Όλοι ζούμε καθημερινά την διαφθορά στους δήμους, στις εφορίες, στις πολεοδομίες, στις αστυνομίες, σε όλα τα σημεία επαφής μας με την ελληνική πολιτεία. Στις μεγάλες πόλεις η διαφθορά καλύπτεται από ένα νέφος ανθρώπων και πολυκατοικιών, και οι αποκαλύψεις ενόχων ανάβουν και σβήνουν στιγμιαία σε τηλεοπτικές εκπομπές ενημέρωσης κομματικών σκοπιμοτήτων.
Σε ένα μικρό όμως νησί, όπως η Ίος, ένα τουριστικό χωριό των δύο χιλιάδων κατοίκων, όλα είναι μόνιμα στο φως.
Ο ανασφάλιστος Αλβανός μετανάστης ξέρει τον εργοδότη του.
Τα ρέματα που βαφτίζονται δρόμοι είναι γνωστά.
Οι επιτυχημένοι νονοί της νύχτας και της ημέρας είναι επώνυμοι.
Οι οικοδομές χωρίς άδεια είναι γνωστές και στα κατσίκια.
Τα παράνομα βήματα του Δημάρχου τα ξέρει ακόμα και ο τρελός του χωριού.
Τα γαμήλια δώρα συναλλαγής εχόντων και εξουσίας προβάλλουν ξεδιάντροπα στο φως της ημέρας.
Όλοι ξέρουν από πού ανατέλλει και πού δύει ο ήλιος στο μικρό νησί. Ένα μικρό μέρος σαν την Ίο είναι ο καθρέφτης της ελληνικής κοινωνίας.
Εδώ βλέπεις καθαρά ποιος διαφθείρει και ποιος διαφθείρεται, πώς αναπαράγεται η διαφθορά στην ελληνική κοινωνία.
Εδώ βλέπεις καθαρά χωρίς φίλτρα τους ανθρώπους και τους μηχανισμούς διαχείρισης της εξουσίας που οδήγησαν την Ελλάδα στην παρακμή και τη χρεοκοπία…
Το κείμενο που ακολουθεί ακτινογραφεί τις δομές εξουσίας που νέμονται και καταπατούν την τουριστική Ελλάδα, χωρίς χωροταξικά, περιβαλλοντικά ή πολιτιστικά κριτήρια και ηθικές αναστολές. Σκιαγραφεί την εξαγορά των κατοίκων και την παράδοση, άνευ όρων, ενός νησιού στην ανεξέλεγκτη κερδοσκοπία και πιστεύω ότι θα κάνει όλους τους κατοίκους αυτής της χώρας που αγαπούν την πατρίδα τους να ντρέπονται που κατοικούν σε αυτόν τον τόπο αλλά ίσως τους κάνει και πιο σοφούς.
Το κείμενο περιγράφει πώς κακοποιούνται, ιδιωτικοποιούνται και πωλούνται οι αιγιαλοί και παραλίες του Αιγαίου, πώς λειτουργούν οι μηχανισμοί της διαφθοράς στους διαδρόμους των δημοσίων υπηρεσιών, πώς χορηγούνται παράνομες οικοδομικές άδειες και εγκρίσεις αρχιτεκτονικών μελετών, πώς νομιμοποιούνται αυθαίρετα κτίσματα που έχουν κατασκευαστεί μετά το 2011, πώς οι εκλεγμένοι μας νομοθετούν χέρι χέρι με επιχειρηματικά ιδιωτικά συμφέροντα εκποιώντας κοινόχρηστους χώρους, πώς καταστρέφονται και παραδίδονται στην κερδοσκοπία τοπία ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους του Αιγαίου και πώς καταργείται κάθε έννοια προσπάθειας χωροταξικού σχεδιασμού και προστασίας του περιβάλλοντος σε αυτή τη χώρα.
Η απροκάλυπτη συγκάλυψη των αυθαιρεσιών και η σιωπή των αμνών όλων των εμπλεκόμενων φορέων και πολιτικών, στην υπόθεση της καταστροφής των παραλιών και του περιβάλλοντος της μικρής Ίου, ξεπερνάει κάθε σενάριο επιστημονικής φαντασίας κακοδιοίκησης πολιτείας και είναι ένα τεράστιο σκάνδαλο προς διερεύνηση με πολλούς αποδέκτες στην Ελλάδα και στις Βρυξέλλες.
