Συνέντευξη στην αθηΝΕΑ παραχώρησε η επιχειρηματίας της Νάξου Μαρία Πολυκρέτη που μίλησε για τη νέα πολιτιστική πρωτοβουλία που προετοιμάζει μαζί με το σύζυγό της Γιάννη Μαργαρίτη (έπαρχο ΠΕ Νάξου) και θα πραγματοποιηθεί στις 6 Οκτωβρίου στο κτήμα Κάμπονες. Η οικοδέσποινα του κτήματος, μας προσκαλεί για «Μια βραδιά κάτω από την ελιά» που θα κλείσει με τον καλύτερο τρόπο τη φετινή τουριστική σεζόν. Πρόκειται για μια μουσική βραδιά με την Αντριάνα Μπαμπαλη (φωνή), τον Στάθη Δρογώση (πιάνο-φωνή) και τον Άρη Ζέρβα (τσέλο).
Η συνέντευξη της κ. Πολυκρέτη στον Άρη Γαβριελάτο:
Η Μαρία Πολυκρέτη, οικοδέσποινα του Κτήματος Κάμπονες στη Νάξο, επανέρχεται με μια φρέσκια ιδέα και μας προσκαλεί για «μια βραδιά κάτω από την ελιά». Μετά τη γνωριμία μας τον περασμένο Ιούλιο, όταν αποδεχθήκαμε την πρόσκληση της ίδιας και του συζύγου της Γιάννη Μαργαρίτη, ξενοδόχου και Επάρχου της Νάξου, θελήσαμε να μάθουμε περισσότερα, από την ίδια, για αυτή την πρωτοβουλία που στόχος της είναι να εξελιχθεί σε ετήσιο θεσμό.
Μαρία, ετοιμάζεις «Μια βραδιά κάτω από την ελιά». Βασίζεται σε μια δική σου ιδέα και μας κέντρισες το ενδιαφέρον να μάθουμε περισσότερα.
Η πρωτοβουλία «Μια βραδιά κάτω από την ελιά» θα πραγματοποιηθεί στο Κτήμα Κάμπονες. Έχω βαθιά σχέση με αυτό το κτήμα, πάντοτε παίρνω δύναμη και έμπνευση από τον παππού μου που ήταν και ο πρώτος ιδιοκτήτης του. Ταυτόχρονα νιώθω ένα μεγάλο χρέος, στη μνήμη του και στην παρουσία του, όπως τον έζησα. Πλέον, μου δίνεται η ευκαιρία με το «Μια βραδιά κάτω από την ελιά» να τιμήσω αυτές τις μνήμες του παρελθόντος, το δικό μου και του τόπου. Οι ντόπιοι είχαν τη δική τους ιστορία, ήταν καταπιεσμένοι και αδικημένοι για εκατοντάδες χρόνια και οι ιστορίες τους δεν πρέπει να ξεχαστούν. Είναι μια ευκαιρία να κρατήσουμε τις μνήμες ζωντανές.
Έτυχε να βρεθώ στο Κτήμα το καλοκαίρι και πραγματικά είναι εντυπωσιακό στην απλότητά του!
Πράγματι, σκέψου ότι τα δέντρα που υπάρχουν στο κτήμα είναι ζωντανά μνημεία. Έχουμε ελιές 2500 ετών, δέντρα που μαρτυρούν πολιτισμό και κοινωνική ζωή σε μια «συνέχεια». Θυμάμαι τη γιαγιά μου να μου λέει πως το ένα της παιδί, το γέννησε μέσα στο κτήμα κάτω από μια ελιά. Όπως εργαζόταν εκεί, την έπιασαν οι πόνοι και δεν πρόλαβε ούτε η μαμή να έρθει, γέννησε εκεί.
