Είναι κάποιες στιγμές στη ζωή που γνωρίζει κανείς, είτε είναι πρόσωπο είτε συλλογικότητα είτε θεσμός, ότι είναι η ώρα να κάνει το επόμενο βήμα.
Για την τοπική Αυτοδιοίκηση, αυτή η ώρα είναι τώρα και είναι η ώρα της ενηλικίωσης. Της μετάβασης στον κόσμο της ευθύνης. Σε έναν κόσμο, όπου κανείς αιρετός δεν δείχνει, και κυρίως δεν είναι, αδύναμος έναντι των πολίτων και των προβλημάτων τους. Αντιθέτως, έχει λόγο και ευθύνη. Ευθύνη χωρίς άλλοθι. Αλλά και ευθύνη με επάρκεια διαχείρισης και ελευθερία διακυβέρνησης.
Με εφόδια αλλά και πόρους, από τον τοπικά παραγόμενο πλούτο.
Είμαστε στην εποχή που η δυναμική της πραγματικότητας είναι, τις περισσότερες φορές, πιο δυνατή από τις προθέσεις και τους σχεδιασμούς μας. Ο δρόμος του Ευρωπαϊκού κεκτημένου είναι σαφής και τα στοιχεία ξεκάθαρα:
Όπως επισημάνθηκε σε πρόσφατο συνέδριο της ΕΝΠΕ, «το 60% των δημόσιων επενδύσεων, το 30% των δημόσιων δαπανών, το 90% των δράσεων για το περιβάλλον και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και συνολικά το 60% του προϋπολογισμού και το 70% των δράσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πραγματοποιούνται από τις Περιφέρειες και τους Δήμους της Ευρώπης».
Στην χώρα μας άραγε, τι ισχύει; Έχει ενδιαφέρον η εμπειρία του Νοτίου Αιγαίου.
Η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου είναι η μεγαλύτερη νησιωτική Περιφέρεια της Ευρώπης, σταθερά τελευταία σε προϋπολογισμό στην Ελλάδα για περίπου 20 χρόνια, σίγουρα η πιο υποστελεχωμένη τόσο στον Α’ όσο και στον Β’ Βαθμό αυτοδιοίκησης, σίγουρα η περιοχή της Ελλάδας που δεν είδε να σχεδιάζονται και να υλοποιούνται μεγάλα τομεακά έργα σε αυτήν.
Μα, είναι όρθια αυτή η Περιφέρεια που μόλις περιέγραψα;
Όχι, δεν είναι απλά όρθια. Είναι η Περιφέρεια που επί 5 χρόνια είναι πρώτη σε ποσοστό απορρόφησης ευρωπαϊκών πόρων.
Είναι η Περιφέρεια που πέτυχε να βρεθεί στην πρώτη θέση σε ρυθμό ανάπτυξης στην Ευρώπη. Είναι η μόνη Περιφέρεια με αύξηση πληθυσμού κατά την τελευταία απογραφή και η Περιφέρεια με τα καλύτερα ποιοτικά δημογραφικά στοιχεία.
Πως έφτασαν αυτά τα νησιά τους στόχους τους;
Με τη συνεργασία μεταξύ Α’ και Β΄ βαθμού τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Στα εκατοντάδες εργοτάξια που είναι απλωμένα στα νησιά του Νοτίου Αιγαίου, έργων αρμοδιότητας είτε των Δήμων Νοτίου Αιγαίου είτε της Περιφέρειας, θα δυσκολευτεί κανείς να βρει κάποιο που ΔΕΝ προέκυψε μέσα από αυτή τη συνεργασία.
Ο Α’ και Β’ βαθμός αυτοδιοίκησης σε αυτή τη γωνιά της Ελλάδας, που εγώ γνωρίζω, είμαστε συνδεδεμένοι με δεσμά γάμου. Και όπως σε όλους τους γάμους, υπάρχουν και δύσκολες μέρες, αλλά σχεδόν τίποτα δεν υλοποιείται χωρίς συνεργασία.
Οι τοπικές κοινωνίες δοκιμάζονται από το φόβο και τις συνέπειες της κλιματικής κρίσης. Από τις ανισότητες που διαταράσσουν τον κοινωνικό ιστό και την κοινωνική συνοχή. Από την αβεβαιότητα που συχνά παράγει η γεωγραφία και από την ανασφάλεια που προκαλεί η οικονομία. Σε αυτές τις κεντρικές αγωνίες των πολιτών, Τοπική και Κεντρική Εξουσία μπορούν μαζί, με ξεκάθαρους κανόνες, να ανταποκριθούν ο καθένας στο επίπεδο και τη γεωγραφία που του αναλογεί, με την υπευθυνότητα που του αναλογεί.
Μια παροιμία λέει ότι το να γερνάς είναι υποχρεωτικό. Το να ωριμάζεις είναι επιλογή. Από το σημείο που βρισκόμαστε τώρα, πρέπει να προχωρήσουμε με αποφάσεις που μας ενηλικιώνουν, ως θεσμό και ως κοινωνικό παράδειγμα. Με περισσότερο πάθος. Με ιδέες και λύσεις που μας πάνε παρακάτω. Με ανοικτούς θεσμούς, με λογοδοσία και έναν κοινό στόχο: Με την Τοπική Αυτοδιοίκηση ως γέφυρα λύσεων, ως μια ευκαιρία στρατηγικής προετοιμασίας για το άλμα στο Αύριο που αξίζουμε.
Γιώργος Χατζημάρκος
Ακολουθήστε το naxostimes.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
One Comment