Ας ξεκινήσουμε το οδοιπορικό με μια περιληπτική ιστορική αναδρομή της αγοράς από χρηματιστηριακά κεφάλαια του μεγαλύτερου μέρους της Ίου, που μπορεί χωρίς υπερβολή να χαρακτηριστεί «η άλωση της Ίου».
Η άλωση της Ίου
Το 2007 ένα κότερο πλησιάζει τις ακτές της Ίου. Ο ιδιοκτήτης του είναι ένας πλούσιος χρηματιστής που λέγεται ότι είχε βγάλει πολλά λεφτά ποντάροντας με επιτυχία στο χρηματοπιστωτικό επιχειρηματικό καζίνο της Wall Street. Ο επιχειρηματίας μαγεύεται από την ομορφιά και τις παρθένες παραλίες του νησιού και αποφασίζει να τις αγοράσει και να τις εκμεταλλευτεί. Ανεβαίνει στο χωριό να διαπιστώσει αν υπάρχουν εκεί, όπως σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, δημόσιες αρχές, χωροταξικές μελέτες, θεσμοθετημένοι περιβαλλοντικοί περιορισμοί, εκλεγμένοι δήμαρχοι που θα μπορούσαν να σταθούν εμπόδιο στα σχέδιά του. Γυρνάει στο κότερο πανευτυχής. Η νήσος Ίος είναι ανοχύρωτη πολιτεία χωρίς κτηματολόγιο και χωρίς εγκεκριμένες χωροταξικές μελέτες στις εκτός σχεδίου περιοχές. Ιππότες με πανοπλίες, πρίγκιπες με άσπρα άλογα, αστοί, προεστοί του τόπου, αριστερό εργατικό κίνημα να υπερασπισθούν τον τόπο δεν υπάρχουν στο νησί. Οι δύο χιλιάδες ιθαγενείς κάτοικοι, παρόλο που έχουν βγάλει αρκετά χρήματα εκμεταλλευόμενοι οι ίδιοι το γνωστό από χρόνια τουριστικό νησί τους, δείχνουν επιρρεπείς σε εξαγορά, προσκυνητές στο χρήμα. Ίσως από τα προπολεμικά χρόνια της φτώχιας και της ανέχειας στο νησί η δίψα για το χρήμα να έχει ενσωματωθεί στο DNA τους. Στα στενά δρομάκια του χωριού πολλοί μεσίτες, πωλητές του τόπου τους, εμφανίζονται σε κάθε γωνία, σε κάθε νυχτερινό κέντρο. Πατριώτες να σταθούν εμπόδιο στα σχέδια της μονοπωλιακής επιχειρηματικής εκμετάλλευσης του νησιού από νεοφερμένους ξένους δεν φαίνονται στον ορίζοντα. Ο επιχειρηματίας σίγουρος πια ότι ο τόπος είναι χωρίς υπερασπιστές τρίβει τα χέρια του και αποφασίζει να αγοράσει όλες τις νότιες παραλίες της όμορφης παρθένας Ίου με στόχο να τις εκδίδει αποκλειστικά σε ανά τον κόσμο πλούσιους, Σαουδάραβες, Ρώσους ολιγάρχες και άλλους, που πληρώνουν πλουσιοπάροχα για all inclusive αποκλειστικές χρήσεις και απολαύσεις. Η επιχείρηση εξαγοράς ενός ολόκληρου νησιού του Αιγαίου ξεκινά.
Η off shore εταιρεία Sharivan Limited ξεκινάει τις αγορές στη χαρακτηρισμένη παραμεθόρια περιοχή του Αιγαίου νήσο Ίο αλλά γρήγορα μεταβιβάζει ιδιοκτησίες και παραδίδει την σκυτάλη σε ανώνυμες ελληνικές εταιρείες. Ο στόχος είναι προφανής: να λαμβάνει επιδοτήσεις από ελληνικά και ευρωπαϊκά προγράμματα. Σύντομα ο επιχειρηματίας καταφέρνει με τους πολιτικούς του φίλους να εξασφαλίσει εγκρίσεις επιδοτήσεων των εταιρειών του συνολικά γύρω στα 24 εκατ. ευρώ. Έτσι με τις επιδοτήσεις αυτές και με τις κατάλληλες υπερτιμολογήσεις μπορεί να παρουσιάζεται σαν ευεργέτης επενδυτής χρησιμοποιώντας τα χρήματα του Έλληνα και Ευρωπαίου φορολογούμενου.