Όλη η κοινωνική ζωή των Ναξιωτων, περιστρεφόταν γύρω από αυτά τα δέντρα. Εκεί χόρευαν. Κάτω από τα δέντρα τραγουδούσαν. Γι’ αυτό κι εμείς στις 6 Οκτωβρίου θα έχουμε ήχο και μουσική. Κάτω από τα δέντρα αφηγούνταν τις ιστορίες και τις αναμνήσεις τους, τις λύπες και τις χαρές τους. Κι εμείς θα έχουμε τη φωτογραφία ως μέσο που αφηγείται σκηνές της καθημερινότητας των Ναξιωτών.
Κάτω από τα δέντρα έτρωγαν, γευμάτιζαν, οπότε κι εμείς θα έχουμε γεύσεις εστιασμένες σε ντόπια προϊόντα με κύρια αναφορά στην ελιά. Οπότε αυτό το πολιτισμικό γεγονός, έρχεται να γεφυρώσει το παρελθόν με το παρόν σε μια «συνομιλία». Άλλωστε ο πολιτισμός πάντα ενώνει. Ταυτόχρονα θέλουμε να διατηρήσουμε τις μνήμες ζωντανές, ώστε να ικανοποιηθεί αυτή η δική μου βαθιά ανάγκη. Μια ανάγκη που είχα από μικρή αλλά όσο μεγαλώνω έγινε συναίσθηση και συνείδηση: ότι οφείλω να διατηρήσω στο χρόνο αυτές τις ιστορίες.
Φέτος η επιλογή σου είναι μουσική. Του χρόνου θα γίνει το ίδιο; Θα υπάρχει αυτό το στοιχείο;
Θα το ήθελα! Ήδη έχω μιλήσει με κάποιους σημαντικούς μουσικούς για την επόμενη χρονιά. Το σίγουρο είναι ότι θέλω να έχει συνέχεια. Καταρχάς επειδή είμαι ένας άνθρωπος που όταν θέτω ένα στόχο, όταν βάλω κάτι στο μυαλό μου θέλω να γίνεται! Και μάλιστα να γίνεται όσο το δυνατόν καλύτερο κάθε φορά, αφού κάνοντας κάτι καινούριο, με το χρόνο αποκτάς γνώσεις που δεν τις είχες.
Επιπλέον θέλω και οι συνεργασίες μου να είναι δυνατές και με τους καλύτερους και νομίζω έτσι ξεκινάμε φέτος. Να σου πω μάλιστα ότι με τον Στάθη Δρογώση είμαστε από το ίδιο χωριό. Τα καλοκαίρια μας τα περνούσαμε μαζί, οι γονείς του με τους γονείς μου είναι κολλητοί. Οπότε κι αυτός, όπως κι εγώ εισπράξαμε πάρα πολλή αγάπη από τους ανθρώπους του χωριού μας. Είχαμε υπέροχα παιδικά χρόνια. Πολλή αγάπη, πολλή ξεγνοιασιά σε ένα περιβάλλον ιδανικό για να μεγαλώνουν παιδιά. Δεν είναι τυχαίο ότι τα δικά μου παιδιά τα πάω κάθε απόγευμα στο χωριό. Πιστεύω πως νιώθουμε το ίδιο χρέος να επιστρέψουμε κάτι πίσω, σαν «ευχαριστώ», σαν έναν τρόπο να τιμήσουμε τις ρίζες μας κι αυτούς τους ανθρώπους που έχουν φύγει και αισθανόμαστε γι’αυτούς αγάπη και σεβασμό.
Η Ανδριάνα ήταν ιδέα του Στάθη ή έχει κι εκείνη κάποια σχέση με το νησί;
Ήταν ιδέα του Στάθη και την επέλεξε εκείνος. Αλλά ούτως ή άλλως είναι ένας άνθρωπος που κι εγώ παρακολουθώ και θαυμάζω όλα αυτά τα χρόνια και που αγαπά τη Νάξο.
Σκέψεις για τις επόμενες χρονιές; Απ’ όσο έχω καταλάβει, το πλάνο σου είναι η εκδήλωση να εξελιχθεί σε «θεσμό».
