Η παραμονή της Πρωτοχρονιάς είναι μια ιδιαίτερη βραδιά. Το σπίτι γεμίζει από αγαπημένα συγγενικά ή φιλικά πρόσωπα, το γιορτινό τραπέζι είναι στρωμένο με κάθε είδους λιχουδιές, τσουγκρίζουμε ποτήρια, γελάμε, αναπολούμε αλλά και ονειρευόμαστε, ελπίζοντας να μας «πέσει» το φλουρί της βασιλόπιτας.
Όσο όμως, εμείς απολαμβάνουμε αυτές τις στιγμές, κάποιοι άλλοι εργάζονται και αυτή τη βραδιά… κάνουν βάρδια. Σώματα Ασφαλείας, ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό στα νοσοκομεία και αρκετοί άλλοι «αλλάζουν τον χρόνο» στη δουλειά και το αποψινό βράδυ τους βρίσκει μακριά από την θαλπωρή του σπιτιού τους ή τη «μάζωξη» στο σπίτι φίλων.
Όπως, για παράδειγμα, η Νέζη και η Τάνια, ο κ. Διονύσης και ο κ. Κάρολος. Οι δύο πρώτες είναι υπάλληλοι σε φαρμακείο, ο δεύτερος περιπτεράς και ο τρίτος ταξιτζής. Όλοι τους δούλευαν απόψε. Οι δυο πρώτες εξυπηρετούσαν με χαμόγελο όσους περνούσαν την πόρτα του φαρμακείου, ωστόσο η Νέζη δεν σταματούσε να σκέφτεται τα δυο παιδιά της που βρίσκονταν πίσω στο σπίτι, μιας και ήταν η πρώτη φορά που παραμονή Πρωτοχρονιάς βρισκόταν μακριά τους.
Από την άλλη, εννέα χρόνια τώρα, ο καινούριος χρόνος βρίσκει τον κ. Διονύση στο περίπτερο και πλέον το έχει συνηθίσει, αν και θα ήθελε να βρίσκεται κοντά στην οικογένεια του. Το ίδιο είπε και ο κ. Κάρολος, ο οποίος – λόγω της φύσης του επαγγέλματος του – μπορεί να βρεθεί στο τιμόνι οποιαδήποτε μέρα, ακόμη κι αν είναι αργία ή γιορτή.
Όλοι τους δούλευαν απόψε, όμως όλοι τους μας ευχήθηκαν Καλή Χρονιά. Το ίδιο τους ευχόμαστε κι εμείς!
