Θέλησε να αναγνωρίσει την προϋπηρεσία του ως αγροφύλακας, αλλά… λογάριασε χωρίς την παράνοια του ελληνικού Δημοσίου και εισέπραξε ένα μεγάλο «όχι» στο αίτημά του για συνταξιοδότηση!
Εγκλωβισμένος ανάμεσα στη γραφειοκρατία και ένα κράτος που δεν αναγνωρίζει τον ίδιο του τον εαυτό είναι ένας άτυχος 72χρονος Κρητικός που σ’ αυτή την ηλικία, και με πλείστα όσα προβλήματα υγείας, έχει μείνει χωρίς σύνταξη αλλά και χωρίς ιατροφαρμακευτική κάλυψη.
Ο κ. Μανόλης Βραχασωτάκης την περίοδο 1974-1976 υπηρετούσε στην Κρήτη ως αγροφύλακας
Ήταν δηλαδή, όπως η ταυτότητά του γράφει με απόλυτη σαφήνεια, υπάλληλος του τότε «υπουργείου Δημοσίας Τάξεως». Για λόγους οικογενειακούς, ο άνθρωπος αυτός αναγκάστηκε να παραιτηθεί από την υπηρεσία το 1976.
Ακολούθησε μια ζωή γεμάτη χαρές και πίκρες ως εργαζόμενος οικογενειάρχης, πατέρας 5 παιδιών. Μέχρι που έφτασε στην ηλικία που κανείς θα πρέπει να απολαμβάνει πια τους κόπους του. Μόνο που για τον κ. Μανόλη η ηλικία αυτή ήταν η αφετηρία για έναν ακόμα “Γολγοθά”.
Στις 7 Απριλίου του 2016, ο κ. Μανόλης κατέθεσε στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ (πλέον ΕΦΚΑ Μισθωτών) αίτηση συνταξιοδότησης λόγω γήρατος, ζητώντας να του αναγνωριστούν στα συντάξιμα χρόνια τα δύο που υπηρέτησε ως αγροφύλακας. Σε εφαρμογή της νομοθεσίας έπρεπε, για να συνυπολογιστούν τα χρόνια αυτά, να πληρωθούν η εργοδοτική εισφορά εκ μέρους του Δημοσίου και η εισφορά του εργαζομένου.
Κι ενώ στον κ. Μανόλη δίνεται περιθώριο 10 εργάσιμων ημερών για να πληρώσει και το κάνει με υπερπροσπάθεια και δανεικά, το Δημόσιο, και συγκεκριμένα το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, που τώρα καλείται Προστασίας του Πολίτη (τι ειρωνεία!), αρνείται να καταβάλει το ποσό γιατί… δεν είναι αυτό.
Στις επανειλημμένες οχλήσεις του πολίτη, το υπουργείο δηλώνει αναρμόδιο, παραπέμποντας τον κ. Μανόλη στον φορέα που πια διαχειρίζεται την Αγροφυλακή. Έλα όμως που αυτή η υπηρεσία έχει πλέον καταργηθεί κι έχει αντικατασταθεί με την Αγροφυλακή-Δασοφυλακή!
Και μπορεί ο τελευταίος φορέας που την περιελάμβανε στο χαρτοφυλάκιό του να ήταν η Αποκεντρωμένη Διοίκηση, ωστόσο ούτε κι αυτή θέλει να πληρώσει τις ασφαλιστικές εισφορές που της αναλογούν για να πάρει ο άνθρωπος τη σύνταξή του, απαντώντας – και μάλιστα επίσημα – πως δεν ήταν ο εργοδότης του κ. Μανόλη την επίμαχη περίοδο 1974-1976 και ως εκ τούτου είναι αναρμόδια…
Κι αν φαντάζεστε πως το Ελληνικό Δημόσιο αφήνει ανασφάλιστο και χωρίς κανένα βιοποριστικό μέσο έναν άνθρωπο – που έφτασε σε αυτήν την ηλικία δουλεύοντας πάντα και σκληρά – και τη σύζυγό του, για κανένα τρομερό ποσό, κάνετε λάθος! Η οφειλή του Δημοσίου δεν ξεπερνά τα 3.000 ευρώ. Για την ακρίβεια χρωστά 2.805 ευρώ. Πρόκειται για ένα ευτελές ποσό αν αναλογιστούμε, για παράδειγμα, τα πόσα χρήματα σπαταλάνε υπηρεσίες και υπουργεία σήμερα για τις τελετές κοπής πρωτοχρονιάτικης πίτας (που είναι και επίκαιρο).