Ναι θέλω να εξελιχθεί σε θεσμό! Και μάλιστα με διάφορες δραστηριότητες. Πιστεύω βοηθάει και το όνομα «Μια βραδιά κάτω από την ελιά», που μας επιτρέπει να κάνουμε πολλά πράγματα. Μάλιστα το όνομα προέκυψε αυθόρμητα σε ένα τραπέζι στο πλαίσιο του πολιτιστικού τριημέρου στον Καλόξυλο. Εκεί λοιπόν που καθόμασταν σε ένα τραπέζι όλοι μαζί, τρώγαμε, συζητούσαμε και μου ήρθε το όνομα «Μια βραδιά κάτω από την ελιά».
Πόσα άτομα θα παρευρεθούν σε αυτή την πρώτη βραδιά;
Γύρω στα 70 άτομα. Η συμμετοχή είναι με προσκλήσεις. Επίσης, στο χώρο θα έχουν γίνει ελάχιστες παρεμβάσεις: έχω παραγγείλει ηλιακά φώτα, δεν θα βάλουμε γεννήτρια λόγω του θορύβου, παρήγγειλα ηχεία επαναφορτιζόμενα από τη Γερμανία, με σκοπό να υπάρξει μια ήπια παρέμβαση στο χώρο. Εννοείται ότι θα είναι ακουστικό το πρόγραμμα, με χαμηλό, σε ένταση, ήχο!
Κάτι που διακρίνω στα concepts που αναλαμβάνεις είναι η ολιστική προσέγγιση τους. Μπορεί η Νάξος να προσφέρει μια ολοκληρωμένη εμπειρία και πλήθος δραστηριοτήτων;
Σίγουρα ναι. Είναι ένα μεγάλο, σε μέγεθος, νησί, είναι αυτάρκες με μόνιμους κατοίκους όλο το χρόνο. Παίζει ρόλο το γεγονός ότι μένουμε στον τόπο αυτό, δημιουργούμε εδώ και προσφέρουμε όσα μπορούμε. Είμαστε τυχεροί που ζούμε εδώ και οφείλουμε να ανταποδώσουμε με τη σειρά μας πίσω στον τόπο.
Οι Ναξιώτες είμαστε υπερήφανοι, αγαπάμε τον τόπο μας και χαριτολογώντας θα σου πω ότι είμαστε τοπικιστές με την καλή έννοια. Η Νάξος έχει δυνατότητες, μπορεί να γίνει ένα πρότυπο νησί βιώσιμης ανάπτυξης. Σε αυτό ήμασταν τυχεροι γιατί δεν αναπτύχθηκε βίαια και είναι σημαντικό ότι κρατήσαμε στοιχεία τοπικά, δικά μας.
Το σημαντικό είναι να συνειδητοποιήσουμε εμείς οι ίδιοι που ζούμε εδώ, το πόσο τυχεροί είμαστε, καθώς η συγκρατημένη ανάπτυξη έχει εν τέλει θετικό πρόσημο για τη διατήρηση της ταυτότητας και της αυθεντικότητας του νησιού.
Εσύ επέλεξες τη Νάξο σε πιο μεγάλη ηλικία για να ζήσεις ή έχεις γεννηθεί και ζεις πάντοτε εκεί;
Εγώ είμαι γέννημα θρέμμα Ναξιώτισσα, σπούδασα φιλόλογος στη Φιλοσοφική Αθηνών, διορίστηκα και επέλεξα να επιστρέψω στο νησί. Με τον Γιάννη, τον σύζυγό μου, ήμασταν παιδικοί φίλοι, γνωριζόμαστε από το νηπιαγωγείο, μια γειτονιά. Και στη συνέχει επιλέξαμε να μείνουμε και να δημιουργήσουμε εδώ την οικογένειά μας και τις επιχειρήσεις μας.
Επειδή στην ΑθηΝΕΑ μας ενδιαφέρει το θέμα της γυναικείας ενδυνάμωσης κι επιχειρηματικότητας, εσύ είσαι και μαμά και σύζυγος και επιχειρηματίας και κόρη. Είναι μια δυναμική θέση ότι συνδυάζεις όλους αυτούς τους ρόλους που -τίμια- εγώ νομίζω πως για τις γυναίκες είναι πιο δύσκολο απ’ ότι για τους άνδρες.
