Το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη και ο άδικος χαμός τόσων ανθρώπων, κυρίως νέων, ήταν ένα τεράστιο σοκ και προκάλεσε ανείπωτη οδύνη στο σύνολο της κοινωνίας. Το βαρύ πένθος το διαδέχτηκε άμεσα η οργή, οι μαζικές απεργίες και διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα.
Εξαρχής έγινε αντιληπτό ότι δεν επρόκειτο για ατύχημα, αλλά για εγκληματική ενέργεια. Ήταν ένα κρατικό έγκλημα, ένα έγκλημα του συστήματος, για το οποίο η ανθρώπινη ζωή έχει μηδενική αξία. Το επιτελικό κράτος, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των “μεγαλοκαρχαριών”, είναι ικανό να πράττει το οτιδήποτε με μοναδικό στόχο το κέρδος. Το δυστύχημα στα Τέμπη δεν ήταν ούτε τυχαίο ούτε ξαφνικό. Απεναντίας, ήταν αναμενόμενο να συμβεί κάποια στιγμή, κάτι που το καθιστά ακόμα πιο τραγικό. Απλώς, οι κυβερνώντες που γνώριζαν και είχαν την αποκλειστική ευθύνη δεν έκαναν τίποτα για να το αποτρέψουν, αφού είναι οι ίδιοι που παραδίδουν δημόσια αγαθά και φορείς στα χέρια ιδιωτών, και τα αφήνουν να ρημάζουν, πάντα στον βωμό του χρήματος. Το κόστος σε ανθρώπινες ζωές δεν τους αφορά.
ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ,
ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ Η ΦΩΝΗ!
Το ξεπούλημα όλων των δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών, και η επακόλουθη έλλειψη λογοδοσίας και διαφάνειας, δεν οδηγούν μόνο σε τέτοιες τραγωδίες. Διευρύνουν την κοινωνική αδικία. Επιτρέπουν σε μια μικρή ομάδα ατόμων να έχει προνόμια και οφέλη από αγαθά που ανήκουν σε όλους και όλες μας. Μεγαλώνουν το χάσμα μεταξύ εχόντων και μη εχόντων. Οδηγούν σε αβάσταχτη αύξηση του κόστους ζωής και φτωχοποίηση. Εντείνουν το σύστημα ταξικής πολιτικής, και άρα ανισότητας, σε όλα τα επίπεδα: στην υγεία, την παιδεία, την ασφάλειά μας, παντού.
Μετά το μεγάλο γιατί σχετικά με την απώλεια τόσων ζωών, έρχονται και άλλα σημαντικά γιατί: Γιατί να το επιτρέπουμε; Γιατί να μένουμε άπραγοι; Γιατί να μη διαθέτουμε τα δημόσια αγαθά προς όφελος όλων; Η ζωή προχωράει και προτού επανέλθουμε στην “κανονικότητα”, σαν να μην έχει συμβεί τίποτα, και μέχρι το επόμενο σοκ, ας στραφούμε εναντίον αυτού του συστήματος, το οποίο δεν νοιάζεται καθόλου για τις ζωές και τις βασικές ανάγκες μας, και επιπλέον στηρίζεται στην προπαγάνδα μέσω των πουλημένων ΜΜΕ και στην καταστολή.
ΔΩΣΕ ΤΡΟΠΟ ΣΤΗΝ ΟΡΓΗ!
Η μόνη απάντηση στα εγκλήματα που στοιχίζουν ζωές, στα κακώς κείμενα που υποβαθμίζουν ζωές, είναι η αλληλεγγύη. Κι αυτή επιτυγχάνεται μόνο με κινητοποιήσεις στον δρόμο και συλλογικές δράσεις.
Εμείς οι εκπαιδευτικοί, ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένοι σε θέματα κοινωνικά, σας καλούμε να δίνουμε το “παρόν” στην πλατεία Πρωτοδικείου, ένα απόγευμα που θα ορίζεται στις αρχές κάθε μήνα.
Με σεβασμό στη μνήμη των νεκρών του σιδηροδρομικού δυστυχήματος στα Τέμπη,
Συνεχίζουμε να διεκδικούμε τη διερεύνηση σε βάθος των αιτίων τα οποία οδήγησαν σε αυτή την τραγωδία, την άμεση απόδοση ευθυνών στους πραγματικούς ενόχους και τη λήψη μέτρων ώστε να μη θρηνήσουμε πάλι ανθρώπινες ζωές.
