Πώς μπορεί να φτάσει η θάλασσα του Αιγαίου μέχρι το Χαλάνδρι, που είναι 16 χιλιόμετρα μακρυά από τις ακτές της Αττικής; Με επιστημονική εξήγηση μόνο με ένα τεράστιο τσουνάμι. Μεταφορικά όμως και με τη μουσική φαντασία ο παφλασμός των υδάτων έφτασε στις αυλές των βορείων προαστίων μέσα από το γλέντι που διοργάνωσε, το Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2018 ο Σύλλογος Μικρασιατών-Κωνσταντινουπολιτών «ΡΙΖΕΣ».
«Με ανοιχτά πανιά στο κύμα, φτάσαμε μέσα στο Κλήμα», που λέει και το τραγούδι και στο Πάρκο Προσφυγικού Συνοικισμού εκείνο «… το βράδυ ρίξαμε το παραγάδι». Και τι φόρτωσαν τα δίχτυα; Ψάρεψαν νότες, ήχους και χορούς απ’όλα τα νησιά. Πάρος, Νάξος, Μύκονος, Αμοργός, Σχοινούσα, Αντικέρια, Δονούσα, όλο το πέλαγος, από τις Κυκλάδες μέχρι και τα Δωδεκάνησα.
Με καπετάνιο τον Οικονομίδη
Πάνω από 2000 κόσμος συγκεντρώθηκε στο Χαλάνδρι για να ακούσει τον Νίκο Οικονομίδη, έναν άνθρωπο που ο κόσμος λατρεύει και τον ξεχωρίζει λόγω του ιδιαίτερου παιξίματος του βιολιού, το οποίο απογειώνεται σε συνδυασμό με την υπέροχη φωνή της Κυριακής Σπανού, η οποία μέθυσε τον κόσμο με τη γλυκιά χροιά της. Η μουσική συνταγή όμως είχε και άλλα μυστικά υλικά που οδήγησαν τους μύστες στο να γευτούν μία υπέροχη αιγαιοπελαγίτικη πανδαισία, χάρη στον Πάνο Βέργο στο σαντούρι, στον Αργύρη Ψαθά στο λαούτο και στον Γιάννη Μαμά στην τσαμπούνα.
Ο Οικονομίδης παραδοσιακός και αυθεντικός, χαϊδεύοντας τις χορδές του βιολιού του, έβαλε τον κόσμο σαν καπετάνιος νοητά «πάνω στον Ανεμογιάννη που φουρτούνα δεν τον πιάνει» και όλη η παρέα, οργανοπαίκτες, τραγουδιστές και χορευτές, αρμένισαν το Αιγαίο, σε μία μυσταγωγία με αρχέγονες καταβολές, οι οποίες ακόμα και αν έχουν περάσει χιλιάδες χρόνια δεν μπορούν να σβηστούν από το dna του Έλληνα. Γιατί όταν ο Έλληνας ακούει αυτές τις νότες και χορεύει αυτούς τους χορούς, τον μπάλο, τον συρτό, το εφταράκι, ξεσηκώνεται. «Του ανασταίνονται τα κύτταρα», όπως είχε δηλώσει σε πρόσφατη συνέντευξή του στο Newpost.gr ο μεγάλος βιολάτορας.
Σαν προσευχή
Ο κόσμος, νέοι και μεγαλύτεροι σε ηλικία, οικογένειες με παιδιά, έφηβοι και κορασίδες, μέλη συλλόγων, δεν σταμάτησε διόλου να χορεύει. Τα κορμιά έσμιξαν, αγκαλιάστηκαν, ο κύκλος δεν άνοιξε ποτέ και αυτή η χορευτική σπείρα σαν ανεμοστρόβιλος μετέφερε στον ελληνικό ουρανό τις προσευχές που επικοινωνούσαν μέσα από την όρχησή τους τα σώματα. «Ωχ, αμάν, αμάν, γεια σου, να ήμουνα στην αγκαλιά σου. Ώπα, ώπα, σ’αγαπώ μα δεν σου τό ‘πα». Ακόμα και οι πονεμένες καρδιές γέλασαν καίγοντας τους καημούς τους. Γιατί «τη λύπη μας μέσα από το τραγούδι την κάνουμε χαρά», όπως είχε δηλώσει σε παλαιότερη συνέντευξή της η Κυριακή Σπανού. Και δεν ήταν μόνο οι μετέχοντες της εορτής που τραγούδησαν, χόρεψαν και ψυχαγωγήθηκαν.