Για την αγορά της Ίου δημιουργούνται οι εταιρείες 105 Α.Ε., Λούκας Α.Ε., Νερό Α.Ε., Ίος Μαρίνα Α.Ε., Λούγια ΑΕ., Χαμόγελο Α.Ε. συμφερόντων του επιχειρηματία με ταυτόσημα διοικητικά συμβούλια. Αγοράζονται παραλιακές εκτάσεις χιλιάδων στρεμμάτων με, συχνά, μάρτυρες συμβολαίων τα κατσίκια. Τα εκατοντάδες στρέμματα που αναφέρονται στα συμβόλαια των εκτάσεων αγοράς από τους ιδιοκτήτες πωλητές γίνονται χιλιάδες με την επίκληση κτηνοτροφικής χρησικτησίας δημοσίων εκτάσεων. Ιδιοκτήτες εξ αδιαιρέτου εκτάσεων που δεν θέλουν να απομακρυνθούν από τα πατρικά εδάφη εξαναγκάζονται να πουλήσουν τις πατρογονικές τους περιουσίες με την απειλή της πρωτόγνωρης στα νησιά των Κυκλάδων δικαστικής διαδικασίας «αγωγής διανομής». Οι ιδιοκτήτες των off shore και των ανωνύμων εταιρειών εκβιάζουν τους εξ αδιαιρέτου ιδιοκτήτες με αναγκαστικούς πλειστηριασμούς με αγωγές διανομής, αν δεν πουλήσουν στους νέους άρχοντες οικειοθελώς τα κτήματά τους.
Οι παραλίες ή τμήματα αυτών, που έχει αγοράσει μέχρι σήμερα το παραπάνω δίκτυο εταιρειών συμφερόντων του επιχειρηματία κ. Μιχαλόπουλου στη νήσο Ίο είναι συνολικά δεκατέσσερις:
Παραλία Καλάμου, παραλία Παπά, παραλία Τρεις Κλησιές, παραλία Μαγγανάρι (τμήμα), παραλία Τρυπητή, παραλία Μανούσου, παραλία Πέπα, παραλία Πικρί Νερό (βόρειο τμήμα), παραλία Μυλοπότα (τμήμα), παραλία Κολιτσάνι (τμήμα), παραλία Λιμανιού (τμήμα), παραλία Τζαμαρία (τμήμα), παραλία Κουμπάρα, νησάκι Διακοφτό.
Ο νέος σύγχρονος φεουδάρχης, κάτοχος πια με τις ανώνυμες εταιρείες του τού μεγαλύτερου μέρους της Ίου (17% κατά εκτίμηση) με τη συμπαράσταση των αστυνομικών, δημοτικών και κυβερνητικών αρχών, συμπεριφέρεται πλέον σαν ο υπεράνω κάθε νόμου αδιαμφισβήτητος κυβερνήτης της Ίου.
Ο πρώην δήμαρχος της Ίου, Γιώργος Βολυκάκης αναλαμβάνει επιστάτης των συνεργείων του νέου άρχοντα. Μια στρατιά πληβείων εργαζομένων, στην πλειοψηφία ανασφάλιστοι αλλοδαποί, μεταφέρονται με φορτηγά στα κτήματα του νέου άρχοντα, μερικές φορές συνοδεία αστυνομικών οργάνων, για να περιφράξουν παράνομα, χωρίς άδειες περιτοίχισης, τις νέες ιδιοκτησίες και να ικανοποιήσουν τις εκκεντρικές αρχιτεκτονικές του επιθυμίες. Οι αρχιτεκτονικές αυτές επιθυμίες που ακροβατούν ανάμεσα στο στυλ Λας Βέγκας της Νεβάδα και το φοινικοκρατούμενο Palm Beach της Φλόριντας προσυπογράφονται, κατά παράβαση των διαταγμάτων προστασίας που ισχύουν, από τους εντεταλμένους για την προστασία της αρχιτεκτονικής φυσιογνωμίας του Αιγαίου αρμόδιους αρχιτέκτονες μηχανικούς. Το αιγαιοπελαγίτικο τοπίο του νησιού αλλοιώνεται δραματικά και η κοινωνική δομή της Ίου αρχίζει να θυμίζει Μεξικό εποχής Ζαπάτα με τον επιχειρηματία Δον Μιχαλόπουλο να εξουσιάζει με το χρήμα του το νησί.