Καλούμε τα ΜΜΕ να ανταποκριθούν στην αποστολή τους, που δεν είναι άλλη από την έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση, με έλεγχο αυτών που έχουν την πολιτική εξουσία, με διαφάνεια και μοναδικό πρόταγμα την υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος.
Απαιτούμε να παγώσει εδώ και τώρα η ιδιωτικοποίηση του νερού, του πλέον ζωτικού αγαθού, στην οποία αμείλικτα και καταπατώντας κατάφωρα το Σύνταγμα εμμένει η κυβέρνηση, αλλά και η σωρεία ιδιωτικοποιήσεων κοινωνικών αγαθών και υπηρεσιών κοινής ωφέλειας, που καθιστούν την κοινωνία όμηρο ιδιωτικών συμφερόντων, με τραγικές, όπως αποδείχτηκε στην περίπτωση των συμβάσεων εξοπλισμού τηλεδιοίκησης στα τρένα, συνέπειες.
Αγωνιζόμαστε για δημόσια και δωρεάν παιδεία, ενάντια σε αξιολογήσεις που οδηγούν στην κατηγοριοποίηση σχολείων εις βάρος των πολλών, καθώς και για ασφαλή σχολικά συγκροτήματα με σύγχρονες υποδομές, που δεν θα θέτουν σε κίνδυνο τη σωματική ακεραιότητα των μελών της εκπαιδευτικής κοινότητας, όπως συνέβη με την άδικη και τραγική απώλεια της ζωής του 11χρονου μαθητή στις Σέρρες, που δεν πρόκειται να ξεχαστεί.
Παράλληλα, στεκόμαστε αλληλέγγυοι
• Στον αγώνα όλων των νέων ανθρώπων, μιας γενιάς που έχει μεγαλώσει μέσα στην οικονομική κρίση, στα μνημόνια, στην πανδημία και στον εγκλεισμό που επιβλήθηκε, και τώρα στα εγκλήματα στο όνομα των υπερκερδών για τους ολίγους.
• Στον αγώνα των μαθητών και μαθητριών που αρνούνται την καταπάτηση των δικαιωμάτων τους, που δεν δέχονται την τρομοκρατία και την καταστολή.
• Στον αγώνα των φοιτητών και φοιτητριών ενάντια στη διάλυση του δημόσιου πανεπιστημίου, ενάντια στην υποβάθμιση των πτυχίων και την εξίσωσή τους με εκείνα των ιδιωτικών κολεγίων,
και διεκδικούμε μαζί τους δικαιοσύνη, σχολεία δημιουργικά, πανεπιστήμια δημοκρατικά, κατάργηση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, εκσυγχρονισμό των εγκαταστάσεων όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης.
• Στον αγώνα όλων των εργαζομένων στον κλάδο της υγείας ενάντια στην εγκατάλειψη και απαξίωση του ΕΣΥ, ενάντια στην ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησης της παιδοογκολογικής μονάδας του Νοσοκομείου Παίδων “Αγία Σοφία”, γενικότερα ενάντια στις καταργήσεις και συγχωνεύσεις υγειονομικών μονάδων, και διεκδικούμε μαζί τους επείγουσες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, βελτίωση/εκσυγχρονισμό των νοσοκομειακών υποδομών, κατάργηση της όποιας επιχειρηματικής δράσης σε υγεία, πρόνοια και κοινωνική ασφάλιση.
• Στον αγώνα όλων των εργαζομένων στα τρένα, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τα ΜΜΜ, ενάντια στην υποστελέχωση, ενάντια στην υποβάθμιση των υποδομών, και διεκδικούμε μαζί τους ασφάλεια στις μετακινήσεις και τις συγκοινωνίες για εργαζόμενους και επιβάτες.
• Στον αγώνα των καλλιτεχνών ενάντια στο Π.Δ. 85, που υποβαθμίζει τα πτυχία τσακίζοντας τα εργασιακά τους δικαιώματα, και διεκδικούμε μαζί τους να λάβει τέλος η καταστροφική προς όλους τους τομείς της τέχνης πολιτική της κυβέρνησης, να πάψει η βεβήλωση του πολιτισμού σε αυτήν τη χώρα.
