Το χθεσινό πράο αυγουστιάτικο βράδυ έγινε η γιορτή γενεθλίων (εκατονταετηρίδας) του Γυμνασίου Νάξου (νυν Α΄, μετά τη λειτουργία και δεύτερου) στον αύλειο χώρο του Σχολείου. Με πολλά σβησμένα κεριά μνήμης και ιστορίας.
«100 χρόνια Γυμνάσιο Νάξου» έγραφε το μεγάλο πανό επί μέρες, αντί του σωστού «100 χρόνια από την ίδρυση του Γυμνασίου Νάξου». Λεπτομέρειες θα πείτε, αλλά είναι αστερίσκος, όταν αφορά σχολική μονάδα;
Στην εσπερίδα, που συγκέντρωσε κυρίως παλιούς γνώριμους του Σχολείου, αραιωμένους λόγω των υγειονομικών περιορισμών και εν μέσω δυσμενών επιδημιολογικών δεικτών στη Νάξο, μπορούσε εύκολα να παρατηρήσει κανείς:
-την απουσία των περισσότερων καθηγητών, εν ενεργεία και συνταξιούχων, που βρίσκονται στο νησί μας.
– το ότι η εκδήλωση έγινε ερήμην των μαθητών, που αποτελούν τα ενεργά υποκείμενα στο κύριο δίπολο της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
-τη σύγχυση μεταξύ της σειράς προβαδίσματος σε δημόσιες τελετές με τις προσφωνήσεις.
-την πρόχειρη αρχειακή έκθεση, με μικρές δυσανάγνωστες φωτογραφίες, πολλά κενά και έμφαση στις…γυμναστικές επιδείξεις.
-τις αποσπασματικές εκφωνήσεις αυτοβιογραφικών μαθητικών μαρτυριών, χωρίς την απαραίτητη συνοχή, για τη διαμόρφωση συνολικής εικόνας της λειτουργίας του Σχολείου στο διάβα των 100 χρόνων και την παράλειψη μαρτυριών πέραν της δεκαετίας του 1960.
-την έλλειψη κριτηρίων ως προς την απονομή των τιμητικών πλακετών. Γιατί παροχή πλακετών σε τρεις μόνον πρώην διευθυντές; Γιατί η παράλειψη και της αναφοράς ακόμη των ονομάτων όλων των διευθυντών του Γυμνασίου, όπως και του πρώτου καθηγητή;
-τις ιδιαίτερα φτωχές-δισέλιδες- εγγραφές στο βιβλίο εντυπώσεων.
– την εκτός θέματος εισήγηση για τον «γεωργικό εθνικισμό» (;) του μεσοπολέμου με τη ψευδή ιδεολογικοποίηση (η ψευδής συνείδηση στη Γερμανική ιδεολογία των Μαρξ και Έγκελς, μια και ο πρώτος ανίερα επιστρατεύθηκε) της δήθεν διχογνωμίας (μεμονωμένη η άποψη) για γεωργική σχολή ή Γυμνάσιο, με αναδρομές μάλιστα στο γερμανικό ρομαντισμό, τη μεταφορά ιδεολογιών αιώνων(!) και τη γενιά του ΄30!
Κι όλα αυτά στο όνομα της λαογραφίας των ιδεών-άκουσον, άκουσον!!! Όχι μόνον αγνοούνται ή παραβλέπονται προ-ιδρυτικές πηγές και συζητήσεις Ναξιωτών επιστημόνων και πολιτικών γι’ αυτό το Γυμνάσιο καθαυτό, όχι μόνον αγνοούνται γενικότεροι εκπαιδευτικοί προβληματισμοί της περιόδου, αλλά αποδίδεται σε τοπικούς λογίους γνώση και προθέσεις που δεν μπορούσαν να έχουν. Ο Γ. Βαρδής πάντως δεν έχει ακόμη διαμαρτυρηθεί, άρα εμμένει στη γεωργική σχολή, μαζί, ίσως, με την ίδρυση Γυμνασίου! Μετά την εισήγηση αυτή, σίγουρα κατανοεί κανείς γιατί «δεν ξέρουμε ως έθνος (!) τι είδους εκπαίδευση θέλουμε».
Το Γυμνάσιο ιδρύθηκε αρχές Σεπτεμβρίου 1921. Γιατί γιορτάστηκε η ίδρυσή του πριν κλείσει τα 100 χρόνια; Μα, για συναφή λόγο με την απόδοση της προσωνυμίας Μανώλης Γλέζος στο Λύκειο Νάξου. Και τότε ο αποφασίσας να μετακινηθεί στην Αθήνα Λυκειάρχης εκβίασε τις διαδικασίες, προκειμένου να δρέψει τους καρπούς της νέας ονομασίας. Σήμερα, ο ήδη συνταξιοδοτηθείς Γυμνασιάρχης ήθελε πριν το νέο σχολικό έτος να πάρει το επικοινωνιακό μερτικό του από μια εκ των ενόντων εκδήλωση που δεν μπορεί να διεκδικήσει δάφνες πρωτοτυπίας, νέων ιστορικών στοιχείων και νέων (απ)όψεων. (Τα γενεαλογικά του σχολείου έχουν ξαναγραφτεί από την Σοφία Κατσουρού στη Φλέα, τ. 58/Απρ.-Ιούν. 2018). Εκτός, αν το εκμαυλιστικό καλοκαίρι προσφέρει την ευκαιρία παρουσίας «παλιών συμμαθητών» (για να θυμηθώ τον Λευτέρη Παπαδόπουλο), που θα μπορούσαν και αλλιώς να παρίστανται. Δεν αξιοποιήθηκαν π.χ. οι διαδικτυακές ευκαιρίες και προπάντων η όλη παράσταση, επαναλαμβάνω, έγινε ερήμην της καθηγητικής και μαθητικής κοινότητας διαχρονικά, σε ένα ιστορικό, λειτουργούν και σφύζον από ζωή και δράση Σχολείο.
Άλλωστε και όλο το 2021 θα μπορούσε ποικιλοτρόπως να αξιοποιηθεί με συγκεκριμένες δράσεις και έρευνες.
Επιχώριος
«Παρέμβαση στην επικαιρότητα»
5 Comments