Κωμικοτραγικές καταστάσεις
Και βέβαια, στη διαδρομή μέχρι να λάβει τα κατηγορηματικά «όχι» των υπηρεσιών, ο κ. Μανόλης και τα παιδιά του βρέθηκαν αντιμέτωποι με κωμικοτραγικά γεγονότα, που αποτελούν ωστόσο ελληνική πραγματικότητα. Στην αρχή του είπαν πως δεν ήταν γραμμένος στα κιτάπια του υπουργείου. Κι ας είχε μαζί του την ταυτότητά του την υπηρεσιακή με όλες τις σφραγίδες και τις υπογραφές των τότε αρμοδίων. Μετά του είπαν πως υπάρχει ένα κενό νόμου. Αλλά κι αυτό με τη βοήθεια της δικηγόρου του το… “κάλυψε”. Ύστερα του είπαν πως δεν υπάρχει στο υπουργείο το αρχείο της Αγροφυλακής και να απευθυνθεί στην τοπική Αστυνομία, μιας και εκείνη «παρέλαβε» όλα τα γραφειοκρατικά της τοπικής Αγροφυλακής. Κι όταν απευθύνθηκε εκεί, του είπαν το αρχείο έχει καταστραφεί. Και βρέθηκε ο ίδιος, μαζί με τα παιδιά του, σ’ ένα υπόγειο στα παλιά γραφεία της Αγροφυλακής στη Χερσόνησο να ψάχνει ανάμεσα σε χαρτιά μισολειωμένα και να βρίσκει (!) τον φάκελό του!
«Μου είπαν ότι κάηκε το αρχείο και δεν υπάρχει. Εγώ όμως το βρήκα. Βρήκα όλα τα στοιχεία του πατέρα μου, μέσα σ’ ένα αραχνιασμένο, σκονισμένο βιβλίο σ’ ένα υπόγειο», λέει η κόρη του κ. Μανόλη, Κατερίνα.
«Πήγαμε στη Χερσόνησο, εκεί που στεγαζόταν όταν εγώ υπηρετούσα η Αγροφυλακή, και ψάχναμε. Βρήκα ένα χαρτί που αναφέρει ακόμα και τον λόγο παραίτησής μου. Και βέβαια αποδεικνύει περίτρανα πως ο εργοδότης μου ήταν το υπουργείο Δημοσίας Τάξεως», σημειώνει ο κ. Μανόλης.
Όλα τα απαιτούμενα έγγραφα τα έχει! Ως και τις μισθοδοτικές του καταστάσεις. Τα βρήκε μόνος του ψάχνοντας. Το μόνο που δεν έχει είναι η σύνταξή του. Γιατί το ελληνικό κράτος ισχυρίζεται πως την περίοδο 1974-1976 πλήρωνε έναν υπάλληλο, αλλά δεν ξέρει ούτε ποιον υπάλληλο, ούτε ποιος τον πλήρωνε.
«Ζω με δανεικά» – Για χρέος 2.805 ευρώ…
Αλήθεια, ποιος είναι αυτός που ελαφρά τη καρδία καταδικάζει έναν ηλικιωμένο άνθρωπο και τη σύζυγό του στην ανέχεια; Πώς το ανέχεται αυτό το κράτος που επαίρεται πως είναι κοινωνικό και δίκαιο και αλληλέγγυο με τον πολίτη; Για 2.805 ευρώ, χρέος του κράτους για να εξηγούμαστε, ο άνθρωπος αυτός ζει από τα παιδιά του. «Ζω με δανεικά», λέει ο κ. Μανόλης με βουρκωμένα μάτια, που δεν το αντέχει αυτό: να φτάσει τώρα στα 72 του να του πληρώνουν τα φάρμακά του και τους γιατρούς και τις εξετάσεις του τα παιδιά του…
“Μπαλάκι” ανάμεσα σε υπηρεσίες, αρμόδιες που δεν είναι αρμόδιες τώρα, και που δεν ήταν τότε ή ήταν τότε και δεν είναι τώρα… Κι ο πολίτης σε ρόλο Σέρλοκ Χολμς να ψάχνει να βρει τον εαυτό του και μια υπηρεσία ενός υπουργείου που δεν αναγνωρίζει την ίδια του την υπόσταση.
Μέχρι και στα πολιτικά γραφεία έφτασαν οι άνθρωποι στην απελπισία τους να βρουν μια άκρη. Ως και στην Επιτροπή Καθημερινότητας του Πολίτη. «Δεν είμαστε αρμόδιοι»… αυτή η φράση τους στοιχειώνει. Κι έφτασαν σήμερα σ’ ένα σημείο που δεν ξέρουν πια που να απευθυνθούν. «Πείτε μου εσείς πώς θα ζήσω…», μονολογεί με απογοήτευση ο κ. Μανόλης.
«Εμείς δε θα αφήσουμε τον πατέρα μας να πεθάνει. Θα κάνουμε κι εγώ και τα αδέρφια μου δυο δουλειές για να ζούμε όλοι αξιοπρεπώς. Θέλω όμως το κράτος να μας πει γιατί ταλαιπωρεί έτσι τον πατέρα μου», λέει η κόρη του ηλικιωμένου, που ζητά τη δικαίωση του πατέρα της.
Πηγή: neakriti.gr
