Σε μια συγκλονιστική εξομολόγησή του ο Σπύρος Παπαδόπουλος μίλησε για το τέλος της εκπομπής του “Στην υγειά μας ρε παιδιά” αλλά και για την περιπέτειά του με τον καρκίνο.
Σχετικά με το τέλος της εκπομπής έπειτα από 17 χρόνια τηλεοπτικής ζωής, αποκάλυψε: “Προσπαθώ να ακούω την αλήθεια μέσα μου. Γιατί εμένα μού την “πέφτει” ο εαυτός μου από μέσα. Ξύπνησα ένα πρωί στις 5:30, στη Νάξο και έγραψα το μήνυμα ότι θα ήταν η τελευταία χρονιά της εκπομπής. Κάποιοι το παρεξήγησαν. Νόμιζαν ότι ήταν το τελευταίο επεισόδιο, είχαμε άλλα τρία και νόμιζαν ότι μια “κυρία” μας τα έκοψε, κυρία τελοσπάντων, καταχρηστικός ο όρος… Δεν προλάβαμε να χαιρετήσουμε τον κόσμο.
Υπήρχε κάτι στην ψυχή μου γιατί είχαν αρχίσει και γίνονταν πράγματα που δεν ήταν της αρεσκείας μου και της δικής μου ψυχής. Αλληθωρίζαμε λίγο περισσότερο προς τα νούμερα. Εγώ νούμερα δεν κοίταξα ποτέ, δεν με ενδιέφεραν κι έλεγα ότι ήθελα να κάνω αυτό που είναι πολύ συγκεκριμένο, ήθελα απλά να παρουσιάζω τα τραγούδια που μεγάλωσα, λίγο πριν ή λίγο μετά και να μαθαίνουν και οι νέοι, γιατί δεν είναι ωραίο να μην ξέρουν οι 17άρηδες τον Τσιτσάνη και τον Βαμβακάρη”.
“Τα δύο τελευταία χρόνια γίνονταν όλο και περισσότερες παρεκκλίσεις και είχε αρχίσει και με κούραζε αυτό και δεν ήθελα να έρθω σε ρήξη με ανθρώπους που αγαπώ. Έβαζα νερό στο κρασί μου αλλά τελικά ξύπνησα ένα πρωί και είπα τέλος. Οι παρεκκλίσεις αφορούσαν στα νούμερα…” ανέφερε μεταξύ άλλων στην εκπομπή “Πάμε Δανάη”.
Σχετικά με την προσωπική του ζωή σημείωσε: “Είχα στη ζωή μου μακροχρόνιες σχέσεις αλλά ήμουν φανατικά εναντίον του γάμου και έχω κάνει δύο γάμους. Ούτε ξέρω πώς γινόταν και παντρευόμουν. Ίσως για το χατίρι των συγγενών”.
“Δεν θεωρούσα τον γάμο κάτι φοβερό. Όσο υγιές είναι να παντρεύεσαι άλλο τόσο υγιές είναι και να χωρίζεις. Εγώ δουλεύω τη σχέση και όταν τελειώσει”, συμπλήρωσε.
“Είμαι υπερήφανος που δεν θα βρεθεί άνθρωπος να πει ότι του έχω φερθεί σκάρτα, γιατί έτσι με μεγάλωσαν οι γονείς μου. Είμαι υπερήφανος για τον γιο μου και για τη δουλειά μου στο θέατρο”, υπογράμμισε ο ηθοποιός.
Για την περιπέτεια με τον καρκίνο
Για την περιπέτειά του με τον καρκίνο για τον οποίο είχε πει “ο καρκίνος τη δουλειά του και εγώ τη δικιά μου” σημείωσε: “Ήμουν πάντα γειωμένος, μεγάλωσα χωρίς να ασχολούμαι με το τι θα γίνει, με τη διάσταση του χρόνου που λέγεται μέλλον, έγινα πραγματιστής. Εκείνη την ώρα το διαχειρίζεσαι, λες ψυχραιμία, ό,τι είναι να γίνει θα γίνει, αν είναι να έρθει το τέλος ήρθε. Καλά ήμασταν, καλά περάσαμε”.
“Μια ψυχραιμία, ούτε έλλειψη ενσυναίσθησης ούτε ένδειξη γενναιότητας. Δεν θα έλεγα ποτέ “γιατί σε μένα;”. Τι θα πει γιατί σε μένα. Ποιος είσαι ρε φίλε;..
Ήξερα από την αρχή ότι ήταν δύσκολος και επικίνδυνος ο καρκίνος μου. Ο γιατρός μου είχε πει ότι μπορεί να έχω και 3 μήνες ζωής. Ο όγκος ήταν μέσα στο νεφρό. Εάν είχαν διασπαρεί τα καρκινικά κύτταρα ήταν τελειωμένη υπόθεση. Αφαιρέσαμε το νεφρό και τελείωσε” υπογράμμισε.
Πηγή: enikos.gr