Η παραλία του Παπά
Η παραλία του Παπά, σύμβολο του νησιού που η φωτογραφία της συνοδεύει όλες τις διαφημιστικές καμπάνιες για την τουριστική προβολή της Ίου ιδιωτικοποιείται και απαγορεύεται η επίσκεψη σε αυτή για τους κοινούς τουρίστες. Η είσοδος επιτρέπεται μόνο σε νεόπλουτους κατόχους τζιπ άνω των 2000 κυβικών και φίλους του νέου άρχοντα. Το παραδοσιακό μονοπάτι που οδηγεί στην παραλία από την πλαγιά σφραγίζεται με σιδερένιες πόρτες και αλυσίδες και όποιος τολμά να εμφανιστεί στην παραλία με φουσκωτό σκάφος τού κοινοποιείται από μπράβους ότι η παραλία είναι ιδιωτική. Κατά μήκος του δημόσιου δρόμου που οδηγεί στην παραλία του Καλάμου, ένας τεράστιος τοίχος δύο μέτρα ύψος και μήκους δύο περίπου χιλιόμετρων που θυμίζει το σινικό τοίχος απαγορεύει στον περίεργο περαστικό ακόμα και να βλέπει την παραλία του Παπά έστω και από εκεί ψηλά.
Το έτος 2008 ο επιχειρηματίας ξεκινάει τα έργα καταστροφής του φυσικού περιβάλλοντος στην περιοχή της παραλίας Παπά που ονομάζεται από τους ντόπιους το Ρεματάκι του Παπά. Οι μπουλντόζες εμφανίζονται στις πλαγιές και ξηλώνουν τα θυμάρια για να φυτέψουν φοίνικες που εισάγονται κατά εκατοντάδες από τη Μέση Ανατολή. Ο επιχειρηματίας μετατρέπει τελικά την περιοχή σε Palm Beach που φαίνεται να είναι το όνειρο κάθε νεόπλουτου επιχειρηματία. Ο υδροβιότοπος δίπλα στην αμμουδιά που έδινε ανάσα στα αποδημητικά πτηνά στο μακρινό τους ταξίδι από την Ευρώπη προς την Αφρική καταστρέφεται και το ρεματάκι του Παπά διαλύεται. Οι καταγγελίες και τα δημοσιεύματα για τις καταστροφές αυτές είναι πολλές.
Η οργάνωση WWF προχωράει σε σοβαρή καταγγελία για υποβάθμιση και οικειοποίηση του έλους Παπά.
Η πολεοδομία Θήρας κάνει αυτοψία και διαπιστώνει σειρά αυθαίρετων κατασκευών, ακολουθούν διοικητικές έρευνες και προσφυγές στη δικαιοσύνη, στη Διεύθυνση Δασών, στην κτηματική υπηρεσία του Δημοσίου και στην υπηρεσία ρεμάτων.
Οι υπάρχουσες αεροφωτογραφίες της περιοχής είναι αδιάψευστοι πέραν κάθε αμφιβολίας μάρτυρες των παρανομιών και των περιβαλλοντικών καταστροφών σε κάθε χρονική στιγμή. Παρ’ όλες αυτές τις επώνυμες διαμαρτυρίες, με το χρήμα να περιφέρεται στους διαδρόμους των δημοσίων υπηρεσιών και τις άνωθεν εντολές, οι φωνές των δημοσίων οργάνων γρήγορα σιωπούν.
