Πριν από 63 χρόνια (10 Μαΐου 1959, το Πάσχα ήταν τότε στις 3 Μαΐου) δημοσιεύτηκε πρωτοσέλιδα στο Ναξιακόν Μέλλον η λαμπριάτικη, ποιητική αλληλογραφία μεταξύ του Νικολού και της Μαριετώς, πρωταγωνιστών της ανεπανάληπτης σατιρικής γραφίδας του λογοτέχνη Νίκου Βλ. Σφυρόερα.
Ο Ν. Σφυρόερας ήταν ο Λουκιανός της σύγχρονης Νάξου! Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε σε πρόζα (πεζό λόγο) ένα μικρό βιβλίο 78 σελίδων, με τίτλο οι Ιστορίες του Νικολού, που πρωτοδημοσιεύονταν από τον Σφυρόερα επί 12 χρόνια στο Ναξιακόν Μέλλον.
Ο Νικολός στα ξένα και η Μαριετώ στο χωριό, κάτι διόλου ασύνηθες εκείνη την εποχή. Και ο Σφυρόερας έπιανε τον σφυγμό της εποχής του με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο, τη στιχουργική δεινότητα και τη χρήση της απεραθίτικης ντοπιολαλιάς, με σκοπό, όπως γράφει να ζωντανέψει «ό,τι πέθανε και πεθαίνει στο χωριό-την προγονική του γλώσσα, την απλή του ζωή, τις παλιές του συνήθειες, τους αγνούς του ανθρώπους και τ’ άδολο, το παιχνιδιάρικο και το σπιρτόζικο, σαν το κρασί του, πνεύμα του». Κι αυτά, πότε; Το 1959!
Απολαύστε τη σατιρική στιχομυθία, που αναδεικνύει το σπινθηροβόλο πνεύμα, τη στιχουργική ευχέρεια και ικανότητα, τη θεματολογία, τη γλώσσα και την ευτραπελία του Σφυρόερα:
Για την αντιγραφή και αντί ευχών,
Επιχώριος
