επί 4ετία στην ταμειακή υπηρεσία χωρίς να πληρώνεται!
Το δικαστήριο, με την απόφαση που εξέδωσε, υποχρεώνει τον Δήμο Ρόδου να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των 23.166 ευρώ.
Σύμφωνα με την αγωγή, ο ενάγων, κατά το χρονικό διάστημα από 22-03-2012 έως και 30-03-2016 απασχολήθηκε ανελλιπώς στην Ταμειακή Υπηρεσία του Δήμου Ρόδου, ασκώντας καθήκοντα κλητήρα, ενώ συγχρόνως ανέλαβε την τήρηση και ανασυγκρότηση ολόκληρου του αρχειακού υλικού της εν λόγω υπηρεσίας.
Τούτο εξάλλου βεβαιώνει και συνομολογεί επισήμως η ίδια η Διεύθυνση Οικονομικών του Δήμου Ρόδου.
Ειδικότερα, όπως ισχυρίζεται, ανέλαβε τα ως άνω καθήκοντα κατόπιν προφορικής συμφωνίας – συμβάσεως που είχε συνάψει καλόπιστα με τους ιθύνοντες – εκπροσώπους του Δήμου Ρόδου, οι οποίοι εξ αρχής αποδέχθηκαν τις υπηρεσίες του αδιαμαρτύρητα, διαβεβαιώνοντάς τον συνεχώς ότι πρόκειται να προβούν στη σύναψη σχετικής έγγραφης συμβάσεως εργασίας, αρχικώς ορισμένου χρόνου, η οποία μετέπειτα θα μετατραπόταν σε αορίστου.
Επισημαίνει δε πως από της σύναψης της ως άνω προφορικής συμβάσεώς του με τον εναγόμενο Δήμο και πολλώ μάλλον αφ’ ης στιγμής ανέλαβε τα προαναφερόμενα καθήκοντά του, τελούσε σε πλήρη γνώση των εκπροσώπων και αρμοδίων υπαλλήλων και εν γένει υπηρεσιών του ό,τι τυγχάνει ήδη από το έτος 2005 απόφοιτος του Τεχνικού Επαγγελματικού Εκπαιδευτηρίου Ρόδου, με ειδικότητα στην Υποστήριξη Συστημάτων – Εφαρμογών και Δικτύων Υπολογιστών του Τομέας Πληροφορικής – Δικτύων Η/Υ, αφού είχε ήδη προσκομίσει τους σχετικούς τίτλους σπουδών με σκοπό την πρόσληψή του.
Το γεγονός αυτό τον κατατάσσει, όπως υποστηρίζει, στην κατηγορία Υπαλλήλων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΔΕ) του ευρύτερου τομέα Δημοσίου, στον οποίον υπάγονται και τα Ν.Π.Δ.Δ. και ως εκ τούτου και οι Ο.Τ.Α..
Επισημαίνεται επίσης ότι καθόλο το ως άνω χρονικό διάστημα της απασχόλησής του στον Δήμο Ρόδου, ουδέποτε ο τελευταίος τον είχε ασφαλίσει, παρά τις επίμονες και συνεχείς οχλήσεις και διαμαρτυρίες του.
Με την αγωγή του διεκδικεί συνολικά αποζημίωση ύψους 47.064 € για μισθούς και ηθική βλάβη.
Στην δικαστική απόφαση αναφέρονται τα εξής:
«Ο ενάγων, απόφοιτος Τεχνικού Επαγγελματικού Λυκείου με ειδίκευση στην Υποστήριξη Συστημάτων – Εφαρμογών κι Δικτύων Υπολογιστών του Τομέα Πληροφορικής εργάσθηκε από τον Μάιο του 2012 με προφορική σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου παρέχοντας τις υπηρεσίες του στο εναγόμενο και ειδικότερα στην Ταμειακή Υπηρεσία του Δήμου Ρόδου ως κλητήρας, παραλαμβάνοντας επιταγές από την Τράπεζα της Ελλάδος από το μήνα του Μαΐου του έτους 2012 έως και τις 27-12-2013, πλην όμως κατά το παραπάνω χρονικό διάστημα απασχόλησης του δεν έλαβε τις δεδουλευμένες αποδοχές του, ύψους 858 ευρώ ως εργαζόμενος ΔΕ στον εν λόγω ΟΤΑ.