Νόμοι για πλούσιους και μόνο
Το έτος 2011 δημιουργείται η Υπηρεσία Προώθησης και Αδειοδότησης Τουριστικών επενδύσεων για πλούσιους. Στη συνέχεια, την εποχή της συγκυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας–Πασόκ, με το πρόσχημα απλοποίησης των διαδικασιών καθιερώνεται με έναν υπερνόμο πολιτικό δόγμα ότι »κανένας νόμος της ελληνικής δημοκρατίας δεν ισχύει για όσους έχουν πολύ χρήμα». Ο επιχειρηματίας της Ίου φημολογείται ότι συνέταξε ο ίδιος τις σχετικές διατάξεις κατάργησης κάθε ελέγχου νομιμότητας λόγω προσωπικών σχέσεων με τότε υψηλά ιστάμενα πρόσωπα.
Η σκανδαλώδης περιφρόνηση κάθε νομιμότητας και η επιδεικτική εύνοια των αστυνομικών και δημοτικών αρχών της Ίου προς τον επιχειρηματία προκαλεί το περί δικαίου αίσθημα. Πατριωτικές και οικολογικές δυνάμεις αρχίζουν να αντιδρούν. Στην τοπική εφημερίδα της νήσου εμφανίζονται σειρά από άρθρα του Νίκου Χριστοδουλάκη, της Χαρίκλειας Ζαμάνου – Χιόνη και άλλων που καταδικάζουν τις περιβαλλοντικές καταστροφές στις παραλίες της Ίου. Δεκάδες άρθρα σε εφημερίδες όλων των αποχρώσεων, Ελευθεροτυπία – Καθημερινή – Εφημερίδα των Συντακτών και πολλές άλλες κάνουν ρεπορτάζ για το σκάνδαλο της Ίου, τις μεθοδεύσεις συγκάλυψης αυθαιρεσιών και την καταστροφή της φυσιογνωμίας του κυκλαδικού τοπίου.
Το 2014 οι, τότε στην αντιπολίτευση, βουλευτές του Σύριζα Συρμαλένιος Νίκος και Αλεξόπουλος Απόστολος κάνουν επερώτηση στη βουλή καταγγέλλοντας την παράνομη ΚΥΑ έγκρισης του σύνθετου τουριστικού καταλύματος στην Κουμπάρα – Διακοφτό νήσου Ίου που αλλοιώνει τη φυσιογνωμία του κυκλαδικού τοπίου και νομιμοποιεί χίλια τετραγωνικά μέτρα αυθαίρετα κτίσματα του επιχειρηματία στην περιοχή έγκρισης της ΚΥΑ.
Παρά τις αντιδράσεις, ο επιχειρηματίας σίγουρος ότι έχει εξαγοράσει το σύνολο των αρμοδίων στις εμπλεκόμενες δημόσιες υπηρεσίες και έχοντας άνωθεν πολιτική κάλυψη αποθρασύνεται. Κατασκευάζει χιλιόμετρα παράνομο δρόμο προς την παραλία Πικρί Νερό, αποψιλώνει ρέματα και χρησιμοποιεί τις πέτρες για τις τοιχοποιίες του, προχωράει σε δεκάδες κατασκευές αυθαιρέτων δίπλα στον αιγιαλό με τη σιγουριά ότι το χρήμα και οι φίλοι του υπουργοί θα νομιμοποιήσουν και αυτές του τις παρανομίες.
Παράλληλα οι επιχειρήσεις των ανωνύμων εταιρειών του διευρύνονται ασταμάτητα, κατασκευάζεται το κέντρο αναψυχής Free στην παραλία Μυλοπότα, το μπαρ Steps στη Χώρα, ένα παλιό εστιατόριο μετατρέπεται στο πεντάστερο ξενοδοχείο Agalia και γίνεται η επίσημη έδρα της επιχείρησης 105 ΑΕ και των άλλων εταιρειών του επιχειρηματία. Μία τεράστια sunset disco με το όνομα Pathos κατασκευάζεται και λειτουργεί με οικοδομική άδεια ανακατασκευής ενός στάβλου. Η περιοχή όλη της Κουμπάρας αποκλείεται από τον επιχειρηματία, ακόμα και η ζώνη του αιγιαλού. Οι τουρίστες, που παλιά απολάμβαναν το ηλιοβασίλεμα στη δυτική αμμουδιά και τα βραχάκια, δεν έχουν σήμερα άλλη επιλογή παρά να πληρώσουν εισιτήριο εισόδου στο Club του κ. Μ. Ακόμα κα το ηλιοβασίλεμα εμπορευματοποιείται.