Αυτό που λέω πάντα είναι πως ναι, μπορεί να είναι δύσκολο, η κοινωνία είναι ανδροκρατούμενη αλλά γεννηθήκαμε σε δυτική, δημοκρατική χώρα και μας δίνεται η δυνατότητα και να σπουδάσουμε, κάτι που θα πρέπει να εκτιμάμε και να το εκμεταλλευόμαστε με το σωστό τρόπο, δηλαδή να νιώθουμε ευγνώμονες που μπορούμε να βγούμε, να σπουδάσουμε, να διεκδικήσουμε, να δημιουργήσουμε.
Υπάρχουν αυτές οι δυνατότητες εφόσον το αποφασίσουμε. Και υπάρχουν γυναίκες που βγαίνουν μπροστά και το αποδεικνύουν και στην πράξη. Εγώ έχω σημεία αναφοράς τέτοιες προσωπικότητες. Μπορούν πια οι σύγχρονες γυναίκες να διεκδικήσουν το ρόλο και τη θέση που εκείνες νομίζουν πως τους αξίζει. Μας το επιτρέπει η κοινωνία μας και η δημοκρατική δομή της.
Σε κάποια συνέντευξη, εξηγούσες ότι έδειχνες σε τουριστικούς πράκτορες τη Νάξο στο χάρτη με το δάχτυλό σου. Ισχύει αυτό; Δεν την ήξεραν δηλαδή;
Συνέβη στην έκθεση Ιnternational Luxury Τravel Μarket στις Κάννες όταν πρωτοξεκινήσαμε. Μιλούσαμε για τη Νάξο, προσπαθώντας να ανοίξουμε τη luxury αγορά. Πριν 12 χρόνια, το 2010 όταν ο Γιάννης ξεκίνησε τη μονάδα με τις βίλες, ουσιαστικά ήταν η πρώτη luxury μονάδα στο νησί και προσπαθούσαμε να προσεγγίσουμε τις αγορές που ασχολούνται με luxury τουρισμό.
Η πρώτη τους ερώτηση ήταν «πού είναι η Νάξος;». Δηλαδή δεν υπήρχε καν στο «χάρτη». Το Mr & Mrs Smith, ένα πρακτορείο που τώρα πια συνεργαζόμαστε, που θεωρείται από τα κορυφαία για ποιοτικό τουρισμό, από το 2011 που πηγαίναμε στις Κάννες, μας δέχτηκαν το 2018 επειδή δεν ήθελαν τη Νάξο! Τη θεωρούσαν ανεπαρκή: δεν είχε υποδομές, ούτε άλλα amenities να προσφέρει. Το 2018 πια μπήκαμε στο Mr & Mrs Smith, κάτι που προσπαθούσαμε χρόνια. Θέλω να πω ότι κάναμε μια πορεία για να ανοίξουμε την αγορά στο luxury τουρισμό. Η αρχή έγινε από τον Γιάννη, από εμάς, κάτι που διεκδικώ και το λέω, επειδή αυτή είναι η πραγματικότητα.
Τέλος, να πούμε ποια είναι η τουριστική περίοδος στη Νάξο αλλά και λίγα λόγια για αυτή που ολοκληρώνεται;
Η σεζόν ξεκινάει από τις αρχές Μάη και φτάνει μέχρι τα τέλη Σεπτέμβρη. Ο στόχος μας είναι πάντα να την «ανοίξουμε» χρονικά. Φέτος ήταν μια καλή σεζόν. Είχαμε ρεκόρ αφίξεων, παρ’ όλα αυτά εγώ έχω να παρατηρήσω πως ο κόσμος δεν ξόδευε όπως ξόδευε το 2019 ή το 2021. Σίγουρα όχι όπως το 2021.
Να ευχηθώ κάθε επιτυχία στο νέο σου εγχείρημα!
Σε ευχαριστώ πολύ.