Όλη η γειτονιά σηκώθηκε στο πόδι. Οι Χαλανδριώτες βγήκαν έξω στα μπαλκόνια τους, παρακολούθησαν τους συμμετέχοντες να «γέρνουν σαν κυπαρισσάκια μέσα στο χορό» και απόλαυσαν τους ήχους που έφερνε ο αιγαιοπελαγίτικος αέρας με την προσφυγική αύρα μέσα στα σπίτια τους. Γιατί μην ξεχνάμε, ότι την εκδήλωση διοργάνωσε μικρασιατικός σύλλογος και οι σχέσεις της Μικράς Ασίας με το Αιγαίο ήταν πάντα άρρηκτες. Οι αλληλοεπιρροές ήταν ένα επακόλουθο της ανταλλαγής πολιτισμικών στοιχείων. «Νάξος της Τουρκίας», είχαν χαρακτηριστεί τα Βουρλά, εξαιτίας των μετακινήσεων πληθυσμών που είχαν συμβεί για λόγους εύρεσης εργασίας.
Το μεράκλωμα του προέδρου
Το ξεφάντωμα οδήγησε σε μία φοβερή χαλάρωση των ανθρώπων από τα προβλήματα της καθημερινότητα και η αποκορύφωση του γλεντιού ήρθε όταν ανέβηκε στο πάλκο ο Νίκος Καραμπουρνιώτης. Ο πρόεδρος του συλλόγου ΡΙΖΕΣ συνεπαρμένος από την πανέμορφη εικόνα που πρόσφερε η ευτυχία στα πρόσωπα των μυστών τραγούδησε μερακλίδικα τραγούδια, αργόσυρτα, μα τόσο ζωντανά, λες και επέστρεφαν από αναζωογοννητικό περίπατο από την Ερυθραία και το Μελί. «Να ζήσει η προσφυγιά», έλεγε στο τέλος κάθε τραγουδιού ο επιβλητικός πρόεδρος που έλαμπε από το κέφι.
Εκτός από τον ήλιο του Αιγαίου που φώτισε μέσα στη νύχτα τα πρόσωπα, αξίζει να σημειωθεί, ότι η διοργάνωση ήταν άψογη. Ο κόσμος είχε την ευκαιρία να κλείσει δωρεάν τραπέζι και να παραγγείλει σε πολύ καλές τιμές σουβλάκια, μπύρες, κρασί, αναψυκτικά, νερό, συνοδεύοντας τη διασκέδασή του με τα απαραίτητα «καύσιμα», για να διατηρήσει στα ύψη την ενέργειά του.
Μεγαλύτερη εντύπωση όμως προκάλεσε η συμμετοχή των παιδιών στο γλέντι. Ήταν η πιο χαρακτηριστική εικόνα να βλέπει κανείς παιδάκια να χορεύουν και να τραγουδούν ή να πλησιάζουν τους μουσικούς για να δούνε το παίξιμό τους και να ικανοποιήσουν την περιέργεια που σίγουρα στο μέλλον θα τα φέρει κοντά στην παράδοση. Μάλιστα ο Νίκος Καραμπουρνιώτης έδωσε ξεχωριστές ευχαριστές στον άνθρωπο που έπαιξε την τσαμπούνα, τον Γιάννη Μαμά, επειδή «τα μικρά παιδιά στην Αθήνα δεν είχαν τη δυνατότητα να δουν και να ακούσουν από κοντά τσαμπούνα και διότι ξεσήκωσε τον κόσμο».
Ο ήχος υπόδειγμα για πανηγύρια
Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο που πρέπει να επισημανθεί, ήταν, ότι ο ήχος στο γλέντι ήταν άψογος. Τα μεγάφωνα στήθηκαν με πολύ σωστό τρόπο, ώστε να διαμοιράζεται ο ήχος όπως πρέπει, χωρίς όμως να ξεκουφαίνει τον κόσμο από τα ντεσιμπέλ. Τα όργανα, δε, ήταν ρυθμισμένα στη σωστή ένταση, ώστε να ακούγεται μαγικά η φωνή της τραγουδίστριας, χωρίς να χρειαστεί να υπερβάλλει ευατόν για να υπερισχύσει ανάμεσα στα βιολιά, το λαούτο και το σαντούρι. Αναμφισβήτητα ο ήχος σε αυτή την παραδοσιακά αυθεντική νησιώτικη βραδιά θα πρέπει να αποτελεί παράδειγμα και για όλα τα πανηγύρια και εκδηλώσεις, στις οποίες πολλές φορές δεν είναι κατάλληλος εξαιτίας είτε της κακής συνεννόησης με τους μηχανικούς, είτε άγνοιας.
Το γλέντι που ξεκίνησε στις 21:00 το βράδυ του Σαββάτου 2018 και ολοκληρώθηκε ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου. Μετά τις 03:00 άρχισαν να φεύγουν και οι τελευταίοι (πάλι καλά που υπήρχε και η αλλαγή ώρας για να ξεκουραστούν παραπάνω) από το Πάρκο Προσφυγικού Συνοικισμού Χαλανδρίου, το οποίο ο σύλλογος «ΡΙΖΕΣ» φρόντισε να καθαρίσει και να το παραδώσει, όπως έπρεπε στον τοπικό δήμο. Γιατί οι πρόσφυγες ξέρουν να διασκεδάζουν, αλλά είναι και νοικοκύρηδες.
Πηγή: newpost.gr
