Η αντιπολίτευση είναι ένα πολιτικό είδος που απαιτεί ειδικές προϋποθέσεις και συνθήκες για την αποτελεσματική καλλιέργειά του. Όποιος δεν το αντιλαμβάνεται, επηρεάζοντας το γενικότερο κλίμα, είναι εκτός τόπου και χρόνου.
Όποιος παραβλέπει προεκλογικά την ανάγκη σοβαρής προετοιμασίας για την εν δυνάμει άσκηση εξουσίας, άσχετα με το αποτέλεσμα των εκλογών, είναι καταδικασμένος να είναι ουραγός μιας δημοτικής πλειοψηφίας που δεν ανταποκρίνεται στα νεύματα των καιρών. Δηλαδή μια αντιπολίτευση που δεν αντιπαραθέτει πολιτικές θέσεις και αρχές, τεκμηριωμένες προτάσεις και δράσεις, αξιοποιώντας όλο το θεσμικό οπλοστάσιο και την κοινωνική δυναμική.
Όποιος αντιλαμβάνεται μικροπολιτικά την αντιπολίτευση, χωρίς άσκηση του ουσιαστικού του ρόλου, επιλέγει να ζεσταίνει καρτερικά τα αντιπολιτευτικά έδρανα ή να αναπαριστάνει παλαιομοδίτικους ρόλους παλαιών πολιτευτών, καρικατούρες της εποχής μας.
Όποιος αντιλαμβάνεται τη δημοτική αντιπολίτευση σαν προθάλαμο για την κεντρική πολιτική σκηνή ή σαν το μακρύ χέρι πολιτικών και επιχειρηματικών συμφερόντων, τοπικών και προσωπικών ανταγωνισμών, έχει εξασφαλισμένη, αργά ή γρήγορα, την αποτυχία.
Τι συμβαίνει στη Νάξο την τελευταία δεκαετία; Γιατί διαρκώς βλέπουμε τα τρένα ή μάλλον τα πλοία να περνούν και εμείς μένουμε στην προκυμαία μετρώντας τα κύματα;
Δυστυχώς ο Δημήτρης Λιανός και οι λαμπροί σύμβουλοί του σήμερα- και ο Μανόλης Μαργαρίτης χθες-, έχουν ελεύθερους χώρους για έναν δημοτικοκυβερνητικό μονότερμα χωρίς να υπάρχει ένας αξιόπιστος αντιπολιτευτικός δομημένος αντίλογος.
Γιατί:
Αντιπολίτευση δεν είναι η ανιεράρχητη παρέμβαση για τριτεύοντα θέματα καθημερινότητας.
Αντιπολίτευση δεν είναι η απουσία στρατηγικού σχεδιασμού και εναλλακτικών προτάσεων.
Αντιπολίτευση δεν είναι οι αποφάσεις ερήμην της κοινωνίας
Αντιπολίτευση δεν είναι η μηχανική μεταφορά της κομματικής γραμμής στην Αυτοδιοίκηση, οι γενικολογίες που είναι συμβατές με την ιδεολογία, αλλά δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν το ειδικό περιβάλλον, τις ιδιαιτερότητες και εξελίξεις, τις αγωνίες του κόσμου, την αντιλαϊκιστική αναγκαιότητα, την εναπόθεση των λύσεων σε ένα απώτατο μέλλον.
Αντιπολίτευση δεν είναι οι ανιαρές διεκπεραιώσεις ρόλων, χωρίς έμπνευση, μελέτη σε βάθος, πρωτοτυπία και έμπνευση από άλλες δημοτικές πρακτικές, από ρεαλιστικές προτάσεις της τοπικής κοινωνίας, από το ευρωπαϊκό περιβάλλον.
Βαθύτατα συντηρητική η δημοτική πολιτική πανίδα, σε όλες της τις όψεις και συνιστώσες. Ελλιποβαρές πολιτικό προσωπικό, οργανωτική χαλαρότητα, πολιτικές που δεν συνάδουν με τους καιρούς μας, παλαιοκομματισμός που ενίοτε δε διαφέρει με εποχές του ύστερου 19ου αιώνα και των χειρότερων στιγμών του 20ού.
Αυτά δεν αποτελούν γενικολογίες. Όποιος παρατηρεί από κοντά, στο προσκήνιο και παρασκήνιο, τα δημοτικά πράγματα, όποιος συζητά με τους πολίτες και κατοίκους του νησιού, όποιος παρακολουθεί τον δημόσιο λόγο-όπου αυτός εκδηλώνεται ή αρθρώνει κάτι ουσιαστικό, γιατί και αυτός είναι είδος εν ανεπαρκεία στο νησί μας-, θα δει, πίσω από τις παραπάνω διαπιστώσεις, χαρακτηριστικά παραδείγματα και πρόσωπα που φωτογραφίζονται, διαθλώνται και σκιαγραφούνται.
Στους εξουσιούχους του δημοτικού μεγάρου δεν συγκαταλέγεται μόνον η πλειοψηφία. Βολεύεται με διαφορετικό τρόπο και σκεπτικό και μια αντιπολίτευση που απολαμβάνει τον θώκο της, κάνει τις αμπασάδες της ή αρκείται να δηλώνει στην πράξη την απουσία με την παρουσία της. Υπάρχει και η «τουριστική αντιπολίτευση», η αντιπολίτευση του μικροφώνου και των δημοσίων σχέσεων ή των αποχών και της γκρίνιας ή της απαγγελίας πολιτικών ποιημάτων με προκαθορισμένες αποφάσεις πριν ακουστεί η πρόταση. Όλα αυτά τα είδη άνθισαν και ανθούν στην εύκρατη ναξιακή δημοτική ζώνη.
Αυτή είναι η αντιπολίτευση που έχει ανάγκη το νησί μας;
Επιχώριος
