Παρά τη θύελλα αντιδράσεων που έχει προκαλέσει η «αποκάλυψη» των έργων «εκσυγχρονισμού» του λιμανιού της Ερμούπολης ώστε να πληροί τις προδιαγραφές ασφαλείας που ορίζει ο Κώδικας Ασφάλειας Λιμένων και Πλοίων ISPS (κατά τα λεγόμενα των αρμοδίων), ομολογούμε ότι δεν πέσαμε από τα σύννεφα για τον νέο βιασμό του αστικού περιβάλλοντος της πολύπαθης Ερμούπολης, που αυτή τη φορά γίνεται με πυξίδα τις… «αυστηρότατες προδιαγραφές ασφάλειας» τύπου ΝΑΤΟ, όπως ενημερωθήκαμε από την πρόεδρο του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Σύρου.
Δεν πέσαμε από τα σύννεφα, γιατί είναι χρόνια που το αφήγημα της «ανάπτυξης» μέσω υποδομών για κρουαζιερόπλοια, μονοπωλεί τον «σχεδιασμό» του Δήμου, της Περιφέρειας αλλά και του Επιμελητηρίου Κυκλάδων (που με κάθε ευκαιρία το διαφημίζει ως επιτυχία του). Δεν πέσαμε από τα σύννεφα, γιατί οι πρακτικές υποβάθμισης του αστικού τοπίου, ο αποκλεισμός των κατοίκων, η καταπάτηση δημόσιου χώρου, η καταστροφή δέντρων και φυσικής βλάστησης και η αντικατάστασή τους με μπετά, πλατφόρμες, ξαπλώστρες και πολλά άλλα, γίνονται με μόνη δικαιολογία τη χρήση από ιδιώτες που θα φέρουν την ανάπτυξη σε αυτόν τον κακόμοιρο τόπο με ταυτόχρονη κατασπατάληση δημόσιων πόρων.
Για εμάς, νομίζουμε και για κάθε σκεπτόμενο πολίτη, ο άνθρωπος, το φυσικό περιβάλλον και το βιώσιμο αστικό τοπίο, είναι έννοιες αλληλένδετες που επηρεάζουν η μία την άλλη και ποτέ δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ως ασύνδετες μεταξύ τους. Αντί αυτής της σύνδεσης όμως, γινόμαστε μάρτυρες μιας άνευ προηγουμένου λαίλαπας καταστροφής και διάλυσης, σε έναν εντελώς αντίθετο δρόμο από αυτόν της βιωσιμότητας, της ανάδειξης και της προστασίας αυτών των χαρακτηριστικών που αποτελούν τα μόνα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα του τόπου.
Από την άνευ όρων και ελέγχων καταπάτηση των αιγιαλών, από την εκχέρσωση βλάστησης με τρακτέρ και κόσκινα για να «καλλωπιστούν» οι παραλίες μας για να είναι έτοιμες για τους τουρίστες, από την κοπή δέντρων για να χωρέσουν τα τραπεζοκαθίσματα και να είναι «ίσιο» το πεζοδρόμιο (αν και δεν περπατάει κανείς πάνω του μιας και το καταλαμβάνουν τα τραπέζια), μέχρι τον αποκλεισμό των ιθαγενών από ένα μεγάλο κομμάτι της παραλιακής ζώνης, που έχει μετατραπεί σε χώρο παραμονής εγκαταστάσεων που ρημάζουν. Εγκαταστάσεις για τις οποίες στα πλαίσια του σχεδίου ασφάλειας λιμένα (σύμφωνα με τις επιλογές των αρμοδίων), δαπανήθηκαν ευρωπαϊκοί πόροι ύψους ενάμιση εκατομμυρίου ευρώ για να τις τρώει σήμερα η αλμύρα και η σκουριά.
Τα παραδείγματα πολλά και καθημερινά, όλα όμως βαφτίζονται «αναπτυξιακά», όλα υποστηρίζονται με θέρμη και πάθος από τους «εμπνευστές» και η οποιαδήποτε κριτική, είτε εγκαίρως είτε εκ των υστέρων, αντιμετωπίζεται με δολοφονία χαρακτήρων και απαξίωση ακόμη και του επιστημονικού υπόβαθρου όσων έχουν το θάρρος να αρθρώσουν αντίθετο λόγο.
Δεν είναι λοιπόν αφύσικο το ότι το μόνο που κατάφεραν να ψελλίσουν απέναντι στις αντιδράσεις για αυτό το έκτρωμα που αντικρίσαμε όλοι, ήταν ότι «είναι προσωρινό» (δεν τολμάμε να φανταστούμε ποιο θα είναι το «μόνιμο») και ότι είναι «τύπου ΝΑΤΟ». Η πρόεδρος του ΛΤ λέει ότι πρόκειται για εφαρμογή μελέτης του 2018 αλλά είναι προσωρινό μέτρο που εφαρμόζεται τώρα και χρειάζεται να ξαναμελετηθεί (και το Λιμενικό Ταμείο να ξαναπληρώσει και τη νέα μελέτη και τη νέα περίφραξη).
Είναι καιρός λοιπόν να σκεφτούμε και να αποφασίσουμε αν αυτό το καταστρεπτικό αναπτυξιακό όραμα που για δεκαετίες οι ίδιοι άνθρωποι, κάνοντας κύκλους σε καρέκλες, διαφημίζουν και εφαρμόζουν, είναι αυτό που το νησί και οι πολίτες του πραγματικά χρειάζονται και αν αυτές οι απαντήσεις των «υπευθύνων» έχουν έστω και την παραμικρή ουσία ή απλά αποτελούν απαξίωση και κοροϊδία του πολίτη που αγωνία και διαφωνεί με τις επιλογές τους.
Αν μη τι άλλο, η επίκληση στα συστήματα ασφαλείας του λιμανιού που επιβάλλονται από τον κώδικα ISPS δεν πείθει, καθώς φαίνεται ότι έχουν προβλήματα λειτουργίας μιας και «χάνουν» δεκάδες περιστατικά ρύπανσης και διάφορες βάρκες «αγνώστου ταυτότητας» που «ασκόπως» πλέουν στο λιμάνι και θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο την ασφάλεια των κρουαζιερόπλοιων που φέρνουν την ανάπτυξη…
Το ΔΣ του ΠΠΠΣ
