Στις 15 Φεβρουαρίου 1941 το Ναξιακόν Μέλλον κυκλοφόρησε το δεύτερο φύλλο του μετά την κήρυξη του πολέμου του 1940 με τον υπέρτιτλο ΠΟΛΕΜΙΚΟΝ. Στη δεύτερη σελίδα του συναντούμε μια ποιητική, επινοημένη αλληλογραφία μεταξύ του Δημήτρη (Δημητραρά, όπως υπογράφει) και της Μαριετώς (αργότερα τον Δημήτρη αντικατέστησε ο Νικολός), πρωταγωνιστών της σκωπτικής γραφίδας του χαρισματικού ναξιώτη λογοτέχνη Νίκου Βλ. Σφυρόερα. Ο Ν. Σφυρόερας ήταν κατ’ εμέ ο Λουκιανός της Νάξου της εποχής του, όπως είχα γράψει παλιότερα.
Ο Δημήτρης από το αλβανικό Μέτωπο και η Μαριετώ από το χωριό ανταλλάσσουν γράμματα που διαπνέονται από το πνεύμα (το zeitgeist) και τις συνθήκες της εποχής και διανθίζονται με χιούμορ, σπιρτάδα, θαρραλέα αντιμετώπιση, ελπίδα.
Ο Νίκος Σφυρόερας «σκάναρε» την εποχή του με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο, τη στιχουργική δεινότητα και τη χρήση της απεραθίτικης ντοπιολαλιάς, με σκοπό, όπως έγραφε αλλού, να ζωντανέψει «ό,τι πέθανε και πεθαίνει στο χωριό-την προγονική του γλώσσα, την απλή του ζωή, τις παλιές του συνήθειες, τους αγνούς του ανθρώπους και τ’ άδολο, το παιχνιδιάρικο και το σπιρτόζικο, σαν το κρασί του, πνεύμα του».
Εδώ διαπιστώνω μια οπτική θέασης των γεγονότων και προάσπισης αξιών. Ένα ιδιαίτερο μέτρο αξιολόγησης της ζωής και πρόσληψης της πατρίδας και του πολέμου, του εξωραϊσμού καταστάσεων, στο πλαίσιο του γενικότερου κλίματος ενθουσιασμού, που δεν μπορεί να δικαιολογεί κανένας πόλεμος. Η λέξη «μπορό» που χρησιμοποιεί ο ποιητής προέρχεται, κατά πάσαν πιθανότητα, από το γαλλικό μπυρώ (bureau), που σημαίνει γραφείο.
Απολαύστε τη σατιρική στιχομυθία, που αναδεικνύει το σπινθηροβόλο πνεύμα, την απεραθίτικη πηγαία στιχουργική ευχέρεια, τη ντοπιολαλιά, την ευρηματικότητα και την ευτραπελία του Νίκου Σφυρόερα:
Στις 10 Ιανουαρίου 1941, στο πρώτο φύλλο της ίδιας εφημερίδας, δεν μπορώ να παραβλέψω πρωτοσέλιδα τα εξής σκίτσα του απεραθίτη ζωγράφου και σκιτσογράφου Νίκου Κατσουρού. Με το πενάκι του ο Ν. Κατσουρός δίνει τη δική του μάχη και εκδοχή για τον πόλεμο με τους Ιταλούς. Ήταν ένας άλλος τρόπος αντίστασης, αλλά και ενθάρρυνσης των Ελλήνων της πρώτης γραμμής, αλλά και των μετόπισθεν. Απολαύστε τον:
Επιχώριος