Το νησάκι Διακοφτό – Ανάκτορα στην κορυφογραμμή
Το 2014 οι εργασίες του επιχειρηματία επικεντρώνονται κατά προτεραιότητα στην παραλία Κουμπάρα, στο νησάκι Διακοφτό. Το νησάκι Διακοφτό συνδέεται με την στεριά με μια λουρίδα αμμουδιάς και όπως δηλώνει το όνομά του η πρόσβαση από στεριά διακόπτεται τους χειμερινούς μήνες από την αφρισμένη θάλασσα. Το νησάκι χαρακτηρίστηκε μετά δόλου από επιτήδειους αρμόδιους χερσόνησος μόνο και μόνο για να ενοποιηθούν παράνομα οι ιδιοκτησίες της εταιρείας 105 ΑΕ. Εκεί, πάνω στο νησάκι αυτό, αποφάσισε ο επιχειρηματίας να χτίσει τα ανάκτορά του κατά παράβαση του νόμου 233/2003 που απαγορεύει για λόγους προστασίας του τοπίου κατασκευές κτιρίων στην κορυφογραμμή. Το κακόμοιρο το νησάκι κυριολεκτικά ξεκοιλιάστηκε. Παράνομοι δρόμο, παράνομο νταμάρι και σπαστήρας εξόρυξης και παραγωγής αδρανών, ενώ εκατοντάδες φοίνικες από την αραπιά φυτεύονται στη βραχονησίδα. Οι αρχές, ο αστυνόμος και ο δήμαρχος Ίου, άκουγαν τις εκρήξεις του παράνομου λατομείου, έβλεπαν τους παράνομους στον αιγιαλό δρόμους και προκλητικά σιωπούσαν. Οι πολεοδομικές αρχές που ερχόντουσαν για έλεγχο μετά από σειρά επωνύμων καταγγελιών πολιτών έβρισκαν πάντα το νησάκι Διακοφτό περιφραγμένο με σύρματα και την πόρτα της περίφραξης κλεισμένη με λουκέτα. Έτσι οι αρμόδιοι υπάλληλοι έφευγαν πάντα χωρίς να κάνουν έλεγχο δόμησης, δίνοντας τη δυνατότητα στον επιχειρηματία να πολλαπλασιάζει τα, κατ’ εκτίμηση, 1000 μ2 αυθαίρετά του σίγουρος ότι ο οικολόγος υπουργός του Σύριζα κ. Τσιρώνης θα τα νομιμοποιήσει και αυτά με το νέο νόμο περί αυθαιρέτων που μαγειρεύει.
Η *Π Ε*ΝΤΑ*ΣΤΕ*ΡΗ* σύνθετη Real Estate επιδοτούμενη κερδοσκοπία
Tο 2015 o ελληνικός οργανισμός τουρισμού επιβραβεύει τον επιχειρηματία εγκρίνοντας την ανέγερση πεντάστερου ξενοδοχείου του σε ζώνη ναρκοπέδιο αυθαίρετων κτισμάτων και περιβαλλοντικών καταστροφών. Η αδειοδότηση δίνεται σε περιοχή που στη σχετική χωροταξική μελέτη του Πολυτεχνείου για λογαριασμό του Δήμου Ιητών χαρακτηρίζεται απολύτου προστασίας και δεν επιτρέπεται η ανέγερση ξενοδοχειακών μονάδων σε αυτή.
Ένα τουριστικό αξιοθέατο, σύμβολο της Ίου, ένας τόπος προβολής της ομορφιάς του Αιγαίου, καταστρέφεται βάναυσα και ιδιωτικοποιείται με τη συνέργεια του ίδιου του Υπουργείου Τουρισμού.
Ελλάδα το μεγαλείο σου!
