Είναι πανέμορφα και μπορεί κανείς να κάθετε για ώρες να τα χαζεύει… Συγκαταλέγονται ανάμεσα στους σπάνιους επισκέπτες της Νάξου που καθημερινά μπορεί κάποιος να τους συναντήσει στη λίμνη του αεροδρομίου Νάξου έναν από τους υδροβιότοπους της Ελλάδας που αποτελεί σταθμό για αποδημητικά πουλιά…
Εκτός από εμάς που δεν αντισταθήκαμε στον πειρασμό να χαζέψουμε και να φωτογραφήσουμε τα σπάνια πουλιά που κάθε χρόνο μας επισκέπτονται, η “Προστασία Άγριας Ζωής Νάξου” -που πάντα μας κρατάει ενήμερους για την “άγρια” ζωή στη Νάξο- δημοσίευσε στο facebook φωτογραφίες με μερικούς από τους “σπάνιους” επισκέπτες μας…
Ας τους γνωρίσουμε λοιπόν!
Λευκοτσικνιάς (Egretta garzetta)
Ένας από τους πιο γνωστούς Ερωδιούς. Αποδημητικό κυρίως πουλί, που περνάει από την Ελλάδα κατά την μετανάστευσή του από την Βόρεια Ευρώπη προς την Αφρική και αντίστροφα. Αρκετά όμως ζευγάρια ζουν όλο το χρόνο και φωλιάζουν στη χώρα μας κυρίως στον Αμβρακικό κόλπο…
Τον συναντά κανείς σε όλους τους τύπους των υγροτόπων από την άνοιξη μέχρι το φθινόπωρο αλλά και το χειμώνα ιδιαίτερα στη δυτική Ελλάδα. Φωλιάζει σε παρόχθια δάση (σπάνια σε καλαμώνες) σε τουλάχιστον 17 αποικίες συνήθως με άλλα είδη ερωδιών. Περίπου 2100 ζευγάρια φωλιάζουν στην Ελλάδα.
Σταχτοτσικνιάς (Ardea cinerea)
Ο μεγαλύτερος ερωδιός της Ευρώπης με 90 περίπου εκατοστά μήκος και από τους μεγαλύτερους στον κόσμο. Παρατηρείται όλο το χρόνο στην Ελλάδα. Πολλά πουλιά είναι αποδημητικά που περνούν από πολλά μέρη της χώρας μας κατά την περίοδο μετανάστευσης.
Ζει κοντά σε αλυκές, λίμνες, λιμνοθάλασσες, ποτάμια (κυρίως εκβολές ποταμών) και δασώδεις περιοχές στις οποίες υπάρχει νερό με άφθονη τροφή. Φωλιάζει ψηλά πάνω στα δέντρα ή χαμηλά σε θάμνους ή ακόμη και στο έδαφος μέσα στις καλαμιές, σε αποικίες, μαζί με άλλα είδη ερωδιών. Γεννάει 2-7 αυγά (συνήθως 3-6) χρώματος ανοιχτού γαλάζιου. Και οι δύο γονείς κλωσούν τα αυγά τους για 23-28 μέρες.
Η Χαλκόκοτα (Plegadis falcinellus)
(Λινναίος 1766) ανήκει στην τάξη των Πελαργόμορφων (Ciconiiformes) και στην οικογένεια των Θρησκειορνιθιδών (Threskiornithidae) και θεωρείται προστατευόμενο είδος που κινδυνεύει με εξαφάνιση. Είναι μεταναστευτικό είδος που ξεχειμωνιάζει νότια της Σαχάρας και επιστρέφει στην Ευρώπη στα μέσα του Απρίλη.
Σχηματίζει μικρές αποικίες φωλιάζοντας σε πυκνούς καλαμιώνες ή συστάδες δέντρων. Γεννά 3 με 6 αυγά που τα επωάζει κυρίως το θηλυκό για 21 περίπου ημέρες. Τρέφεται κυρίως με υδρόβια έντομα, βδέλλες, σκουλήκια, μικρά καρκινοειδή και σπάνια με μικρά ψάρια και αμφίβια.
Φοινικόπτερο (Phoenicopterus ruber)
Περισσότερο γνωστό με το όνομα Φλαμίνγκο, το υδρόβιο αυτό πουλί μαγνητίζει τα βλέμματα χάρη στην υπέρκομψη, ψηλόλιγνη σιλουέτα του και το ρόδινο χρώμα των φτερών του. Λένε για τα Φοινικόπτερα πως όταν ένα κοπάδι πετάει ψηλά στον ουρανό, μοιάζει απαλό ροζ σύννεφο…
Την Ελλάδα επισκέπτεται μεγάλος αριθμός Φοινικόπτερων που ζει κυρίως στους υγροβιότοπους της Θράκης, ενώ κάθε χρόνο κάνουν κι ένα πέρασμα από τη Νάξο. Δεν έχει παρατηρηθεί όμως ακόμη να φωλιάζουν ζευγάρια Φοινικόπτερων στην χώρα μας.
Περιπλανιέται χρόνια μέχρι να βρει τις κατάλληλες συνθήκες για να φωλιάσει. Χτίζει χαρακτηριστική φωλιά από λάσπη και άμμο.
Αιγαιόγλαρος
Δεν συγκαταλέγονται στους “σπάνιους” επισκέπτες της Νάξου αφού είναι τα πουλιά – σύμβολο του αρχιπελάγους, που έχουν εμπνεύσει ποιητές και λογοτέχνες και συντροφεύει τους νησιώτες σε κάθε τους ταξίδι. Ωστόσο, ο αιγαιόγλαρος απειλείται πλέον περισσότερο από κάθε άλλο θαλασσοπούλι της Ελλάδας, αφού την τελευταία δεκαετία παρουσιάζει δραματική μείωση, επειδή οι άνθρωποι ψαρεύουν εντατικά στα παράκτια νερά, στερώντας του τα μικρά αφρόψαρα που είναι η αποκλειστική τροφή του. Οι γλάροι της Νάξου στη λίμνη του αεροδρομίου, καλωσορίζουν όλους τους επισκέπτες της Νάξου ακόμα και τους “σπάνιους”…
Φωτογραφίες: “Προστασία Άγριας Ζωής Νάξου”+naxostimes (τραβηγμένες το Μάρτιο 2015 στη λίμνη του αεροδρομίου)
Πληροφορίες για τα πουλιά: poulia.info
