*Του Αντώνη Γάκη
Ο πολιτισμός έχει προσφέρει στην παγκόσμια ιστορία λύσεις. Έχει γίνει τραγούδι στα χείλη επαναστατών για τη Δημοκρατία.
Έχει συντροφεύσει μοναχικούς ανθρώπους ναυτικούς, εργάτες του μεροκάματου, αλλά και εκατομμύρια συγκεντρωμένου λαού. Η πανδημία όμως έφερε τον πολιτισμό σε ύπνωση.
Η αντιμετώπιση της κυβέρνησης Μητσοτάκη τον βάζει στον πάγο, γιατί η χρήση της λέξης γύψος παραπέμπει σε άλλες μαύρες μέρες.
Η τέχνη και συγκέντρωση μεγάλου αριθμού κοινού είναι έννοιες συνυφασμένες. Κανείς δεν διαφωνεί πως δεν γίνεται να ξαναζήσουμε άμεσα εκδηλώσεις πολιτισμού με χιλιάδες συμμετεχόντων. Μα δεν μπορούμε να φανταστούμε και ένα βουβό καλοκαίρι χωρίς να ηχούν οι λυρικές χορδές, χωρίς να αναγεννάτε το πνεύμα των αρχαίων και νέων συγγραφέων, χωρίς τα παιδικά χαμόγελα στο πανί του θεάτρου σκιών και των παιδικών παραστάσεων. Χωρίς εκθέσεις ζωγραφικής και κάθε μορφής λαϊκής τέχνης. Πρώτα η ασφάλεια θα σου πουν.
Σύμφωνοι.
Μα δεν είναι και η τέχνη επάγγελμα εξίσου σημαντικό όπως ένα κέντρο αισθητικής ή ενός ΚΤΕΟ με κάθε σεβασμό και αλληλεγγύη στους εργαζόμενους του κάθε κλάδου.
Δεν είναι η πνευματική ανάταση που σου προσφέρει ο καλλιτέχνης το ίδιο αναγκαία με την ανάγκη του ανθρώπου να εκκλησιαστεί, με κάθε σεβαστή διάκριση ανάμεσα σε τέχνη και θρησκεία.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη μαζί με τον περιβαλλοντοκτόνο νομοσχέδιο που βάζει στον στόχαστρο τη φύση, σκοτώνει και τον πολιτισμό. Μας θεωρεί, όλους εμάς τους ανθρώπους της τέχνης , από όποιο μετερίζι και αν την υπηρετούμε, ως εργαζόμενους της έσχατης κατηγορίας. Σαν να κάνουμε το χόμπι μας και είμαστε ακαμάτηδες. Σχεδόν 100.000 άνθρωποι ζούμε για την τέχνη.
Σχεδόν 100.000 άνθρωποι φέτος δεν θα λάβουμε ούτε ένα μεροκάματο για να μπορέσουμε να ζήσουμε εμείς και οι οικογένειες μας. Πόσο μάλλον να δημιουργήσουμε νέες πνευματικές εστίες.
Ο καλλιτέχνης δεν έχει μόνιμη σύμβαση εργασίας. Ζει με το άγχος της επόμενης δουλειάς. Μα το αγαπάει αυτό το δημιουργικό σεργιάνι από έργο σε έργο, από σκηνή σε σκηνή. Μα ο κύριος Μητσοτάκης μας εξαίρεσε σχεδόν όλους από τα 533 ευρώ που έδωσε στους υπόλοιπους κλάδους.
Ξεχρέωσε την υποχρέωση του για εμάς τους καλλιτέχνες με μια μικρή, στα όρια της απαξίωσης αναφορά στο ότι φέτος το θεώρει αδύνατον να γίνουν καλλιτεχνικές δράσεις. Μα πίσω από τις παραστάσεις και τα φεστιβάλ υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι και εκατομμύρια θεατές που θέλουν, με ασφάλεια και κανονιστικό πλαίσιο όπως σε όλη τον υπόλοιπο πολιτισμένο κόσμο, να ερωτευτούν, να κλάψουν, να γελάσουν με τα έργα μας.
Απαιτούμε και δεν επαιτούμε
• Την επιδοματική ενίσχυση του κλάδου των καλλιτεχνών
• Την άμεση θεσμοθέτηση των υγειονομικών πλαισίων επαναλειτουργίας του Πολιτισμού
• Την στήριξη των παραγώγων κάθε μορφής για τη διατήρηση των θέσεων εργασίας
• Την στήριξη του πολιτισμού με όραμα και δημιουργία με αύξηση των δαπανών για την τέχνη.
Απαιτούμε τη φωνή μας και τη ζωή μας πίσω!
Κλείνω με τα λόγια μιας μεγάλης Ελληνίδας, της Μελίνας Μερκούρη, που αγωνίστηκε για την τέχνη ως ηθοποιός αλλά και ως υπουργός: «Η Ελλάδα πρέπει να πρωταγωνιστεί για τον Πολιτισμό. Η Ελλάδα, αυτό είναι η κληρονομιά της, αυτό είναι η περιουσία της και αν το χάσουμε αυτό δεν είμαστε Κανείς».
*Δρ. Αντώνης Γάκης Καθηγητής Περιβάλλοντος, Συγγραφέας, Θεατροπαιδαγωγός Σκηνοθέτης ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΘΗΡΑΣ ΕΝ ΟΔΩ, Μέλος Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης ΣΥΡΙΖΑ – ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ
