Πικρία και οργή διακρίνει κανείς στην δήλωση του βουλευτή Κυκλάδων του ΣΥΡΙΖΑ Νίκου Συρμαλένιου αναφορικά με την άρνηση της πλειοψηφίας του δημοτικού συμβουλίου Νάξου και Μικρών Κυκλάδων να αποδεχθεί πρόταση ονοματοδοσίας του ΓΕΛ Νάξου σε «Μανώλης Γλέζος».
Ο κ. Συρμαλένιος κάνει λόγο για «μέγιστη ντροπή και αίσχος» η ιδιαίτερη πατρίδα του Μανώλη Γλέζου να μην προχωρά στην τιμητική αναγνώριση της οικουμενικής προσφοράς του Ναξιώτη αγωνιστή, τονίζοντας ότι «όσοι και όσες δεν αποδέχθηκαν αυτήν τη διάκριση, έχουν ήδη παραδοθεί στη χλεύη των πολιτών».
Το πλήρες περιεχόμενο της δήλωσης του κ. Συρμαλένιου:
Αίσχος, αίσχος, αίσχος, ντροπή, είναι τα μόνα λόγια που μπορεί να πει κανείς για την άρνηση της πλειοψηφίας του δημοτικού συμβουλίου Νάξου και Μικρών Κυκλάδων να αποδεχθεί πρόταση ονοματοδοσίας του ΓΕΛ Νάξου σε Μανώλης Γλέζος.
Ο Μανώλης Γλέζος δεν υπήρξε μόνο μια σημαντική προσωπικότητα της Νάξου, υπήρξε παγκόσμιο σύμβολο αντίστασης, ελευθερίας και δημοκρατίας. Από τους πρώτους παρτιζάνους στην Ευρώπη που αμφισβήτησε την πανίσχυρη ναζιστική Γερμανία. Μια ζωή αφιερωμένος στον αγώνα για την ελευθερία, την κοινωνική δικαιοσύνη και την άμεση δημοκρατία «από το λαό για το λαό» όπως έλεγε μέχρι τις τελευταίες στιγμές της ζωής του. Αφιερωμένος βεβαίως στον αγώνα για την αυτοδιοίκηση και όχι την «ετεροδιοίκηση», που αφαιρούσε την πραγματική εξουσία από το λαό.
Αγωνίστηκε και αγάπησε όσο κανείς άλλος τη Νάξο, τις Κυκλάδες και την Ελλάδα, αναδεικνύοντας από άκρου σε άκρο, την ιστορία, την πολιτιστική κληρονομιά και το γεωφυσικό τους πλούτο. Πήγαινε από σχολείο σε σχολείο, μεταφέροντας όλα αυτά τα ιδανικά στους νέους ανθρώπους. Και φυσικά αγωνίστηκε μέχρι τέλος για τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων, ως ελάχιστο χρέος επανόρθωσης στην τεράστια ζημιά της πατρίδας από τη ναζιστική κατοχή.
Ο πολίτης Μανώλης Γλέζος, τιμήθηκε και αναγνωρίστηκε σε όλη την οικουμένη, ως εκφραστής αυτών των πανανθρώπινων ιδανικών. Γι’ αυτό και αποτελεί μέγιστη ντροπή και αίσχος η μη αναγνώριση του από την ιδιαίτερη πατρίδα του.
Είναι όμως σίγουρο ότι όσοι και όσες δεν αποδέχθηκαν αυτή την τιμητική διάκριση, έχουν ήδη παραδοθεί στη χλεύη των πολιτών. Η ιστορία θα τους βαραίνει και θα τους ακολουθεί.