Η γέφυρα της ντροπής
Τον Δεκέμβριο του 2015, παραμονές Χριστουγέννων, κάτοικοι της περιοχής στην παραλία Κουμπάρα βλέπουν έκπληκτοι μπουλντόζες να ξηλώνουν την άμμο εκεί που το καλοκαίρι έστρωναν την πετσέτα του μπάνιου τους. Ήταν, όπως έμαθαν, το ξεκίνημα της κατασκευής μιας γέφυρας που θα ένωνε το νησί με τη στεριά για να οδηγεί το αυτοκίνητό του ο επιχειρηματίας πιο κοντά στο ανάκτορο. Παίρνουν τηλέφωνο τα γραφεία των Oικολόγων Πράσινων στην Αθήνα και στέλνουν εκεί τις φωτογραφίες που τράβηξαν με το κινητό τους από την κατασκευή της γέφυρας. Στο τηλέφωνο απαντά ο αρχιτέκτονας Γιώργος Δημητρίου μέλος της εκτελεστικής επιτροπής των Οικολόγων Πράσινων. Ο έκπληκτος αρχιτέκτονας βλέποντας τις φωτογραφίες δεν πιστεύει στα μάτια του και αναλαμβάνει δράση.
Η κατασκευή της γέφυρας πάνω στην αμμουδιά των λουομένων στη θέση Κουμπάρα της νήσου Ίου γινόταν με την υπ’ αρ 14704 – 19/12/15 έγκριση παραχώρησης του αιγιαλού που έφερε τις υπογραφές των υπουργών Γιάννη Τσιρώνη – Τρύφωνα Αλεξιάδη – Θοδωρή Δρίτσα. Είναι η πρώτη φορά, τις τελευταίες δεκαετίες, που ελληνική κυβέρνηση τόλμησε να εγκρίνει την κατασκευή γέφυρας σε πλαζ λουομένων για την εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων. Τα μέσα ηλεκτρονικής δικτύωσης παίρνουν φωτιά. Τα μέλη των περιβαλλοντικών οργανώσεων σε όλη τη χώρα δεν πιστεύουν στα μάτια τους διαβάζοντας τη σχετική κοινή υπουργική απόφαση.
Ο βουλευτής του Ποταμιού Γιώργος Αμυράς υποβάλλει επερώτηση στη βουλή για τσιμεντοποίηση παραλίας στην περιοχή Κουμπάρα – Διακοφτό της Ίου και ζητάει εξηγήσεις από τον Υπουργό κ. Τσιρώνη.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι σε ψήφισμα του Πανελλαδικού Συμβουλίου τους στις 20-12 2015 χαρακτηρίζουν την ΚΥΑ ανεπανόρθωτα καταστροφική για το φυσικό και πολιτισμικό χαρακτήρα του νησιού, αντίθετη με τις προγραμματικές συμφωνίες της κυβέρνησης και σοβαρό πλήγμα στη συμφωνία Οικολόγων Πράσινων και Σύριζα.
Παρά τα γενικευμένα αιτήματα για αναστολή των εργασιών η γέφυρα κατασκευάζεται παραμονή Χριστουγέννων με τα συνεργεία να δουλεύουν νύχτα μέρα σαν να πρόκειται για αυθαίρετη κατασκευή και τα τοπικά αστυνομικά όργανα να κρατάνε τσίλιες μην τύχει και εμφανιστεί κανένας επιθεωρητής περιβάλλοντος, πράγμα απίθανο χρονιάρες μέρες. Στις αρχές του 2016 το περιβαλλοντικό έγκλημα είχε ολοκληρωθεί αλλά οι ένοχοι σε όλες τις βαθμίδες της διοίκησης δεν φαίνεται ότι θα έχουν καλό τέλος. Το αίτημα να κατεδαφιστεί η γέφυρα της διαπλοκής αποκτά υπερτοπικό συμβολικό χαρακτήρα.
