Του Νίκου Λεβογιάννη
Εδώ και μήνες, από τον Μάρτιο με Απρίλιο 2017, ο Σύλλογος Κορωνίδας έχει μπει σε μια πρωτοφανή εσωτερική κρίση, η οποία ουσιαστικά τον έχει οδηγήσει σε επικίνδυνη κατάσταση, που μπορεί ακόμη και να τον διαλύσει. Ακούγεται ότι συνέβησαν και σοβαρότατα επεισόδια ανάμεσα σε μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου.
Η εφημερίδα «Κορωνίδα» έχει σταματήσει να εκδίδεται, Διοικητικό Συμβούλιο φαίνεται δεν υπάρχει πλέον, ακούγεται ότι άλλα μέλη του έχουν παραιτηθεί, άλλα έχουν αποχωρήσει, κάποιοι άλλοι λέγεται ότι έχουν προσφύγει στα δικαστήρια για διορισμό διοίκησης. Στο μεταξύ οργιάζουν οι φήμες.
Για τους γνωρίζοντες βέβαια πρόσωπα και πράγματα αυτό ήταν αναμενόμενο και μάλιστα άργησε να ξεσπάσει. Είναι όμως απορίας άξιο και απαράδεκτο, που μέχρι σήμερα και ύστερα από τέσσερις σχεδόν μήνες, κανένας από τα μέλη του διαλυθέντος συμβουλίου δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να μιλήσει δημόσια για την κατάσταση αυτή, να ενημερώσει για τους λόγους που ο ίδιος έστω παραιτήθηκε.
Αλλά και τα Κωμιακίτικα site, τόσο στην Αθήνα, όσο και στην Κωμιακή, που συστηματικά δημοσίευαν ανακοινώσεις, video, φωτογραφίες από τις δραστηριότητες του Συλλόγου, τώρα σιωπούν, ενώ γνωρίζουν.
Γιατί αυτή η σιωπή;
Συναισθάνονται άραγε όλοι αυτοί το μέγεθος των ευθυνών τους απέναντι στον αρχαιότερο “εν ζωή” Σύλλογο της Νάξου, έναν Σύλλογο με σπουδαία ιστορία, δράση και προσφορά στο κοινωνικό σύνολο, στην ιστορία του τόπου, στον λαϊκό μας πολιτισμό;
Συναισθάνονται ότι σ’ αυτές τις περιπτώσεις η σιωπή δεν είναι …χρυσός;
