Με προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας απειλούνται δεκάδες τουριστικές επενδύσεις της χώρας που εγκρίθηκαν με τον προηγούμενο χωροταξικό σχεδιασμό, δημιουργώντας ένα μεγάλο κενό στον νευραλγικό τομέα της ελληνικής οικονομίας που είναι ο τουρισμός.
Αφορμή είναι η πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ, με την οποία γκρεμίζεται όλο το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο, καθώς το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο αποφάσισε να καταργήσει την δίκη που αφορούσε την ακύρωση του ειδικού χωροταξικού Σουφλιά του 2009. Υπενθυμίζεται ότι προ διετίας είχε βγάλει κόκκινη κάρτα και για τον νεώτερο σχεδιασμό που είχε εγκριθεί το 2013 με υπουργική απόφαση.
Στο εξής, οι νέες τουριστικές επενδύσεις θα καθοδηγούνται από τα κατώτερα ιεραρχικά επίπεδα σχεδιασμού που είναι τα περιφερειακά σχέδια, τα οποία καταρτίστηκαν πριν από 14 χρόνια. Το υπουργείο Περιβάλλοντος βρίσκεται στο στάδιο της επικαιροποίησής τους αλλά εκκρεμούν επί μήνες, οι σχετικές υπουργικές αποφάσεις. Σε ότι αφορά την εκπόνηση νέου σχεδίου, η προετοιμασία εξακολουθεί να είναι στο αρχικό στάδιο αφού ακόμη δεν έχει προκηρυχθεί η μελέτη.
Το ενδιαφέρον στοιχείο της απόφασης (519/17) του Ε΄ Τμήματος που δημοσιεύτηκε στις αρχές του μήνα, είναι ότι με την κρίση του, το ΣτΕ έρχεται κόντρα με την πάγια νομολογία του, που επιτάσσει ολοκληρωμένο σχεδιασμό.
Τα ειδικά χωροταξικά (για τουρισμό, βιομηχανία, υδατοκαλλιέργειες κ.ά.) αποτελούν το δεύτερο στάδιο, στην κλίμακα του εθνικού σχεδιασμού, περιέχοντας ειδικές ρυθμίσεις δεσμευτικού χαρακτήρα για τον καθορισμό των χρήσεων γης, όρων και κανόνων δόμησης αλλά και για την έκδοση εγκρίσεων και αδειών μεσαίων αλλά και μεγάλων έργων.
Σύμφωνα με έγκριτους νομικούς και πολεοδόμους «δεν είναι συνταγματικά ανεκτή η έγκριση της πραγματοποίησης δραστηριοτήτων χωρίς τον ολοκληρωμένο αντίστοιχο σχεδιασμό…». Όπως σημειώνουν, «τα ειδικά χωροταξικά αποτελούν τη γενική πρόταση χωροταξικής οργάνωσης συγκεκριμένων τομέων παραγωγικών δραστηριοτήτων εθνικής σημασίας, εξειδικεύοντας και συμπληρώνοντας τις κατευθύνσεις του γενικού πλαισίου. Με τον τρόπο αυτό συγκροτείται ένα συνεκτικό σύνολο γενικών κατευθύνσεων χωροταξικού σχεδιασμού και αειφόρου ανάπτυξης σε εθνικό επίπεδο, που ως προαπαιτούμενος τομεακός χωροταξικός σχεδιασμός είναι απαραίτητο να έχει λάβει υπόψη και να έχει σταθμίσει τις αρχές σχεδιασμού του συγκεκριμένου τομέα».
Υπό αυτό το πρίσμα, οι ίδιες πηγές εκτιμούν ότι για τους λόγους αυτούς «δεν είναι δυνατή η ανάπτυξη οποιασδήποτε τουριστικής δραστηριότητας έως την έγκριση νέου ειδικού πλαισίου για τον τουρισμό. Σημειώνουν μάλιστα ότι όλες οι τουριστικές δραστηριότητες οι οποίες έχουν εγκριθεί υπό την ισχύ των ειδικών πλαισίων των ετών 2009 και 2013, στερούνται νομίμου ερείσματος και ενδέχεται να κριθούν ακυρωτέες από τα διοικητικά δικαστήρια. Κατά μείζονα λόγο είναι ακυρωτέες όσες εγκρίθηκαν μετά την 12 Οκτωβρίου 2015, ημέρα κατά την οποία δημοσιεύθηκε η 3632/2015 Απόφαση της ολομέλειας του Σ.τ.Ε. με την οποία έπαυσε, όπως άλλωστε κρίθηκε μεταγενέστερα, να υφίσταται χωροταξικό για τον τουρισμό στη χώρα».
Με βάση την απόφαση, το χωροταξικό για τον τουρισμό του 2013 αντικατέστησε στο σύνολό του, το προηγούμενο (2009), και δεν το τροποποίησε απλώς, με συνέπεια η ακύρωση του πρώτου να μην έχει ως συνέπεια την αυτόματη, ακόμη και προσωρινή, αναβίωση του δεύτερου. Διατυπώνεται μάλιστα η υποχρέωση της διοίκησης να προβεί σε έγκριση νέου πλαισίου μετά από τήρηση της νόμιμης διαδικασίας.
Πηγή: newmoney.gr