Ο αγώνας για ελεύθερες παραλίες στο Αιγαίο
Ένα τεράστιο κίνημα αντίδρασης για το οικολογικό έγκλημα και τις απροκάλυπτες συγκαλύψεις της διαφθοράς των δημοσίων υπηρεσιών και των πολιτικών τους προϊσταμένων γεννιέται. Ο αρχιτέκτονας Δημητρίου Γιώργος, μέλος της εκτελεστικής επιτροπής των Οικολόγων Πράσινων αναλαμβάνει εκστρατεία για να καθαρίσει την κόπρο του Αυγεία στις δημόσιες υπηρεσίες. Η ανατίναξη της παράνομης γέφυρας στην αμμουδιά της νήσου Ίου έγινε σύμβολο του αγώνα κατά της διαπλοκής στον ελληνικό χώρο. Η γέφυρα της διαπλοκής των αρμοδίων παραγόντων που πλούτισαν, ενώ χρεοκόπησαν τη χώρα, πρέπει συμβολικά να ανατιναχθεί. Η κατεστραμμένη παραλία των λουομένων να αποκατασταθεί. Οι αρχιτέκτονες που υπέγραψαν και ενέκριναν, προφανώς με το αζημίωτο, τις παράνομες εγκρίσεις των αρχιτεκτονικών μελετών πρέπει να παραπεμφθούν στα πειθαρχικά συλλογικά τους όργανα. Ο αγώνας για την απελευθέρωση της παραλίας Κουμπάρας νήσου Ίου, για την απελευθέρωση όλων των παραλιών του Αιγαίου ξεκινά. 1850 υπογραφές μαζεύονται για τη σωτηρία.
Ο σύλλογος Ιητών, ο συλλογικός φορέας που αντιπροσωπεύει τους Νιώτες που ζουν στην Αθήνα και εκδίδει τη μοναδική διμηνιαία εφημερίδα του νησιού, προσφεύγει στο Συμβούλιο Επικρατείας με τους Οικολόγους Πράσινους και άλλους πολίτες. Το ΣΤΕ αποφασίζει διακοπή εργασιών. Η εκδίκαση της υπόθεσης έγινε στις 5 Οκτωβρίου του 2016 και η ετυμηγορία αναμένεται σε τέσσερις περίπου μήνες.
Ο αγώνας για να σωθούν οι παραλίες του Αιγαίου έχει ξεκινήσει. Παρά την οικονομική κρίση και τα βιοποριστικά τους προβλήματα οι Έλληνες πολίτες ανταποκρίνονται.
Το Δίκτυο Αιγαίου, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις από την Άνδρο μέχρι τη Ρόδο και από την Κρήτη μέχρι τη Χίο κινητοποιούνται, οι τοπικές οργανώσεις του κυβερνώντος κόμματος σε όλα τα νησιά είναι σε αναβρασμό και ζητούν την τιμωρία όλων εκείνων που με τις ενέργειές τους εκθέτουν σε βάσιμες υποψίες συναλλαγής και διαφθοράς το κυβερνών κόμμα.
Οι φήμες για χρηματισμό αστυνομικών οργάνων, δημάρχων, υπαλλήλων αρχιτεκτόνων ακόμη και στελεχών του κυβερνώντος κόμματος δίνουν και παίρνουν στην τοπική κοινωνία. Η μάχη για τη σωτηρία μιας παραλίας στην Ίο γίνεται μάχη για τη σωτηρία του Αιγαίου, για τη σωτηρία της Ελλάδας όλης, γίνεται μάχη κατά της διαφθοράς στα οικιστικά θέματα…
Ο εξευτελισμός της ελληνικής πολιτείας
Η έρευνα αυτή για την εξαγορά και καταστροφή του περιβάλλοντος στη νήσο Ίο κατά τα έτη 2006 έως 2016 ολοκληρώνεται με την παράθεση δεκάδων αποκαλυπτικών στοιχείων, άρθρων εφημερίδων, εγγράφων και φωτογραφιών. Οι φωτογραφίες, τα βίντεο που ακολουθούν με τις περιβαλλοντικές καταστροφές είναι ακατάλληλες για ανηλίκους και ευαίσθητους περιβαλλοντικά Έλληνες πολίτες. Το σκάνδαλο της μικρής νήσου Ίου είναι ο καθρέφτης του απόλυτου εξευτελισμού της δημόσιας διοίκησης.
Για περισσότερα στοιχεία (φωτογραφίες, έγγραφα, κλπ) ΕΔΩ
Πηγή: aftodioikisi.gr
17 Comments