*Του Νίκου Λεβογιάννη (Φιλόλογος, π. βουλευτής)
Αυτή η ιστορική φράση του Κων/νου Καραμανλή το 1963, όλο και πιο συχνά ακούγεται τελευταία.
Κάθε μέρα που περνά, μα κάθε μέρα, επιβεβαιώνεται ότι αυτή η κυβέρνηση είναι μακράν η χειρότερη που γνώρισε ο τόπος στη μεταπολίτευση.
Η χώρα είναι καράβι ακυβέρνητο σε θάλασσες τρικυμιώδεις και ο λαός δοκιμάζεται σκληρά.
Έρχεται ένας χειμώνας, που κανένας δεν γνωρίζει τι φέρνει.
Σίγουρα κι άλλη φτώχεια κι άλλη ανεργία κι άλλα μνημόνια και διαφθορά και κομματοκρατία και μιντιοκρατία πρωτόγνωρη με πλήρη παραποίηση ή και εξαφάνιση της είδησης. Ακόμη και οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους… η ύφεση λέγεται ανάπτυξη, η παραβίαση της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο λέγεται… ασφαλής διέλευση.
Βαθαίνει όλο και περισσότερο η υποβάθμιση και απαξίωση δημοκρατικών θεσμών όπως η διαφάνεια, η αξιοκρατια, η χρηστή διαχείριση.
Σε βαθιά κρίση και υποβάθμιση έχουν περιπέσει οι θεσμοί της δικαιοσύνης, της ενημέρωσης της προστασιας των ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Στο πρωτοφανές σκάνδαλο Novartis, αντί να διώκονται οι πρωταγωνιστές του πολιτικοί, οδηγούνται στο εδώλιο του κατηγορουμένου οι …εισαγγελείς που το ερευνούν, γεγονός πρωτοφανές σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Μια κρίση πολυεπίπεδη πλήττει την ελληνική δημοκρατία κι οι καταστροφικές της συνέπειες είναι απροσδιόριστες.
Η δημοκρατική αντιπολίτευση, με μπροστάρη τον Σύριζα – Προοδευτική Συμμαχία και τον Αλέξη Τσίπρα μια επιλογή έχουν, μπροστά σε αυτή την καταιγίδα που πλήττει τη χώρα και το λαό.
Να φύγουν μπροστά, αφήνοντας πίσω τους την εσωστρέφεια, τις εσωκομματικές ίντριγκες και τη “μάχη χαρακωμάτων”.
Το πολυαναμενόμενο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, όλα δείχνουν πως δεν θα μπορέσει να γίνει στις υγειονομικές συνθήκες που επικρατούν.
Πρέπει να αναζητηθούν άλλοι τρόποι διοργάνωσής του, ώστε να γίνει πράξη η Μεγάλη Προοδευτική παράταξη, η μόνη ελπίδα του λαού μας για να απαλλαγεί από την πιο ανίκανη, διεφθαρμένη και επικίνδυνη κυβέρνηση, που γνώρισε ο τόπος από το 1974 και μετά.