Οι αξιώσεις όμως του ενάγοντα για αυτό το χρονικό διάστημα, των ετών 2012 έως και Δεκέμβριο 2013, λόγω της διετούς παραγραφής των αξιώσεων αδικαιολόγητου πλουτισμού κατά των Δήμων, σύμφωνα με το άρθρο 90 παρ.3 Ν. 2362/1995 όπως ίσχυε πριν καταργηθεί με το Ν.4270/2014 (ΦΕΚ A 143/28.6.2014), δοθέντος και ότι η παραγραφή οποιοσδήποτε απαιτήσεως κατά του Δημοσίου αρχίζει από το τέλος του οικονομικού έτους μέσα στο οποίο γεννήθηκε και ήταν δυνατή η δικαστική επιδίωξη αυτής, κατά το άρθρο 91 του αυτού Νόμου, έχουν υποπέσει σε παραγραφή και πρέπει να απορριφθούν ως ουσιαστικά αβάσιμες.
Περαιτέρω, από τη με αρ. αριθ. πρωτ. 2/23255//30-03-2016 έγγραφη βεβαίωση της Διεύθυνσης Οικονομικών του εναγόμενου Δήμου Ρόδου που αναφέρει εργαζόμενο τον ενάγοντα στην Ταμειακή Υπηρεσία το χρονικό διάστημα 22-3-2012 έως 30-3-2016, και αποτελεί κατά τον ενάγοντα απαντητικό έγγραφο στην αντίστοιχη υπ’ αριθ. πρωτ. 2/23255/30-03-2016 αίτησή του, δεν συνιστά μεν δημόσιο έγγραφο κατά την έννοια του άρθρου 438 ΚΠολΔ, καθότι συντάχθηκε από την πρώην προϊσταμένη Ταμία Ελένη Θεοδωροπούλου, η οποία δεν ήταν η καθ’ύλην αρμόδια να βεβαιώσει την υπηρεσιακή κατάσταση υπαλλήλου, που υπήγετο στην αρμοδιότητα της Διεύθυνσης Διοικητικών Υπηρεσιών, αλλά το εν λόγω έγγραφο τυγχάνει, ως μη δημόσιο, ιδιωτικό έγγραφο (442 ΚΠολΔ) μαρτυρίας και εκτιμάται η αποδεικτική του δύναμη ελεύθερα».
Το δικαστήριο εκτίμησε ένορκες βεβαιώσεις οικείων του ενάγοντα και σε συνδυασμό με την ανωμοτί εξέτασή του ίδιου στο ακροατήριο ενώπιον του Δικαστηρίου όπου με λεπτομέρειες εξέθεσε τις εργασίες που ενεργούσε ως κλητήρας, ήτοι ότι μετέφερε χρηματικά ποσά στην Τράπεζα της Ελλάδος, ότι μετέφερε εντάλματα στον Αντιδήμαρχο Οικονομικών Νικόλαο Τσουκαλά προς υπογραφή, μετέφερε έγγραφα στο πρωτόκολλο, στο δημοτικό συμβούλιο, ήτοι σε εργασίες κλητήρα, αποδείχθηκε ότι εργαζόταν έως και το τέλος του Μάρτιου του έτους 2016 σαν κλητήρας, εργασία που ωφελήθηκε το εναγόμενο και αντιστοιχεί σε εργασία που απασχολήθηκε ως εργαζόμενος ΔΕ, έκρινε βάσιμη την αγωγή.
Το δικαστήριο έκρινε ότι η επικαλούμενη ηθική βλάβη δεν κρίνεται ουσιαστικά βάσιμη, διότι δεν αποδείχθηκε υπόσχεση προς τον ενάγοντα από εκπρόσωπο του εναγόμενου Δήμου περί διορισμού ή πρόσληψής του, αφού ο ίδιος ο ενάγων κατέθεσε ότι συνομίλησε μόνο με την ίδια την Ταμία και ποτέ με τον αντιδήμαρχο οικονομικών ή κάποιο άλλο πρόσωπο από τον Δήμο για την σχέση εργασίας του με τον τελευταίο, ώστε να δέχθηκε υπόσχεση απασχόλησης ή διορισμού του.
Πηγή: dimokratiki.gr
