Ένα προσωπικό κείμενο για τη φράση που βαραίνει τις γυναίκες και για την ανάγκη να ζούμε με τους δικούς μας όρους
Μια φράση που σχεδόν κάθε γυναίκα έχει ακούσει. Στην αρχή το παίρνεις χαλαρά. Χαμογελάς και σκέφτεσαι: λες να στείλω δελτίο Τύπου όταν αποφασίσω; Απαντάς με μισόλογα, κάνεις ότι δεν σε αγγίζει. Όμως όσο περνά ο καιρός, συνειδητοποιείς ότι αυτό το «πότε» δεν είναι αθώο. Είναι σαν σφραγίδα που περιμένει να μπει στη ζωή σου, κι αν δεν μπει θεωρείσαι μισή.
Κάπου εκεί σταμάτησα να χαμογελάω αμήχανα. Πλέον ρωτάω κι εγώ: «Εσύ γιατί έκανες παιδί;».
Και τότε έρχονται απαντήσεις που με σοκάρουν.
«Για να μη μείνω μόνη στα γεράματα».
«Για να δέσω τον γάμο μου».
«Γιατί όλοι γύρω μου είχαν ήδη παιδιά κι ένιωθα πίσω».
«Γιατί οι γονείς μου δεν θα με άφηναν ήσυχη αν δεν το έκανα».
«Γιατί πίστευα πως ένα παιδί θα με κάνει πιο ευτυχισμένη».
Κι όμως, καμία από αυτές τις φράσεις δεν μιλάει για την ουσία του να γίνεις γονιός. Γιατί το να φέρεις έναν άνθρωπο στον κόσμο δεν είναι τυπικό βήμα στη ζωή. Είναι η μεγαλύτερη ευθύνη: να μεγαλώσεις έναν άνθρωπο που θα πάρει από σένα το φως ή τα σκοτάδια σου.
Κι αν δεν μπεις σε αυτά τα καλούπια, τότε η κοινωνία βιάζεται να σε βαφτίσει «αποτυχημένη». Γιατί δεν φόρεσες νυφικό, γιατί δεν κρατάς καρότσι, γιατί δεν ακολούθησες το σενάριο που κάποιοι θεωρούν αυτονόητο. Λες και υπάρχει ένα manual ζωής που όλες πρέπει να τηρήσουμε κατά γράμμα.
Μα η ζωή δεν είναι manual. Και η αξία μιας γυναίκας δεν κρίνεται από το αν παντρεύτηκε ή αν έγινε μάνα.
Κρίνεται από το αν τόλμησες να ζήσεις όπως εσύ θες.
Χρύσα Σταύρου
Ακολουθήστε το naxostimes.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
